อิจฉาจันทร์
..ยังคงเป็นราตรีที่อ้างว้าง..
ลมจางๆ..ครางแว่ว..ผะแผ่วโหย
เงาพุ่มพฤกษ์..พริ้วไหว..สายลมโปรย
ความมืดโรย..ครอบครอง..ท้องนภา
...ได้แต่นั่งมองดาว...
ถูกความเศร้าคุกคาม...เพรียกถามหา
เมื่อความรัก..แรมร้าง..ห่างอุรา
เธอจากลา..ไม่เหลือ..แม้เยื่อใย
...ดวงดาวยังพราวฟ้า...
รอจันทราย้อนเยือน...ไม่เลือนหาย
แม้ราตรีนี้เลื่อน..คล้อยเคลื่อนไป
ค่ำคืนใหม่..จะอยู่..เคียงคู่กัน
...มันจึงเป็นราตรีที่อ้างว้าง...
คนไร้คู่เคียงข้าง...อย่างตัวฉัน
ได้แต่นั่งมองฟ้า...อิจฉาจันทร์
หวังสักวัน...ดาวจะร่วง...สู่ดวงใจ
กิ่งไผ่...ใบหลิว
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 450120เขียนเมื่อ 20 กรกฎาคม 2011 21:14 น. ()ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
กลับมาแบ่งภาษาสวยกันอีกแล้วนะคะ
อ่านแล้วเศร้าและเคลิ้มตามเลยค่ะ..
..สวัสดีค่ะ..
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
- ช่วงนี้เศร้าจังนะคะ เสียใจกับการจากไปของคุณเกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร
- กิ่งไผ่ฯเขียนกลอนไว้อาลัยไม่ออกค่ะ..มันตื้อๆไปหมด
- ได้แต่ไปแสดงความไว้อาลัยร่วมกับเพื่อนๆในG2K
มาชื่นชม บทกลอนอันไพเราะยามค่ำคืนนะครับ
ด้วยความระลึกถึงเสมอครับ
พี่กิ่งไผ่ฯ สบายดีนะครับ
ดาวจะร่วงก้ได้แต่ไม่แน่
อาจเป็นแค่ร่วงให้เห็นก็เป็นได้
ใครจะรู้ว่าจะร่วงลงห้วงใด
อาจมิใกล้แต่ไกลไปสุดตา เอย
..สวัสดีค่ะ น้องชาย
ดีใจที่น้องชายแวะมาเยี่ยม
พี่กิ่งไผ่ฯสบายดีค่ะ
ยังระลึกถึงอยู่เสมอ....ขอบคุณมากนะคะ
..สวัสดีค่ะ อาจารย์
- ขอบคุณอาจารย์มากค่ะที่แวะมาเยี่ยม