11 กรกฏาคม 2554 - วันที่แสนจะน่าเบื่อ
เข้าสัปดาห์ของการสอบวันนี้เป็นวันแรก ยังไม่รู้หน้าที่ของตัวเองที่แน่นอน พอได้รับคำสั่ง เป็นกรรมการกลาง ณ ห้องวัดผลและประเมินผล หน้าที่ก็ไม่มีไรมาก ก็แค่จ่ายข้อสอบ แล้วก็ตรวจข้อสอบหลังจากสอบเสร็จให้ตรงตามจำนวนนักเรียนที่เข้าสอบแค่นั้นเอง
พึงได้รู้ว่าการไม่มีอะไรทำ การไม่มีคาบสอน การไม่ได้ทำในสิ่งที่เคยทำเป็นกิจวัตร เป็นเป็นอะไรที่น่าเบื่อ และคิดถึงวันเวลาเก่า ๆ ทุกครั้งที่มีคาบสอนก็บอกว่าน่าเบื่อตามใจตัวเองไม่ทันจริง หรือที่เรา บอกกับตัวเองว่าไม่อยากสอน มันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกหรอก ๆ เท่านั้น แต่ความรู้สึกใต้จิตสำนึกของเราคือ การมีความสุขกับการสอนเด็ก ๆ มากกว่า เราคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้นเพราะไม่มีวินาทีไหนจะทำให้เราหยุดความพยายามที่จะถ่ายทอดความรู้ที่เรามีให้กับคำว่าศิษย์
สักวันหนึ่งเราจะเป็นครูเพื่อศิษย์จริง ๆ อย่าเต็มภาคภูมิจะต้องมีวันนั้นสัญญากับใจตัวเองครับ
ความเห็น (1)
ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น สู่ สู่ นะน้องๆ