ชีวิตที่ 1

ชีวิตบัดซบ

สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกท่านนับเป็นเวลานานผมไม่ได้เข้ามาเขียนบทความเพราะต้องหาโฆษณาลงในรายการวิทยุนั่นอาชีพผม วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องชีวิตของใครหลายๆคนที่ต้องดำเนินเดินชีวิตต่อไปเพื่อความอยู่รอดหาเช่นนั้นไม่ชีวิตต้องแร้นแค้นมากบางรายทำไม่ได้แต่ต้องจำใจทำเพื่อความรอดของชีวิตในแต่ละวันไป ชีวิตนี้เป็นชีวิตที่ต้องให้ความสุขเขา ต้องใช้กายเข้าแลก หลังตึกแห่งหนึ่งแต่ผมจะไม่ขอบอกสถานที่นะครับเพราะนั่นคือชีวิตเขาต้องถามว่าไปเที่ยวไหมนี่คือคำถามของเขาบางรายบอกไปกับหนูไม่แพงนะ เท่าที่เห็นเวลากลางวันแต่เวลากลางคืนไม่แน่ใจสักวันหนึ่งผมจะถามมาบอกท่านผู้อ่านผมจะไม่เขียนมากนะครับเพียงต้องการให้สะท้อนถึงชีวิตของคนคนนั้นและอีกหลายชีวิตเพื่อท่านทั้งหลายอย่าประณามเขานะครับ เพราะ...เท่าที่สังเกตส่วนมากจะถือร่มคอยเดินถาม..ดั่งที่กล่าวมาแล้วข้างต้น นี่คือสังคมของคนกลุ่มหนึ่งและอีกหลายกลุ่ม ในเวลาที่มีชีวิตอยู่อย่าลืมนะครับช่วยกันทำความดี มีใจคุณธรรม สัจจะธรรม เผื่อจะได้มีใจเป็นสุข เพื่อวันข้างหน้าหรือชาติหน้ามีจริงจะได้ไม่ลำบาก ไม่ต้องผจญชีวิตที่ทุกข์ บางรายผมได้ยินเขาพูดว่าเย็นนี้ต้องเอาลูกไปหาหมอเงินยังไม่มีเลย บางรายบอกว่าหนูขายของไม่พอใช้ต้องทำงานอย่างที่เห็นด้วยเพื่อจะได้มีเงินใช้ในครอบครัว ที่นำมาเล่าให้ท่านได้อ่านเพราะพอดีผมไปธุระตรงนั้นพอดีจึงนำมาเล่าให้ฟัง สุดท้ายนี้ขอให้ทุกท่านจงมีแต่ความสุขตลอดปีนะครับวันต่อไปผมจะมาเขียนขยายความอีกครั้ง สวัสดีครับ