ว่าด้วย"ความรัก"

ไม่ต้องตีความหรือพยายามนิยามความหมาย เพราะเมื่อใดที่เราทำนั้น เราจะยิ่งจำกัดความของคำว่า "ความรัก"

รักเป็นขบวนการอย่างหนึ่ง ที่เกิดขึ้นในจิตจากการทำงานของจิตเอง โดยไม่จำเป็นต้องมี "ผู้คิด" อยู่เหนือขบวนการทางความคิดนี้ ในทำนองเดียวกัน "ความรัก" เกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องมีความแตกต่างหรือระยะห่างระหว่าง "ผู้รัก" กับ "ผู้รับรัก" และ "รัก" อันเกิดจากจิตและผู้รับรักมีสภาพเป็นอย่างเดียวกัน กล่าวคือ จิตรับรู้สิ่งต่างๆ ตามสภาพความจริงโดยไม่ปรุงแต่งเพิ่มเติมทำหน้าที่เหมือนกระจกเงาที่สะท้อน ภาพข้างหน้าให้เป็นไปตามความเป็นจริง ดังนั้นในขณะที่เรากำลังมีความรักอยู่น้ัน มีแต่กริยากรรม คือ "ความรัก"เท่านั้น ไม่มีทั้ง "ผู้ให้รัก" และ "ผู้รับรัก" ซึ่งจะถูกเชื่อมโยงกันเป็นขบวนการไปหมด โดยไม่มีการแยกส่วนใดส่วนหนึ่งออกมาเป็นชิ้น ดังนั้น ความรักจึงมีความพิเศษที่ชีวิตแต่ละชีวิตตามความแตกต่างของกิจกรรมหรือแบบ แผนของการกระทำเรื่อยไปดั่งสายธาร บทบาทรักหลั่งไหลไม่สิ้นสุด

[โสภณ เปียสนิท]

ตรงกับหลักธรรมของพระศาสนาครับผม

[คณาภรณ์]

ขอบคุณครับอาจารย์ที่อ่านงานเล็กๆ ของผม ผมเองก็เขียนไปตามความคิดนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับอาจารย์