ใต้ร่มสัตตบรรณเมื่อวันอาทิตย์

 

ที่หน้าบ้านฉันมีต้นสัตตบรรณที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน แผ่ร่มเงาสูงตระหง่าน นอกจากจะมีนกกามาเริงร้องแล้ว ที่ใต้ร่มไม้นี้ยังมีรถขายของมาจอดกันเป็นระยะ ที่มาเป็นประจำก็มีส้มตำไก่ย่าง และบะหมี่เกี๊ยวของพี่ริน หนุ่มวัย ๓๖ ปี ที่เป็นขวัญใจของคนทั้งหมู่บ้าน

 

พี่รินขี่รถบะหมี่เกี๊ยวมาขายที่หมู่บ้านนี้ตั้งแต่หมู่บ้านยังสร้างไม่เสร็จ จนทุกวันนี้เด็กๆ ที่มาเกิดใหม่กันที่หมู่บ้านนี้มีมากกว่าสิบคนแล้ว ทุกเช้าวันอาทิตย์จะเป็นวันที่ใครๆ ก็อยู่บ้าน และคนส่วนใหญ่ก็จะมารอซื้อบะหมี่ของพี่เขาเป็นประจำ

 

ก่อนเพลเล็กน้อย พี่รินขี่รถเข้ามาในหมู่บ้าน เสียงเคาะไม้ดังป๊อกๆ แว่วมาตามถนนในหมู่บ้าน เพียงไม่นานนักรถบะหมี่ของพี่รินก็มาจอดที่ใต้ร่มสัตตบรรณ ฉันนำชามออกไปวางเป็นคนแรก จากนั้นก็มีชามอีกหลายใบของเพื่อนบ้านตามมาวางใกล้ๆ อีกหลายใบ

 

แล้วเด็กชายตัวเล็กๆ คนหนึ่ง สวมเสื้อกล้ามสีขาว ถีบรถจักรยานมาหยุดอยู่ข้างรถเข็น ตะกร้าหน้ารถเข็นมีแบงค์ ๒๐ เรียงกันอยู่สามใบ ฉันจึงถามว่า “มาซื้อบะหมี่หรือครับ...บ้านอยู่ซอยไหน” เด็กน้อยพยักหน้ารับแล้วตอบว่า “ซอย ๑/๑”

 

ฉันจึงบอกว่า “บ้านใกล้แค่นี้เองขี่จักรยานกลับไปเอาชามไหม จะได้ไม่ต้องใส่ถุง เรามาช่วยโลกกันเถอะ ถ้าใช้ถุงพลาสติกกันมากๆ โลกจะร้อนมากขึ้น แล้วอีกหน่อยเราจะไม่มีโลกอยู่กันนะ...ที่โรงเรียนสอนเรื่องโลกร้อนหรือยัง” เด็กน้อยตอบว่า “สอนแล้ว...ที่บ้านไม่มีชามพลาสติกเดี๋ยวแตก”

 

ฉันจึงชักชวนว่า “งั้นดีเลย..ครูสอนแล้วก็ยิ่งต้องทำ ถ้าพี่เขาขี่รถไปขายที่หน้าซอย ๑/๑ หนูจะเอาชามออกมาซื้อไหม” เด็กน้อยพยักหน้าแล้วตอบว่า “เอา”

 

ฉันจึงชักชวนต่อว่า “งั้นหนูกลับไปรอที่บ้านดีไหม เพราะตอนนี้พี่เขาขี่เข้ามาในหมู่บ้านเรา เดี๋ยวเขาก็ขี่กลับออกไป แล้วพี่เขาก็จะผ่านซอยบ้านหนูด้วย แล้วหนูค่อยเอาชามออกมาซื้อ จะได้ไม่ต้องใช้ถุงพลาสติกไงล่ะ” เด็กน้อยส่ายหน้าแทนคำตอบ แล้วคำตอบสำคัญก็แวบเข้ามาในหัว “กลัวแม่ดุใช่ไหม” ฉันถาม เด็กน้อยพยักหน้ารับ

 

เด็กคนนี้มีความรู้ภาคทฤษฎีมาจากโรงเรียน ได้เห็นตัวอย่างดีๆ จากเพื่อนบ้านแล้ว แต่ยังจนใจกับปกาศิตของแม่ที่ส่งเงินให้พร้อมกับคำสั่งให้มาซื้อบะหมี่ ๒ ชามกลับบ้าน (ถ้ากลับไปบ้านโดยไม่มีบะหมี่ไปด้วย หนูคงต้องม้วยเป็นแน่) ฉันจึงกลับเข้าไปในบ้าน แล้วกลับมาอีกครั้งพร้อมกล่องใส่อาหาร ๒ ใบ ที่ได้มาจากร้านอาหาร “หวังว่ากล่องสองใบนี้จะช่วยเด็กคนหนึ่งให้มีวิธีที่จะช่วยโลกของเรา และได้ทำเรื่องดีๆ ที่ได้เรียนรู้มาจากโรงเรียน (แต่ยังขาดโอกาสที่จะปฏิบัติ) นะ” ฉันคิดในใจ

 

เมื่อส่งกล่องให้ เด็กน้อยตาเป็นประกาย แล้วบอกขอบคุณฉันด้วยน้ำเสียงแจ่มใส “ใช้แล้วล้างเก็บไว้นะ ถ้ารถบะหมี่มาอีกก็เอากล่องนี้มาซื้อนะ จะได้ไม่ต้องใช้ถุงพลาสติก” ฉันคิดว่านอกจากคำสอนแล้ว เด็กๆ ก็ยังต้องการคนช่วยแนะวิธีคลี่คลายอุปสรรค เพื่อให้ความตั้งใจดีของเขาเกิดผลด้วย ไม่อย่างนั้นหลายต่อหลายอย่างคงเป็นแค่ความดีงามในความคิด ที่ไม่อาจเป็นไปได้ในความเป็นจริงของชีวิต

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

ชอบต้นไม้ใหญ่มากเลยครับ

มีอยู่ที่ไหนร่มเย็นที่นั่นเทียว

[♥อุ้มบุญ♥]

เห็น...ความมุ่งมั่น...ของคนหัวใจสีเขียวที่รักโลก....ใบนี้...