เรื่องเล่าหลังไม ดวงใจแม่

รักใดๆ ไม่เท่ารักของแม่

เช้าวันศุกร์  ไปชมการแสดงของเด็กๆในวันรำลึกถึง สุนทรภู่ กวีเอกของโลก

เด็กๆต่างสนุกสนานกับกิจกรรมบนเวที  ช่วงเวลาเปลี่ยนชุดการแสดง  เปลี่ยนฉาก  พิธีกรในงานได้พูดคั่นรายการให้เด็กๆฟัง  ว่าสิ่งที่พวกครูทำให้นั้น  กว่างานจะออกมาสู่สายตา บนเวที  ต้องใช้ทั้งเวลา  ประชุมวางแผน  ความคิด  แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เหล่านั้น ด้วยความรักความปรารถนาดี   ช่วงการแสดงชุดที่๒ จบสิ้นลง พิธีกร ได้เล่าเรื่อง ที่ไปพบอาจารย์เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์  ในงานประชุม การเขียนเรื่อง เขียนบทกลอน  ที่เพิ่งผ่านมา อาจารย์ได้เล่าเรื่องความรักของแม่  และจับประเด็นมาถ่ายทอดให้ฟัง

     " ชายหนุ่มคนหนึ่งหลงรักหญิงสาวมาก   เขาสามารถหาสิ่งต่างๆมาให้หญิงสาวได้  ยกเว้น ดาว กับ เดือน หญิงสาวผู้นั้น บอกกับชายหนุ่มว่า  ถ้ารักเธอจริง ให้ไปนำดวงใจของแม่มาให้เธอให้ได้   หลังจากนั้นชายหนุ่มจึงกลับบ้านไปหาแม่ ระหว่างทางคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรจึงจะได้ดวงใจแม่มา พอไปถึง  จึงลงมือฆ่าแม่ของเขา และผ่าเอาหัวใจของแม่ออกมา   เมื่อได้มาแล้ว ก็ใช้๒ มือประคองหัวใจแม่ รีบวิ่งกลับมาเพื่อจะมาหาหญิงสาว  ระหว่างทางเกิดสะดุดล้ม  หัวใจของแม่พลัดหล่นจากมือตกลงพื้น  ขณะนั้น ชายหนุ่มได้ยินเสียงซึ่งเป็นเสียงของแม่ แว่วมาว่า  “ เจ็บไหมลูก” 

     พิธีกร เล่าจบ ก็ทิ้งท้ายไว้ให้เด็กๆ ได้คิดต่อ 

     เล่าถึงความประทับใจ ในตัวท่านอาจารย์เนาวรัตน์   พงษ์ไพบูลย์  แถมท้ายนิดนึงนะคะ สมัยที่ผู้เขียนทำงานอยู่กรุงเทพฯ ท่านอาจารย์ อยู่ กม.๘ คันนายาว ถนนรามอินทรา ผู้เขียนอยู่ กม.๗ รามอินทรา  เช้าๆ เวลาขึ้นรถเมล์โดยสาร(รถพัดลมธรรมดา)  เคยพบท่านอาจารย์ บนรถโดยสาร อาจารย์แต่งตัวธรรมดา เรียบง่าย เสื้อเป็นผ้าไทย สะพายย่าม  ภาพเหล่านั้นยังเป็นภาพที่ประทับใจ อยู่ในความทรงจำ