เรื่องเล่าของพ่อ สอนเราให้เติบโต
ทุกครั้งที่เดินดูต้นไม้ จะคิดถึงและเห็นหน้าพ่อเสมอ
เดิมทีพ่อของผู้เขียนรับราชการครู ด้วยเงินเดือนไม่มากนัก อยู่ต่อมาสอบเลื่อนเป็นครูใหญ่ สมัยนั้น
ตอนผู้เขียนจำความได้ พ่อไม่ได้เป็นครูใหญ่แล้ว หันมารับราชการอื่นแทน พวกเราถามพ่อว่า ทำไมพ่อไม่เป็นครูต่อจนเกษียณ พ่อบอกกับพวกเราว่า พ่อเหนื่อยเกินไป บางวันทำงานถึง ๓ ตำแหน่ง ครูใหญ่ สอนแทนครูน้อย และทำงานแทนนักการ เนื่องจากครูน้อยลา นักการไม่มา บ่อยครั้งเข้า พ่อเลยต้องออกจากราชการครู พวกเราเลยไม่ซักอะไรต่อ พ่อของผู้เขียนมีความสามารถหลายอย่าง จึงกลับเข้ามารับราชการในอาชีพใหม่แห่งหนึ่ง ทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต สิ่งที่พ่อทำ และสอนลูกอยู่เสมอๆ คือแม้จะจน แต่เงินทุกบาททุกสตางค์ ก็ไม่ให้ไปเอาของของใครโดยไม่ชอบ ไม่สุจริต ให้มีใจเอื้อเฟื้อ แบ่งปันผู้อื่น เสียสละ ขยันขันแข็ง อดทน
บั้นปลายชีวิตของพ่อ คือ เกษตรกร ที่ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง บางครั้งยอมอดเพื่อให้ลูกๆอิ่ม พ่อปลูกทุกอย่างที่กิน และกินทุกอย่างที่ปลูก สมัยเด็กๆจะเห็นว่ารอบบ้านมีสมุนไพรหน้าตาแปลกๆ อยู่เรื่อยๆ พวกเราจะได้ความรู้เรื่องของตัวยาไปด้วยในตัว ใครมาขอพ่อ พ่อไม่เคยหวง ไม่เคยคิดมูลค่า ยินดีแบ่งปันทั้งสิ่งของและความรู้ พ่อได้รับเชิญไปเป็นวิทยากรตามโรงเรียนต่างๆละแวกใกล้บ้าน โดยไม่เคยเรียกร้องค่าตอบแทน สอนให้เป็นวิทยาทาน ในเรื่องของการขยายพันธุ์พืช บางครั้งลูกๆว่างจะตามไปดูพ่อ ไปคอยช่วยเหลือเท่าที่จะพอช่วยได้ ไปเป็นกำลังใจให้พ่อ
แม้เรื่องการขุดสระน้ำ ดินที่ขุดขึ้นมา นำมาถมที่ส่วนหนึ่ง ส่วนที่เหลือที่มีมาก พ่อเห็นว่าถนนจากปากทางเข้าบ้านสวน ต่ำ จึงว่าจ้างรถบรรทุกมาขนดินไปถมปากทางเป็นระยะทางเป็น๑๐๐ เมตร รถวิ่งหลายเที่ยวโดยออกเงินเอง ผู้เขียนถามพ่อว่าเราไม่ค่อยมีเงินใช้ มากมายนัก ทำไมพ่อไม่นำดินเหล่านั้นไปขาย คงจะได้เงินเยอะอยู่เหมือนกัน คำตอบที่ได้รับจากพ่อ คือ ให้ทางเขา (หมายถึงชาวบ้านที่อาศัยทางเข้าออก หลายครอบครัว) ชาวบ้านจะได้มีทางเข้า ทางออก สู่ถนนใหญ่ อย่างสะดวกสบาย เมื่อพ่อพูดเช่นนี้ พวกลูกๆเข้าใจ รับรู้ได้ ถึงความตั้งใจของพ่อ ใช่ ถึงแม้เราจะไม่ได้ร่ำรวย ขายได้เงินมา ใช้แล้วก็หมดไป แต่ดินที่ทำทางนั้น ชาวบ้านได้ใช้ประโยชน์จำนวนมาก ชั่วลูก หลาน เหลน...
ก่อนพ่อจากพวกลูกๆไป ๒ ปี พวกเราได้เห็นว่าพ่อวางแผน ทำทุกสิ่งไว้ให้ เรื่องการศึกษา การดำเนินชีวิต ทั้งสอนทางตรงและทางอ้อม การผูกมิตรไมตรีกับเพื่อนบ้าน การเกื้อกูลช่วยเหลือผู้อื่น รวมถึงสวนของพ่อ ตลอดจนการประพฤติปฏิบัติธรรม
แม้จะจากพวกเราไปหลายปีแล้ว แต่พ่อยังอยู่ในใจของลูกๆเสมอ
ลองกองในสวนของพ่อ
เขียนบันทึกไว้เตือนความทรงจำ...ยามที่คิดถึงพ่อ เมื่อเดินทางผ่านเส้นทางเข้าบ้านสวน
ขอบคุณและฟังเพลงคิดถึงบ้านhttp://youtu.be/MpiLQbRfhNk
คิดถึงบ้าน
๒๒ มิถุนา ๕๔
คำสำคัญ (Tags): #พ่อ
หมายเลขบันทึก: 445374เขียนเมื่อ 22 มิถุนายน 2011 17:58 น. ()
อ.นุ
せんせい