เรื่องเล่าระหว่างวันที่ ๑๓ - ๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๔

 

๒๐  มิถุนายน ๒๕๕๔

เรียน เพื่อนครู ผู้บริหารและท่านผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน

 วันจันทร์ที่ ๑๓  มิถุนายน  ๒๕๕๔  สัปดาห์นี้เลขานุการหมูไม่อยู่กลับชุมพร เพราะแม่ป่วย ส่วนอรทัยก็ไป ๆ มา ๆ เพราะถูกเชิญเป็นวิทยากรจัดทำข้อมูลทั้งในเขตและต่างเขต ต้องให้กลุ่มอำนวยการ ช่วยจัดคนมาแทน  ภาคเช้าไปโรงเรียนคลองบ้านพร้าว เพื่อเปิดอบรมการสอนแบบคละชั้นให้ครูในโรงเรียนขนาดเล็ก พอทราบว่าครูโรงเรียนขนาดเล็กต้องทิ้งโรงเรียนมาถึง ๒ วัน เกิดความรู้สึกก้ำกึ่งว่าถูกหรือผิด เพราะรู้แก่ใจว่าครูน้อยยังจะดึงออกมาอีก งานนี้ ศน.แป้นเจ้าของโครงการอธิบายว่าไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้  เห็นหมดโอกาสแก้ไขก็ปลงตกทำใจให้รับกับสภาพที่เป็นจริง  งานศึกษานิเทศก์ปัจจุบันต่างกันลิบลับกับสมัยก่อนที่ผมเคยเป็นอยู่เกือบ ๔ ปี สมัยนั้นมีงบประมาณให้ทั้งปี ๘๐๐ บาท ยังถูกฝ่ายการเงินนำไปซื้อวัสดุสำนักงานเสียอีก  สมัยนี้แต่ละโครงการมีเงินเป็นหมื่นเป็นแสน จึงควรจะมีผลงานที่จับต้องได้ ครูจะต้องสะท้อนกลับมาให้ทราบบ้างว่าผลลัพธ์เป็นอย่างไร จะได้ช่วยกันปรับปรุงทั้งรูปแบบและประสิทธิภาพ  กล่าวเปิดงานไม่ยาวนานนัก เน้นให้เชื่อมั่นในตนเองเพราะครูเป็นวิชาชีพชั้นสูง ที่สำคัญต้องจัดระบบให้กะทัดรัด อย่าไปเอาโรงเรียนขนาดใหญ่มาเป็นแบบ รวมทั้งการเรียนการสอนต้องเจาะให้ตรงประเด็น คือ อ่านออก เขียนได้ คิดเลขเป็น เรื่องอื่นเป็นประเด็นรอง   เสร็จพิธีเปิดกลับเขตมาเร่งรัดกลุ่มบริหารงานบุคคลในการจัดทำคำสั่งปรับเงินเดือนอีก ๕ % ให้กับครู บ่ายได้รับแจ้งจาก ผอ.สพป.สุเทพ  ชิตยวงศ์  สพป.ชลบุรี เขต ๑ นัดหมายให้ไปรวมพลกันที่ สพฐ. ในวันพรุ่งนี้ประมาณ ๑๑ นาฬิกา เพื่อเป็นแสดงจุดยืนร่วมกับท่านเลขาธิการ กพฐ. ดร.ชินภัทร ภูมิรัตน ในการปฏิบัติตามนโยบายรับนักเรียนปีการศึกษา ๒๕๕๔ คงเป็นเรื่องที่เลขาธิการองค์กรเอกชนแห่งหนึ่ง ออกมาแถลงการณ์และยื่นหนังสือกับ ปปช.ให้ดำเนินการอายัดทรัพย์สิน ผู้อำนวยการโรงเรียนยอดนิยม ๓๐๐ กว่าคนทั่วประเทศ และให้พิจารณาโยกย้ายเลขาธิการ กพฐ. เรื่องเท็จจริงประการใดปีนี้ ไม่อาจทราบได้เพราะเป็นเรื่องของเขตมัธยมศึกษา แต่สำหรับท่านเลขาธิการ กพฐ. เราต้องช่วยกันดูแล เพราะเชื่อว่าท่านเป็นคนดี นัดหมายท่านรองฯ พอเต็มรถตู้ก็พอเพราะเวลากระชั้นชิด จะชวนใครในยามหน้าสิ่งหน้าขวานก็ต้องอธิบายให้เขาทราบที่มาที่ไป ไม่มีเวลาพอ

วันอังคารที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๔  เช้าเข้าที่ทำงานลงชื่อในแฟ้มเอกสารต่าง ๆ ประมาณ ๐๙.๓๐ น. เดินทางไป สพฐ. พร้อมท่านรองฯ เป็นคณะแรกที่เดินทางมาถึงที่นัดหมาย คือ หน้าอาคาร สพฐ. ๔ สักพักเขตต่าง ๆ ค่อยทยอยกันมา ขบวนใหญ่สุดคงเป็นของชลบุรี เขตที่มากันร้อยละ ๙๐ เป็นเขตประถมศึกษา ทั้ง ผอ.เขต และผู้บริหารโรงเรียน เขตมัธยมศึกษาเห็น สพม.กทม. เขต ๒ เพียงรายเดียวที่จำได้ คิดถึงบันทึกของอดีตปลัดกระทรวงศึกษาธิการในหนังสือจากพะเยาสู่เจ้าพระยา ที่ท่านบอกว่า ครูประถมน่ารักที่สุด เป็นเพื่อนทั้งยามสุขและทุกข์ไม่หนีหน้าไปไหน ประมาณ ๑๑ นาฬิกา ท่านเลขาธิการ กพฐ. จึงลงมาพบกับพวกเราที่ศาลากลางสระน้ำ  ตัวแทนต่างแสดงความรู้สึกเป็นการให้กำลังใจ ท่านกล่าวขอบคุณและยืนยันว่าจะตรวจสอบสิ่งที่เขาร้องเรียนมา หากเป็นจริงก็พร้อมจะแก้ไขและแก้ปัญหาให้ลุล่วง กลับจาก สพฐ.มาแวะทานอาหารเที่ยงที่ภัตตาคารมาเรีย ถนนราชพฤกษ์ เป็นร้านที่ทันสมัย ลูกค้าค่อนข้างมาก มีทั้งอาหารไทย จีน ฝรั่ง ที่ขึ้นชื่อที่ทุกโต๊ะต้องสั่งมาทาน คือ ขาหมูเยอรมัน พิซซ่าทะเลที่อบจากเตาไฟให้เห็นกับตา  บ่ายทำงานเอกสาร กลุ่มบริหารงานบุคคลนำคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนครู ๕ % มาให้ลงนาม เรียบร้อยแล้วให้ตั๊กไปขึ้นเน็ตของเขต ผอ.โรงเรียนแห่งหนึ่งมาปรึกษาหารือด้วยเรื่องส่วนตัว ให้คำปรึกษาได้ไม่มาก เพราะไม่ค่อยมีปัญหาส่วนตัวทำนองนี้ให้แก้ เลยไม่ค่อยมีประสบการณ์  แนะนำให้ไปรักษาศีลห้า หากยังแก้ปัญหาไม่ได้ก็รักษาศีลแปด ควบกับการละเว้นอบายมุข ๖ ประการอาการจะดีวันดีคืนแน่นอน

วันพุธที่ ๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๔  เช้านี้มีงานที่กระทรวงศึกษาธิการ เป็นเรื่องต่อเนื่องจากครั้งที่แล้ว ผลการสืบสวนมักจะออกมาคู่ขนานกันไปกับข่าวในหนังสือพิมพ์ ไม่ใช่เพราะข่าวรั่วหรือพวกเราไปให้ข่าว แต่เป็นกลยุทธ์ของคู่กรณีในการชิงไหวชิงพริบด้านข่าวสาร อาจคาดหวังว่าเมื่อสังคมภายนอกได้รับรู้ กรรมการคงจะหมกเม็ดไม่ได้ ถึงอย่างไรพวกเราก็ไม่รู้สึกกดดันแต่ประการใด ทุกอย่างก็ว่ากันไปตามข้อมูลที่ได้รับมา "เท้าตรงไม่ต้องกลัวรองเท้าเอียง ตัวตรงไม่ต้องกลัวเงาเฉียง" บ่ายกลับเข้าสำนักงานแต่ก็นั่งทำงานที่ห้องสโมสร ให้เขายกแฟ้มลงมา บรรยากาศสำนักงานเขตช่วงนี้ดูเงียบ ๆ เหงา ๆ ชอบกล สาเหตุคงมาจากความเบื่อของตัวเองเป็นหลัก ความเบื่อหมายถึง ความไม่พอใจ จำเจ ซ้ำซาก พระสอนว่าวิธีแก้ความเบื่อต้องพิจารณาต่อไปอีกว่า เราเบื่ออะไรบ้าง แล้วเพราะอะไรเป็นสาเหตุทำให้เราเบื่อ เช่นเบื่ออาหาร เพราะเรากินบ่อย ๆ ก็คือเราไม่พอใจในรสอาหารนั้น เบื่อเสื้อผ้าเพราะเราสวมใส่บ่อย ๆ ก็คือเราไม่พอใจในเสื้อผ้าชุดนั้น เบื่อทรงผมเพราะตัดแต่งจำแจซ้ำซาก บางคนเบื่อบ้านหลังเล็กเพราะต้องการมีบ้านหลังใหญ่และหลาย ๆ หลัง บางคนมีรถยนต์แล้วก็เบื่อคันเก่าเพราะต้องการอยากได้คันใหม่ยี่ห้อดี มีราคาแพง บางคนเบื่อความเป็นโสด เพราะอยากมีคู่ครอง เมื่อมีคู่ครองแล้วก็เบื่อคนเก่า เพราะต้องการอยากมีคู่ครองคนใหม่ ไปเรื่อย ๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง เป็นต้น หรือเมื่อไม่มีลูกก็เบื่ออยากมีลูก แต่พอมีลูกแล้วก็เบื่อลูกเพราะมีลูกเกเร ดื้อสอนยาก ไม่ได้ดั่งใจและยังเบื่อความแก่ เบื่อความเจ็บป่วย เบื่อความตาย ดังนั้นความเบื่อเกิดจากความไม่พอใจของเราเอง แต่เมื่อใดเราเกิดมีพอใจกับสิ่งใดเราก็หายเบื่อ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเราเคยเบื่อสิ่งนั้นมาก่อน ทุกคนจึงมีความรู้สึกเบื่อเมื่อเกิดความไม่พอใจ และหายเบื่อเมื่อเกิดความพอใจ จึงทำให้เบื่อ ๆ หาย ๆ อยู่อย่างนี้... สลับกันไปตลอดชีวิต คิดได้ดั่งนี้ก็หายเบื่อหายเซ็ง 

วันพฤหัสบดีที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๔  เช้าเข้าที่ทำงาน เพราะมีงานจัดซื้อจัดจ้างโปรแกรมคอมพิวเตอร์ให้แก้ปัญหาอยู่หน่อยหนึ่ง ในที่สุดแก้ปัญหาด้วยการจัดทำบันทึกความเข้าใจตรงกันในสัญญาที่ทำไปแล้ว พูดถึงสัญญาที่หน่วยงานราชการจัดทำกับภาคเอกชน ส่วนใหญ่เป็นสัญญาทางแพ่งปกติ กล่าวคือ ฝ่ายราชการยอมลดตัวเองลงมาเท่ากับเอกชนในการแสดงเจตนาเข้าเป็นคู่สัญญา ฝ่ายใดผิดสัญญาก็ใช้บังคับตามกฎหมายแพ่ง ต้องไปขึ้นศาลยุติธรรม แต่หากทางราชการระบุในสัญญาว่าเป็นการจัดซื้อจัดจ้างเพื่อไปจัดทำบริการสาธารณะ เช่น จัดการเรียนการสอน บริการข้อมูลประชาชน เขาเรียกสัญญาทางปกครอง กรณีนี้ราชการสามารถบังคับเอกชนได้ หรืออาจเลือกใช้อำนาจศาลปกครองในการพิจารณาข้อพิพาท  ก่อนเที่ยงเดินทางเข้ากระทรวงศึกษาธิการ มาแวะทานอาหารกลางวันที่ร้านข้าวแกงปักษ์ใต้บริเวณโรงเบียร์ฮอลแลนด์ ถนนราชพฤกษ์ เจ้าของร้านเป็นคนเมืองลุง รสชาติก็ไม่ธรรมดาลงไปจนถึงไม่อร่อย ภาคบ่ายทำงานร่วมกับคณะที่ห้องผู้ตรวจราชการกระทรวงศึกษาธิการ นายบัณฑิตย์ ศรีพุทธางกูร วันนี้ยังไม่จบเลยนัดหมายพรุ่งนี้อีกครั้งประมาณ ๑๑ นาฬิกา   เย็นขับรถมาแวะห้างเซ็นทรัล ปิ่นเกล้า เพื่อดูกระเป๋าเดินทาง ใบเก่าเสียหายครั้งไปอินเดีย การซื้อกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ต้องใช้แบบซิปปลอดภัยที่สุด แบบมีกุญแจล็อคแตกหลุดง่ายเมื่อถูกโยนหรือกระแทก ได้แต่ดูยังตกลงใจไม่ได้   เจ้ากรรมนายเวรรถสตาร์ทไม่ติด ด้วยแบตเตอรี่หมดอายุไขกะทันหัน ต้องขอความช่วยเหลือจากพนักงานของห้าง เขาช่วยกันหารถมาพ่วงแบตเตอรี่ จนเครื่องยนต์ทำงาน ขับรถมาเปลี่ยนลูกใหม่ที่หน้าหมู่บ้าน ช่างบอกว่าใช้คุ้มแล้ว  ๓ ปี ปกติ ๒ ปีเขาก็เปลี่ยนกันแล้ว จากการเปลี่ยนแบตเตอรี่ทำให้ทราบว่าปั้มน้ำก็รั่ว พรุ่งนี้นัดช่างว่าจะมาเปลี่ยน

วันศุกร์ที่ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๔ เช้าเดินทางไปโรงเรียนวัดกล้าชอุ่ม อำเภอคลองหลวง เพื่อร่วมวางศิลาฤกษ์อาคารเรียนที่ อบจ.ปทุมธานีสนับสนุนงบประมาณ ท่านนายกชาญ  พวงเพ็ชร เป็นประธานในพิธี  วันนี้พิธีเร่งรัดให้เร็วขึ้นเพราะนายก อบจ.ท่านติดธุระหลายแห่ง ผมก็มีนัดหมายเข้ากระทรวง ๑๑ นาฬิกา พอเสร็จพิธีจึงเดินทางออกจากโรงเรียนทันที มีท่านรองฯ ประพฤทธิ์  บุญอำไพ และคุณวิภาวรรณ  พึ่งโยธิน ติดตามไปด้วย ไปลงทางด่วนที่ยมราช ใช้ห้องท่านผู้ตรวจฯ บัณฑิตย์  ศรีพุทธางกูร เป็นที่ตรวจความเรียบร้อยของงานครั้งสุดท้าย ลงชื่อในเอกสารแล้ว จึงเดินทางกลับ เพราะบ่ายมีพิธีวางศิลาฤกษ์อีก ๒ โรงเรียน คือ โรงเรียนคลองสองและโรงเรียนลำสนุ่น แต่ได้รับแจ้งว่ามีการเลื่อนเวลาให้เร็วขึ้น จึงมอบท่าน ศน.บุญเลิศ ยิ้มแย้ม เป็นตัวแทนเขตทั้ง ๒ โรงเรียน  มาแวะทานข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารกันเอง คลองบ้านพร้าว มีปลากระทิงคั่วกลิ้ง ปลาช่อนแดดเดียว เป็นอาหารหลัก เนื้อแดดเดียวร้านนี้ก็ดีไม่เหนียวไม่คาว ต้มยำปลารสชาติคงที่คงวา

 บ่ายหลังเซ็นแฟ้มเอกสารเรียบร้อยแล้ว นำรถไปเปลี่ยนปั้มน้ำ ตัวปั้มไปซื้อจากศูนย์โตโยต้าเอกนิมิต ช่างเชาคิดแต่ค่าแรง  วันที่โชคไม่ดีเพราะเสียเงินก็มีโทรศัพท์แจ้งข่าวจาก สพฐ. ๒ เรื่องที่พอจะนับว่าเป็นข่าวดีอยู่บ้างในวันนี้ เรื่องแรกเขาบอกว่าผมได้รับคัดเลือกให้ไปศึกษาดูงานที่สหรัฐอเมริกาปลายเดือนสิงหาคม ขอให้ส่งสำเนาบัตรประชาชนไปให้ทางอีเมล เพื่อเตรียมทำเอกสารการเดินทาง  เรื่องที่สอง สพฐ.จะพานักเรียนไปแข่งขันทักษะที่ฮ่องกงในเดือนกรกฎาคมนี้ ถ้าพอมีเวลาอยากให้ไปกับทีมงานด้วยสัก ๑๐ วัน ข้อนี้เขาให้เลือกได้ เลยต้องขอโทษเขาไปด้วยติดเรียนกฎหมายปกครองฯ ทั้งเสาร์อาทิตย์ไม่อยากขาด ประกอบกับ สกสค. เคยแจ้งกำหนดการเดินทางไปศึกษาดูงานของ ผอ.เขต ที่ฝรั่งเศส เบลเยี่ยม เยอรมัน และเนเธอร์แลนด์ ในช่วงนั้นพอดี หากไปทั้ง ๓ รายการวันลาจะเกิน ๑๐ วัน หมดสิทธิ์จบการศึกษาอบรมที่เรียนมาตั้งแต่ต้น แต่จะขอร่วมทีมไปแข่งขันที่ประเทศอินเดียในเดือนตุลาคมหากไม่ติดภารกิจสำคัญ     

นิทานก่อนลาสัปดาห์นี้เป็นเรื่อง "เก้อจื้อเหวยเจิ้ง : ต่างคนต่างทำ"  ในสมัยซุนจิว เมื่อรัฐซ่งจับมือเป็นพันธมิตรกับรัฐจิ้น ส่งผลให้รัฐฉู่ไม่พอใจเป็นอันมาก  ฉู่อ๋องจึ้งให้รัฐเจิ้งซึ่งเป็นพันธมิตรของฉู่บุกโจมตีซ่ง   แม่ทัพรัฐซ่งนาม "หัวหยวน" เป็นผู้ที่นำทัพออกไปตั้งรับศัตรู  โดยคืนก่อนที่จะมีการรบนั้น  หัวหยวนจัดงานเลี้ยงปลุกปลอบขวัญเหล่าทหารและแม่ทัพนายกอง  โดยมีการเชือดแพะเพื่อนำเนื้อมาทำอาหารเลี้ยงกองทัพ  ตั้งแต่แม่ทัพผู้ใหญ่จนถึงนายทหารผู้น้อย ทุกคนล้วนดื่มกินอย่างสำราญใจ  ในตอนหนึ่งรองแม่ทัพผู้หนึ่ง ได้เอ่ยถามแม่ทัพหัวหยวนว่า "ท่านจะมิเรียกหยังเจินผู้ทำหน้าที่ขับรถศึกให้ท่านมาดื่มกินด้วยหรอกหรือ"  หัวหยวนตอบว่า "ก็แค่คนขับรถม้าคนหนึ่ง  การรบของข้าไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขา ไม่จำเป็นต้องให้เขามาพบข้า  เพราะเรื่องการรบ ข้าเป็นผู้สั่งการ  ทั้งยังวางแผนเอาไว้เป็นอย่างดีแล้ว  ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลใจ"    เมื่อถึงวันสัประยุทธ์ ระหว่างรัฐซ่งกับรัฐเจิ้ง หัวหยวนนั่งอยู่บนรถศึกของหยังเจิน เพื่อออกคำสั่งในการรบทั้งหมด  โดยในระหว่างการประหัตประหารของเหล่ากองทัพ ผลัดกันรุกผลัดกันรับอยู่นั้น แม่ทัพหัวหยวนออกคำสั่งให้หยังเจินขับรถม้าศึกเข้าไปยังจุดที่มีกองทหารเจิ้งเบาบางที่สุด  แต่มิคาด หยังเจินกลับควบรถม้าศึกเข้าไปยังจุดที่มีกองทหารเจิ้งหนาแน่นที่สุด  แม่ทัพหัวหยวนเห็นดังนั้นจึงเอ่ยถามด้วยความตกใจว่า "เจ้าคิดไปยังที่ใด? " หยังเจินกล่าวตอบอย่างดุดันว่า "วานนี้ยามแบ่งอาหารแบ่งสุรายกให้ท่านเป็นผู้ตัดสินใจ  ทว่าเรื่องราวในวันนี้ ตอนนี้ มีเพียงข้าน้อยตัดสินใจเท่านั้น"   ผลสุดท้าย การตัดสินใจทรยศขายชาติของหยังเจิน  ทำให้หัวหยวนเสียชีวิตในสนามรบ   ส่วนกองทัพซ่งก็ประสบความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่ ต่อมาชนรุ่นหลัง ใช้คำพูดของหยังเจินมาแปลงเป็นสำนวนที่ว่า "เก้อจื้อเหวยเจิ้ง" หรือ "ต่างคนต่างทำ"  หมายถึง ผู้ที่อยู่ในหน่วยงานหรือองค์กรเดียวกัน  แต่ต่างยึดเหตุผลของตนเองเป็นใหญ่โดยไม่สนใจส่วนรวมหรือคนที่ไม่สนใจที่จะร่วมมือกับผู้อื่น

กำจัด  คงหนู

ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต ๑