นาทีฉุกเฉิน วันหยุด

สุขใจ ในสิ่งเล็กๆ

   ในวันศุกร์ ที่ผ่านมา เดิมทีวางแผนไว้ว่าวันเสาร์จะจัดการซักผ้า ทำความสะอาดรอบบ้าน  และตัดหญ้าสนามรวมถึงข้างบ้าน  แต่แผนที่วางไว้ต้องปรับเปลี่ยน  เมื่อเพื่อนของผู้เขียนโทรศัพท์มาหาแต่เช้า  บอกว่าให้ช่วยขับรถพาไปหาหมอที่คลินิกให้หน่อย  ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้  ทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อน  เพื่อนอยู่กับแม่เท่านั้น น้องๆอยู่ห่างออกไป  ผู้เขียนสอบถามเธอ  เธอบอกว่าล้ม  แต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง  ใช้มือยันเอาไว้ ข้อมือที่ยันลงไปที่พื้น บวม ปวดมาก  ผู้เขียนจึงต้องวางภารกิจที่จะทำทั้งหมดเอาไว้  กลับมาค่อยทำ ยืดหยุ่นได้   ผู้เขียนใช้จักรยานยนต์เป็นพาหนะ   ตัดสินใจพาเพื่อนไปที่แผนกฉุกเฉินโรงพยาบาลใกล้บ้าน เพราะดูอาการที่ข้อมือ บวมมาก เนื่องจากน้ำหนักตัวเยอะ  อาจจะต้อง X – RAY  

   หมอดูอาการแล้ว สั่ง X – RAY  และให้เข้าเฝือกไว้ชั่วคราว และนัดให้มาพบหมอกระดูก อีก ๒- ๓ วัน ระหว่างนั่งรอเพื่อนหลายชั่วโมง  เพราะต้องรอหมอไปตรวจคนไข้   ผู้เขียนไม่ได้กระวนกระวายใจใดๆ  ใช้เวลาเหล่านั้นเดินดูบรรยากาศโดยรอบ  และป้ายความรู้ต่างๆ 

   ขากลับพาเพื่อนไปแวะรับ”ทานก๋วยเตี๋ยวริมทาง  เพราะเลยเวลาอาหารมามากแล้ว   และพาไปส่งถึงบ้าน

   เพื่อนขอบคุณผู้เขียนเป็นการใหญ่  และบอกว่าทำให้เสียเวลา ....ไม่เลย  สิ่งที่ทำให้ ทำด้วยความเต็มใจ  และสุขใจเป็นอย่างยิ่ง

   นาทีฉุกเฉินครั้งนี้ต้องขอขอบคุณคุณหมอ  พยาบาล และเจ้าหน้าที่ ที่ให้การตรวจรักษาและอำนวยความสะดวก เป็นอย่างดี              

          

                                              บรรยากาศโรงพยาบาลค่ายจักรพงษ์  

                                                                                                         โรงพยาบาลค่ายจักรพงษ์

                                                                                                           ๑๘  มิถุนา  ๕๔