คำ

อยู่ดีๆ ถ้อยบทสนทนาก็หวนกลับมาในห้วงคิด หากเป็นเพียงถ้อยสนทนาที่ธรรมดาแต่กลับทำให้ผมคลั่งไคร้ดั่งต้องคำมนต์ นี่ผมเผลอไปหรือนางฟ้าองค์ใดใช้เธอมาล้อเล่นกับผม สติที่มีเริ่มลดลง ดวงตาที่เปิดอ้าเริ่มร่วงหล่นจากบนลงล่างอย่างช้าๆ อย่างกับว่ามันจะไม่ลืมขึ้นอีกเพราะข้างในอยากฝันถึงเนื้อหนังในถ้อยคำรับรส แต่งเพลงผมเองกลับอยากลืมตาขึ้นมาเพื่อพบความจริง ให้สายตาของผมได้เผชิญเบื่องหน้าผู้ปลุงถ้อยคำเช่นว่านั้น เพื่อเพ่งพินิจในภาษาให้เห็นแท้ว่าเป็นโอสถทิพย์หรือเพลิงพิษแก่ผม