บันทึกด้วยความคิดถึง
วันนี้ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๔ ตามเวลาที่นัดหมายที่ต้องเดินทางไป อ.อุบลรัตน์ จังหวัดขอนแก่น ตามภารกิจ(ที่ชื่อยาวมาก) : การอบรมเชิงปฏิบัติการ "วิทยากรกระบวนการเพื่อการเปลี่ยนแปลงสู่การพึ่งตนเองและพึ่งพากันเอง เพื่อมุ่งสู่ระบบบริการสุขภาพที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์" ณ.โรงพยาบาลอุบลรัตน์ จังหวัดขอนแก่น ในวันที่ ๑๔-๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๔...ฉันนัดกับน้อง Jaja ว่า เราต้องออกเดินทางภายใน ๑๑.๐๐ น. เนื่องจากว่า ต้องใช้เวลาเดินทางประมาณ ๖ ชั่วโมง ตามเวลาที่ฉันได้ศึกษาใน Google Map แล้ว เพราะหนนี้ฉันต้องทำหน้าที่เป็นคนขับรถเอง อาจไม่ใช่ครั้งแรก แต่ก็ไม่ใช่หนทางที่ฉันเคยเดินทางบ่อยๆ เพื่อความมั่นใจฉันจึงต้องแวะไปยืมเครื่องนำทางอย่างเจ้า Navigator ที่โรงพยาบาลกว่าจะได้เดินทางก็เกือบเที่ยง วันนี้ต้องบอกว่าอากาศดีท้องฟ้าครึ้มเล็กน้อย ทำให้อากาศไม่ร้อน แอร์ในรถจึงเย็นฉ่ำ ตลอดการเดินทางครั้งนี้ ฉันคิดว่าไม่ที่ใดก็ที่หนึ่งที่ฉันจะต้องขับรถฝ่าสายฝนเป็นแน่ และมันเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบขับรถเวลาฝนตก ขับรถมาตามเส้นทางถึงไหนก็ไม่รู้ เพราะสองข้างทางมีแต่ต้นไม้และทุ่งนาที่เขียวขจี มองไม่ค่อยเห็นบ้านคน แต่ที่พบมากตอนนี้เห็นจะเป็นป้ายหาเสียง ของผู้สมัครจากพรรคการเมืองต่างๆ เต็มถนนไปหมด ยังคิดว่าจะให้ใครดู เพราะไม่ค่อยเห็นบ้านคน แต่ดูแล้วก็เป็นบรรยากาศที่กระตุ้นเตือนให้ประชาชนคนไทยได้ออกไปใช้สิทธิ์ในการเลือกตั้งครั้งนี้ที่จะมีขึ้นในวันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๔ นี้
หลักกิโลเมตรที่ข้างทางบอกกว่า เหลืออีกร้อยกว่ากิโลเมตร จะถึงขอนแก่น แต่ตอนนี้บ่ายกว่าๆแล้ว ท้องเริ่มเตือนว่าได้เวลารับประทานอาหารกลางวันแล้ว หลังจากที่พวกเราพยายามมองหาเป้าหมายคือ ร้านอาหารที่มีปลาเผา แต่ไม่เจอ พอเจอป้ายบอกว่า “ส้มตำพันล้าน” น้อง jaja รีบบอก “เจ๊ เอามั้ย” ตกลงปลงใจกันได้ (เหมือนเลือกคู่เลย) รีบหักพวงมาลัยเข้าร้านเข้าร้านเป้าหมายทันที ก่อนที่จะขับเลยไป เมื่อบริกรนำเมนูมาให้ดูพร้อม แนะนำเมนูประจำวัน คำพูดที่ออกจากปากอัตโนมัติคือ “ส้มตำ” ฉันเลือกส้มตำปูม้า น้อง jaja เลือกส้มตำป่า (จะได้กินครั้งแรก หลังจากที่เคยเห็นชื่อนี้มาหลายที่) แกงผักหวานไข่มดแดง กบทอดกระเทียมพริกไทย แล้วก็ข้าวเหนียว เมื่อบริกรยกอาหารตามสั่งมาให้ต้องอ้าปากค้าง ว่าทำไมมันเยอะจัง สั่ง ๒ คนกิน แต่เหมือนสั้งให้ ๕ คนกิน ทำไงได้ล่ะ สั่งแล้วก็ต้องรับผิดชอบ ต้องบอกว่าส้มตำป่าอร่อยสุด แต่ทุกรายการก็อร่อยหมดเลย และก็ไม่สามารถจัดการได้หมด ข้าวเหนียวและกบทอดถูกบรรจุใส่ถุงติดตามมาด้วย มื้อนี้อิ่มแปร้ทั้งคู่ ต้องเตือนกันว่า ห้ามหลับนะ ต้องอยู่เป็นเพื่อนกันตลอดเส้นทาง
ขณะผ่านอำเภอพล ฝนตกแรงมาก ฉันต้องเบาคันเร่งลงทันทีขับไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ จนถึงขอนแก่น เห็น Central Plaza ยังเหลือเวลาอีกมาก สองสาวจึงแวะตามใจ ลงไปเดินเล่น น้อง jaja ว่าจะมีอะไรทำให้เราเสียเงินได้บ้าง และก็ได้เสียเงินกันคนละเล็กน้อยจริงๆ ออกเดินทางจากขอนแก่น เห็นป้าย “เขื่อนอุบลรัตน์” ดีใจมาก ว่าถึงแล้ว คิดว่าจะไปหากินข้าวเย็นกันในเขื่อน แต่มืดเสียก่อน เลยได้แต่เฉียดหน้าทางเข้าแล้ววกกลับมาที่พัก “สวนเจ็ดพี่น้อง” ศูนย์รวมใจ บูชา พ่อ-แม่ โอ้โฮ เห็นคำนี้แล้วต้องบอกว่า “โดน” ค่ะ รู้สึกชอบเจ้าของที่นี่มาก สังเกตเห็นว่าที่พักเป็นเรือนไทย สไตล์คล้ายศิลปะเมืองเหนือ มีเจ้าของออกมาต้อนรับ ยกกระเป๋าเข้าที่พักให้ อย่างเป็นกันเองมีมิตรไมตรีจิต อืมม์! รู้สึกประทับใจอีกแล้ว หลังคุยเล็กน้อย น้องบอกว่า “พ่อ แม่ ผมเป็นคนลำปางครับ แต่มาตั้งรกรากกันที่นี่ ดังนั้นของที่นำมาตกแต่ง ก็จะนำมาจากทางเหนือเป็นส่วนใหญ่” ที่นี่คงเปิดใหม่ๆ เพราะสังเกตจากอาคารสถานที่ยังใหม่อยู่ กลิ่นเฟอร์นิเจอร์ก็ยังมีอยู่
คืนนี้ยังไม่ง่วง จึงตั้งใจเขียนบันทึกนี้ ที่จะเป็นบันทึกเริ่มต้น หลังจากห่างหายไปนาน และกลับมาด้วยความคิดถึง ขอบคุณโอกาสดีๆที่เกิดขึ้นกับชีวิต การเดินทางครั้งนี้ทำให้ได้เรียนรู้ตลอดเส้นทาง
ความเห็น (8)
แวะมาชมสวนเจ็ดพี่น้อง
ว่ามีอะไรให้เราเสียเงินได้บ้าง
นั่นแน่ แสดงว่าอยากshop นะซี อิอิ
สวัสดีค่ะน้องnamsha
มาอ่านบันทึกด้วยความคิดถึงเช่นกันค่ะ
สบายดีนะค่ะ
สวัสดีค่ะ อ. โสภณ เปียสนิท
สวนเจ็ดพี่น้องไม่มีอะไรให้ shop เลยค่ะอาจารย์ มีแต่ที่พักกับสถานที่สวยๆให้ชม
ขอบคุณอาจารย์ที่มาเยี่ยมให้กำลังใจกันค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่อุ้ม ถาวร
ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงสบายเลยค่ะพี่อุ้ม re-accredit เมื่อ ๒-๓ มิ.ย ที่ผ่านมา เลยมาเรียนรู้เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง แบบพึ่งพาตนเอง
คิดถึงพี่น้องกัลยาณมิตรทุกคนเลยค่ะ พี่อุ้มสบายดีเช่นกันนะคะ
คราวหน้าไปนอน ที่นี่ดีกว่า ค่ะพี่ชู
ใช่ ถูกและดี
ไม่ต้องฝ่าดงแมลง แล้วก็เข้าออกลำบาก
*ดีจังค่ะ..ไปทำงานแต่ได้เดินทางเหมือนการพักผ่อนที่มีความสุขไปด้วย..
*เก็บ ภาพดอกฟักทอง หน้าฝน ที่สวนผักในบ้านมาฝากค่ะ..
สนุกนะเรื่องนี้ แต่เห็นเมนูแล้วซิ๊ดด