บันทึกริมทาง(4)

 

 

 

 

 

16
ชีวิตของคนเรา
มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
ไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่ได้มั่นคงถาวร
บางครั้งก็อยู่ดีมีความสุข….ดีขึ้นจนสูงส่ง

แต่บางครั้งก็ตกต่ำลงจนน่าใจหาย
คล้ายดั่งสายแม่น้ำที่ไหลผ่าน

บางคราก็เต็มปริ่มจนล้นฝั่ง
แต่บางครั้งก็ลดลงจนแห้งขอด
จะอย่างไรก็ตาม
ไม่ว่าความเป็นไปของชีวิตจะเป็นอย่างไร
จะดีหรือชั่ว จะเลวหรือร้าย
ชีวิตก็ยังเป็นชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป
เป็นสิ่งที่ไม่หยุดนิ่งอยู่กับที่
เป็นสิ่งที่ผู้เป็นเจ้าของยังต้องรัก หวงแหน และทะนุถนอม
และหวังว่า สักวันมันคงจะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
ด้วยว่าชีวิตย่อมจะวิวัฒนาการไปสู่ความสมบูรณ์ที่ดีกว่าเสมอ

 

17
หยาดน้ำค้าง….ที่เกาะอยู่บนยอดหญ้า

ยามเมื่อถูกแสงแดดสาดส่องและแผดเผา
ไม่นาน….หยาดน้ำค้างนั้นก็จะต้องเหือดแห้งและสูญสลายไปตามกาลเวลา
ชีวิตๆ หนึ่งมีการเกิดขึ้น….ดำรงอยู่ไม่นาน…..

เมื่อคืนวันผ่านไป....สักวันหนึ่ง…..ชีวิตหนึ่งนั้นก็จักต้องดับสิ้นสูญสลาย

อะไรเล่า ? คือ ความแตกต่างระหว่างหยาดน้ำค้างกับชีวิตคน

 

18
ฝัน…..เรามักจะฝันเสมอ

ฝัน…...ฝันถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่อยากให้เป็นไป

ด้วยดวงใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยประกายแห่งความหวัง
มีบ้างที่เป็นความจริง
ขณะที่บางสิ่งก็เป็นได้แค่เพียงฝัน
ฝัน……เราได้แต่ฝันลอย ๆ

ด้วยหัวใจดวงน้อยที่รอคอยและรอคอย
คอย….เราได้แต่คอยให้ความฝันนั้นกลายเป็นความจริง..
ฝัน……ชีวิตของเราอยู่กับความฝัน

แม้ว่าหลาย ๆ ครั้งที่ฝันนั้น
จะร่วงหล่น…..แตกสลาย

ฝัน……แต่ก็ด้วยความฝันมิใช่หรือ

ที่ทำให้ชีวิตของเราดำรงอยู่อย่างมีความหวังมากยิ่งขึ้น
ฝัน……ฝันเถิดขอให้นอนหลับฝันดี……ทุกยาม

 

19
นกน้อยเอย
เจ้ามีปีกอยู่สองข้าง
ฝนตกเมื่อครู่…..ก็ผ่านไปแล้ว

ทำไมจึงปล่อยให้ปีกของเจ้าต้องเปียกปอน
ใยเจ้าจึงปล่อยให้ตัวเองต้องเหน็บหนาวและร้าวราน
ขยับ….กางปีกออกซิ

บิน……บินขึ้นสู่ฟ้ากว้าง.....อย่างอิสระเสรีและเชื่อมั่น
แล้วเจ้าจะรู้ว่า….โลกนี้ไม่มีอะไรเลย (สำหรับเจ้า)
ที่จะมีคุณค่าและยิ่งใหญ่ไปกว่า "การบิน"

 

20
ชีวิตมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด
กาลเวลาที่ผ่านไป……มิอาจจะหมุนย้อนกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้อีก
จงตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
หมั่นคอยดูแลและรักษาตนเองดี ๆ
แบ่งปันความห่วงใยและเอาใจใส่คนรอบข้างอยู่เสมอ
แล้วเวลาทุกนาทีจะประทับอยู่ในความทรงจำตลอดไป