องค์กรของเรา...บ้านของเรา

วันหนึ่งที่เรามีเวลากลับมาทบทวนว่าองค์กรของเรากำลังเดินไปทางไหน
เดินไปถึงจุดไหนแล้วและคนในองค์กรของเราตามทันเราหรือเปล่า 
พวกเขาเพื่อนๆพี่ๆน้องๆของเรา เขามีความเป็นอยู่อย่างไร
กำลังรู้สึกอย่างไรกันบ้าง หลังจากได้ทบทวนและได้สอบถาม
พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน
ก็ได้รับรู้ว่าคนหลายคนในบ้านของเราเริ่มขาดความสุข บางคนทุกข์ บางคนเหนื่อย ทั้งเรื่องงานและปัญหาทางบ้าน
อาจเป็นเพราะระหว่างทางของคำว่า  “คุณภาพ” เราต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมาย หลายคนท้อ หลายคนหยุดนั่งรอขอพักเหนื่อย
แต่บางคนก็ยังคงเดินต่อไม่หวั่นไหว แล้วเราจะต้องทำอย่างไร?
ให้พวกเราเดินต่อกอดคอไปด้วยกันได้โดยไม่ทิ้งใคร.....ไว้ข้างหลัง  

เมื่อได้มีโอกาสมานั่งล้อมวงคุยกัน โครงการหลากหลายถูกเสนอขึ้นมา
ด้วยเหตุผลที่ว่าทำอย่างไรที่จะให้คนในบ้านของเราอยู่และเดินต่อไปได้ด้วยความสุข 
เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่างานของเราต้องอยู่กับคนเจ็บป่วยและคนที่มีทุกข์มากมาย ฉะนั้นจะทำอย่างไรให้คนในองค์กรของเราเข้มแข็งและมีเรี่ยวแรงพอ
ที่จะต่อสู้กับภาระงานต่างๆได้โดยไม่ทุกข์และท้อ
หรือทุกข์ก็ทุกข์ให้น้อยท่สุด
ความจริงคนของเราบางส่วนมีศักยภาพและแข็งแรงพอที่จะช่วยคนอื่นๆ
ที่ทุกข์และท้อให้ก้าวเดินต่อไปด้วยกันได้  
พวกเราจึงคิดก่อตั้งชมรมสักชมรมหนึ่งขึ้นมาโดยเริ่มตามหาคนที่มีจิตอาสา
เพื่อช่วยเยียวยาเพื่อนๆของเราเหล่านั้นให้มีแรงลุกขึ้นสู้และฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตเขาด้วยความเชื่อว่าเราคือ “ คนบ้านเดียวกัน ”

             วันนี้ชมรมที่ก่อตั้งขึ้นสำหรับ “คนมีใจอาสา” ของเรากำลังมีคนสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมทั้งเปิดโอกาสให้ทุกท่านมีส่วนร่วมในการตั้งชื่อชมรมของเราด้วย หากคุณมีใจและพร้อมที่จะให้
เราคงได้พบกันเพื่อสานฝันให้องค์กรของเราไปสู่ โรงพยาบาล SHA 
“โรงพยาบาลที่มีคนดี ทำดี และมีความสุข ”