ปฐมนิเทศนักเรียนม1.และม.4
นักเรียนโรงเรียนดอนคาวิทยาคม จังหวัดสุพรรณบุรี
ผู้เขียนมีโอกาสไปช่วยอาจารย์วรรณี(เป็นอาจารย์ฝ่ายแนะแนวและให้คำปรึกษาของกองกิจกิจการนิสิต) จัดกิจกรรมการปฐมนิเทศนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่1และชั้นมัธยมศึกษาปีที่4 ทั้งหมด 150 คนของโรงเรียนดอนคาวิทยาคม จังหวัดสุพรรณบุรี โดยจัดขึ้น 2 วันคือ 19 - 20 พฤษภาคม 2554 แต่ผู้เขียนได้ไปช่วยวันที่ 20 เท่านั้น ตารางกิจกรรมมีดังนี้ค่ะ
8.30 - 10.00 กิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์
10.00 - 10.15 พักรับประทานอาหารว่าง
10.15 - 12.00 กิจกรรมฐาน
12.00 - 13.00 รับประทานอาหารกลางวัน
13.00 - 15.00 สรุปกิจกรรม
15.00 - 16.00 รับน้องโดยพี่ๆจากโรงเรียน-ดอนคาวิทยาคม
นักเรียนแบ่งเป็นสี่สี โดยรวมนักเรียนม.1และม.4 ให้อยู่ด้วยกัน ทุกสีจะมีพี่กลุ่ม(นักเรียนม.5,ม.6) คอยดูแลช่วยเหลือและให้คำแนะนำน้องๆค่ะทำให้นักเรียนทุกรับดับชั้นได้ทำความรู้จักกัน
ช่วยสรุปกิจกรรม คือให้พี่ฐานสรุปประโยชน์ของแต่ละฐาน และให้ตัวแทนนักเรียนของแต่ละสีบอกสิ่งที่ได้รับจากการเข้าฐาน มีการนำเสนอสิ่งประดิษฐ์ที่แต่ละสีทำมาให้พี่ๆวิทยากร นักเรียนตั้งใจทำกันมากค่ะมีกุหลาบที่ทำจากลิบบิ้น ดอกมะลิจากเกร็ดปลา โหลใส่หัวใจ(นักเรียนพับกันเอง) และดอกกุหลาบจากกระดาษหนังสือพิมพ์ สวยๆทุกชิ้นเลยค่ะ นอกจากนี้ยังให้นักเรียนนำเสนอรูปวาดที่สื่อถึงทุกคนในกลุ่ม นำเสนอสรุปภาพกิจกรรม และจบด้วยการจับมือเป็นวงกลมร้องเพลงเพื่อนกันและทานตะวันร่วมกัน
น้องๆส่วนใหญ่ชอบกิจกรรมฐาน เพราะช่วยให้ทุกคนในกลุ่มได้รู้จักกัน เกิดความสามัคคี ความมีน้ำใจ และได้ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ผู้เขียนประจำอยู่ในฐานที่ชื่อว่าที่สุดถึงที่สุด โดยร่วมกับเพื่อนอีก 3 คนจากคณะวิทยาศาสตร์การกีฬาคือ แหม่ม วัน และวายุ ฐานนี้ให้ตัวแทนในสีออกมา 4 คน สองคนแรกให้แข่งกันทำหน้านิ่งใครนิ่งได้นานกว่าเป็นผู้ชนะ ส่วนอีกคู่ให้แข่งกันพูด ใครหยุดพูดก่อนจะแพ้ นักเรียนพูดทั้งภาษาลาว อีสาน สุพรรณ ส่วนภาษากลางพูดน้อยมาก เมื่อได้ผู้ชนะของแต่ละคู่แล้วก็ให้คนที่พูดเก่งทำให้คนหน้านิ่งยิ้มให้ได้(ภายใน 20 วินาที) ผู้เขียนเห็นบางคนไม่กล้าแสดงออกแต่พอได้ทำกิจกรรมกลับทำได้ดีมาก
วายุสรุปกิจกรรมนี้ว่า "การกล้าแสดงออกในสิ่งที่ถูกต้อง จะทำให้เราได้รับโอกาสดีๆมากกว่าคนอื่นๆ พี่อยากให้น้องๆทุกคนค่อยๆฝึก เริ่มง่ายๆที่การกล้ายกมือถามครูก็ทำให้เราเข้าใจบทเรียนมากขึ้นแล้ว" ผู้เขียนงงว่าทำไมวายุถึงพูดเก่งไม่รู้จักเหนื่อย เลยถามเขาดู เขาบอกว่าแค่เห็นรอยยิ้มของน้องๆที่ตอบกลับมาก็หายเหนื่อยแล้ว เพราะแสดงว่าเราสามารถพูดให้น้องหัวเราะได้ วายุสามารถสร้างกำลังใจในการทำงานได้ง่ายๆ ผู้เขียนเข้าใจแล้วค่ะว่าทำไมวายุถึงมีพลังในการทำกิจกรรมอยู่ตลอดเวลา สงสัยผู้เขียนต้องลองนำวิธีนี้ไปใช้บ้างแล้ว!
คำสำคัญ (Tags): #โรงเรียนดอนคาวิทยาคม
หมายเลขบันทึก: 443004เขียนเมื่อ 8 มิถุนายน 2011 11:33 น. ()ความเห็น (5)
- เยี่ยมมากๆ
- แต่มีทั้งหมดกี่ฐานครับ
- แต่ละฐานทำอะไรบ้าง
- ทราบแต่ฐานพับริบบิ้น
- การทำหน้านิ่ง (สงสัยทำยาก ฮา)
- เอามาฝาก
มาเยี่ยม ทำไมชอบบันเพลงผมละครับ....
- คำถามของอาจารย์ขจิต หนูตอบไม่ถูกค่ะว่าแต่ละฐานทำกิจกรรมอะไรบ้างเพราะ ไม่ได้ติดตามการทำงานของฐานอื่นเลย
- หน้านิ่งน้องทำเก่งมากๆค่ะ ทำให้กิจกรรมสนุกมากขึ้น
- ขอบคุณพี่เพชรมากค่ะ
- สวัสดีค่ะพี่ดอกรัก หนูเป็นคนชอบฟังเพลงค่ะ แต่ร้องไม่เพราะเอาเสียเลย