My Cat ; เจ้าหญิงแป
ดู
ภาพประกอบบันทึกนี้ทั้งหมด In Picasa
<<เจ้าหญิงแป>>
๖ มิ.ย.'๕๔
"ตัวมันเล็กมากขนาดขวดนม หรือ รีโมททีวี เท่านั้นเองนะ"
ฉันฟังเรื่องเล่าของ...แป ... จากพี่สาว ซึ่งได้นำมาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะว่างั้นเถอะ
พี่สาวเล่าว่า วันหนึ่งช่วงบ่ายได้เข้าร้านอาหารตามปกติ ก็ยินเสียงลูกแมวร้อง และจับสังเกตได้ว่า มาจากซอกกำแพงร้าน ที่เมื่อเขาก่ออิฐสร้างกำแพงก็จะเว้นช่องร ะหว่างกำแพงของทั้งสองร้านเอาไว้และปิดหัว ท้าย ส่วนขอบกำแพงด้านบนก็ทำเหล็กดัดกันขโมยเอา ไว้ แต่ก็ยังง่ายสำหรับแมวที่จะปีนป่าย แม่ของแป คงจะคาบแปเป็นตัวสุดท้าย และปีนข้ามรั้ว แต่เพราะตัวเริ่มใหญ่แล้ว ก็คงจะหล่นตกเข้าไปในซอกกำแพง
เด็กที่ร้านบอกพี่สาวว่าได้ยินเสียงลูกแมว ร้องตั้งแต่เช้าแล้วหล่ะ แต่ไม่รู้ว่าเสียงมาจากทางไหน พี่สาวจึงเงี่ยหูฟังจึงจับสังเกตได้ วันนั้นพี่สาวจึงให้เด็กที่ร้านไปซื้อเครื่อง มือกระเทาะปูน เพื่อที่จะเจาะช่องให้แปออกมา ด้านล่างมีคนกะเทาะกำแพง ด้านบนก็มีคนคอยชำเลืองมองว่า แป คลานมาที่กำแพงที่กำลังกะเทาะหรือยัง เพราะด้านบนนั้นได้ใส่เหล็กดัดเอาไว้
แป คงจะหิวและเหนื่อยจากที่ส่งเสียงร้องตั้งแต่เช้า เมื่อเห็นช่องพร้อมกับมือที่ยื่นที่เข้ามา ก็คลานขึ้นมาบนมือที่ยื่นเข้าไปในรูกำแพงนั้น
"ตัวเล็กมาก ขนฟู" ... นั่นคือเสียงที่พี่สาวที่พูดถึงแป ที่เจือน้ำเสียงเอ็นดูที่เล่าย้อนหลังให้ฟัง พร้อมทั้งให้ดูภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว ที่อุตส่าห์ถ่ายเก็บเอาไว้ ตั้งแต่แรกได้มานั่นคือตั้งแต่ปี ๒๕๕
ช่วงแรกคุณพ่อไม่เลี้ยงแมวเพิ่มแล้วหล่ะ เพราะมีแมวที่บ้านอยู่ตัวหนึ่งแล้วชื่อ "แต้ม" เช่นกัน ปัจจุบันได้เสียชีวิตแล้วเพราะงูกัด แต่ว่าคุณพ่อทนความน่าเอ็นดูของลูกแมวไม่ได้ จนวันหนึ่งได้เอ่ยปากกับพี่สาวว่า
"ไม่ต้องกะเตงไปไหนแล้วหล่ะ เอาไว้นี่แหล่ะ เดี๋ยวดูแลเอง"
เพราะ ตลอดช่วงเวลาที่ได้เจ้าแปมานั้น พี่สาวต้องพกพาเจ้าแปติดตัวตลอด เพราะเป็นลูกแมวที่ยังไม่หย่านม จนมีคนทักว่าเป็นกระรอกหรือป่าว เหตุเจ้าแปตัวเล็กมาก ขนาดใส่กระเป๋ากระตางค์ได้เลยว่างั้นเถอะ
หลังจากที่คุณพ่อดูแลเจ้าแป นับจากนั้นเจ้าแปก็คือลูกสาวคนสุดท้องของที่บ้านไปซะแล้ว เป็นทั้งเจ้าหญิงประจำบ้านด้วย ด้วยเหตุที่เจ้าแปเติบโตมาจากการเลี้ยงดูกับคน มันคงคิดว่าคนคงมีผิวหนังคล้ายมัน ทั้งกัด ทั้งข่วน ทั้งขย้ำ โดยไม่รู้ว่าแรงที่ตัวเองลงไปนั้นได้ก่อให้เกิด บาดแผล และเลือดออกซิบๆ กับคนใกล้ตัวเสียแล้ว ไม่เว้นแม้แต่คุณพ่อ แม้แต่ปัจจุบัน ใครอย่าไปลูบหัว หรือ แหย่ใกล้ตัวนะ แม่เจ้าประคุณจะส่งเสียง " แว๊ว " พร้อมทั้งยกมือข้างใดข้างหนึ่ง กางเล็บ และตะบป ทันที หรือไม่ก็กัดซะเลย ... และไวมากกับการแสดงกริยานี้ หลบไม่ทันกันทีเดียว แต่มีคนหนึ่งหล่ะที่สามารถจับเจ้าแปได้ตลอดเวลาคือ พี่สาว ... แต่ได้รับบาดแผลเล็กๆ เช่นกัน ส่วนคุณพ่อ ... เฮ๊อะ เฮ๊อะ ... บางครั้งเจ้าแปก็มันเขี้ยวก็ไล่งับเอาเหมือนกัน
ออ...เหตุ ที่ตั้งชื่อว่า "แป" เพราะในวัยเด็กนั้นเวลาเดินขาหล้งจะแปออก เดินแผละ แผละ ... ก็เลยเรียกว่า "แป" ... ปัจจุบันขาหลังก็ยังเดินแปบ้าง
ขอเรื่องเม้าส์สุดท้าย ... เหตุที่เรียกว่าเจ้าหญิงเพราะ เธอจะมีอาณาบริเวณเป็นของตัวเองคือบ้านหลังเล็ก หลังจากที่เจ้าแต้ม...ตัวปัจจุบัน มาขออาศัยอยู่ และก็ได้จับจองบ้านหลังใหญ่ไปเสียแล้ว จนเจ้าแปหลงเหลืออาณาจักรเพียงบ้านหลังเล็ก แขกไปใครมาอย่าหวังว่าจะได้จับต้องตัวเธอ หรือนั่งใกล้เธอ ... เธอจะแสดงอาการถือเนื้อถือตัว โดยการส่งเสียง "แฟ้ ... งั่ม" ทั้งกัดและตะบปเลยค่ะ ...
รวมทั้งเมื่อเธอเยื้องกรายออกจากบ้าน
"แป แป .... " นั่นคือเสียงเรียกของคุณพ่อ ถ้าเธอได้ยินก็จะโกยแนบมาหา หรือ ถ้าไม่มาคุณพ่อก็จะเดินไปกระเตงเธอกลับเข้าอาณาจักรของเธอ ...
"แป แป" ... แฟ้
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น