บ้านนี้อยู่แล้วรวย (เป็นกำลังใจ)

 

เมื่อไม่กี่วันนี้ผมมีโอกาสนั่งรถไฟลงไปเมืองหลวงอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้นั่งมานานเกือบ 2 ปี (ออกจากสถานีเหนือสุดของอีสาน ที่ฝั่งโขง) ซึ่งส่วนมากที่ไปก็จะเป็นเที่ยวกลางคืน  พอรถไฟออกจากสถานีไม่นานก็หลับ ตื่นอีกทีก็เช้าที่ กทม.แล้ว

เที่ยวนี้พิเศษ นั่งรถไฟเที่ยวเช้า จึงทำให้ได้เห็นทิวทัศน์สวยงามหลายจุด รวมทั้งได้ดูวิถีชีวิตผู้คนตามรายทางที่รถแล่นผ่าน จัดว่าเป็นเที่ยวที่สนุกครั้งหนึ่ง

• ประเด็นที่นำมาบันทึกวันนี้  ก็เป็นสิ่งได้พบเห็นจากการเดินทาง  ประมาณเที่ยงเศษๆ รถไฟจอดสถานีแห่งหนึ่งนานพอประมาณ เสียงคนขายข้าวขายน้ำดังประสานกันไปมา ผมกวาดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งมีชุมชนอาศัยอยู่เป็นบ้านหลังเล็กๆติดต่อกันหลายหลัง  ไปสะดุดตรงข้อความที่ถูกเขียนไว้ข้างฝาผนังบ้านหลังหนึ่ง  ความคิดในใจตอนนั้นคือ  อะไรคือสิ่งจูงใจให้เขียนคำนี้  คำนี้เขียนขึ้นเพื่ออะไร  ประชดประชัน  หรือบอกถึงความต้องการในใจ  หรือว่ารู้สึกเช่นนั้นจริงๆนะ แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอะไร ส่วนผมเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้  ข้อความนั้นเขียนว่า



             .....บ้านนี้อยู่แล้วรวย......

• ความจริงคำนี้ไม่ใช่คำใหม่ หรือคำลักษณะคล้ายๆกัน ก็มีให้เห็นบ่อย

แต่เห็นแล้วอาจคิดเห็นต่างๆไม่เหมือนกัน แล้วแต่.........

 ซึ่งถ้าถามว่า

• คำให้พร  ข้อความดีๆ กับความเป็นจริง  มีผลต่อจิตใจ สำคัญและสัมพันธ์ (ไหม) แค่ไหน

ส่วนตัวแล้วคิดว่า

ข้อความ หรือคำพูดดีๆ  อ่านแล้ว ฟังแล้ว สบายใจ ใครๆ ก็ชอบ

ไม่ว่าจะเป็นคำชมเชย  คำอวยพร  รวมถึงคำพูดที่เป็นมงคล

คำที่มีไว้เพื่อให้กำลังใจ จำเป็นมากในยามที่ต้องการ

คำอวยพรให้โชค  ก็ต้องการมากเมื่อถึงคราวต้องผจญภัย หรือเสี่ยงโชค

แม้รู้ว่าความจริงที่เป็นอยู่ จะเป็นเช่นไร  หรือสิ่งต่างๆจะบังเกิดขึ้นได้จากการลงมือทำ

แต่มันก็ทำให้รู้สึกดี  รู้สึกสบายใจ  อย่างน้อยก็ดีกว่า คำด่า หรือคำซ้ำเติมให้เจ็บช้ำน้ำใจ

• แม้บางคำอาจฟังเหมือนงมงาย

ขอให้โชคดีนะ  ขอให้สุขภาพแข็งแรง 

ขอให้มีอายุยืนยาวหมื่นๆปี  ขอให้มีความสุข

 ขอให้รวย  นอนหลับให้ได้เงินหมื่น นอนตื่นให้ได้เงินแสน  

ขอให้รักกันชั่วนิรันดร์ ชั่วฟ้าดินสลาย

รถคันนี้สีแดง/ สีขาว/ สีเขียว  

บ้านนี้ปลอดการพนัน 

บ้านนี้ดี อยู่แล้วรวย ................... จะใช่หรือไม่ จะเกิดขึ้นไหม ไม่รู้ครับ

แต่ที่แน่ๆ รู้ว่ามันเข้าท่า น่าฟัง อยากได้ยินครับ

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

มาเยือนและอ่านแล้วนึกถึงบันทึกของตนเองที่เคยทำไว้นานมากแล้ว

แต่มีแนวทางที่คล้ายคลึงกัน

หากว่างก็ขอเชิญไปเยือนนะครับ

http://www.gotoknow.org/blog/ruamrosbotkawi/435662

[no-war]

เรียน อ.โสภณ เปียสนิท 

ผมเข้าไปอ่านบันทึกนั้น ของอาจารย์ตามคำเชิญแล้วครับ

ขีวิตบนเส้นทางรางเหล็กคู่ขนาน ช่างมีเรื่องราวหลายแง่หลายมุมของชีวิตผู้คนให้เล่าขานเป็นตำนานมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสายไหน

ขอบคุณครับ