๗๔๔.จนเงินแต่ไม่จนน้ำใจ


          “ฉันเอาข้าวมาส่งครูคิมจ๊ะ” ป้าตอบคำถามของนักการภารโรง  และทำให้คุณครูทุกคนในห้องประชุมหันไปมองเสียงนั้น  ฉันรีบขออนุญาตออกไปหาป้าใบทันที  เนื่องจากป้าใบทราบจากหลานสาวว่าฉันมาที่โรงเรียนนั่นเอง

 

         “สวัสดีค่ะป้าใบ  ขอกอดหน่อย  ป้าสบายดีไหมคะ”  และป้าใบก็กอดฉันป้าบอกว่า “คิดถึงเหลือเกินอยากจะไปเยี่ยม ไปหาก็ไม่มีเงินเป็นค่ารถ  นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอกันอีก”  แล้วนั่งคุยกันถามสารทุกข์สุกดิบ หลังจากไม่เจอกันนานเกือบ ๘ เดือน  ป้าใบบอกว่าไม่สบายนัก  เพราะออกไปรับจ้างฉีดยาฆ่าหญ้า  ทำให้แพ้สารพิษถึงกับเป็นลมและไปหาหมอมาแล้ว อาการจึงดีขึ้น

 

          ฉันขอบคุณป้าใบพร้อมกับรับสิ่งของที่ป้าใบวางไว้ “กล่องข้าวเหนียวเต็มกล่อง  น้ำพริก  ผักต้ม  หน่อไม้ต้ม และผักสด  พร้อมไข่ต้มอีก ๓ ใบ”  ทำให้กลางวันมื้อนั้น  พวกเราจึงไม่สนใจอาหารที่เตรียมไปจากบ้าน  ทุกคนรุมกันทานน้ำพริกผักต้มของป้าใบจนหมดเกลี้ยง

 

           ป้าใบมีชื่อจริงว่า "ทองใบ" อาศัยอยู่ที่บ้านหลังเล็กมาก  กับหลานสาวอายุ ๑๐ ปีคนหนึ่ง  ซึ่งหลานคนนี้  ป้าใบเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ  เนื่องจากพ่อของเด็กติดคุกและเลิกรากับแม่ของเด็กไป  และแม่ของเด็กไปมีสามีใหม่มีลูกคนใหม่  หน้าที่รับผิดชอบในการเลี้ยงดูหลานสาวจึงตกอยู่ที่ป้าใบเพียงคนเดียว

 

          ป้าใบมีลูกสาว ๑ คนคือแม่ของเด็กที่กล่าวถึง  ลูกสาวหนีป้าใบไปอยู่กับสามีคนใหม่ที่กรุงเทพ  นาน ๆ กลับมาเยี่ยมป้าใบครั้งหนึ่ง  ส่วนสามีของป้าใบเสียชีวิตไปนานแล้ว  อาชีพของป้าใบคือรับจ้างรายวัน  แล้วแต่ใครจะจ้าง  ฐานะของป้าใบจึงค่อนข้างขัดสน  รายได้จากการรับจ้างป้าใบจะเก็บออมไว้ให้หลาน  และจะพยายามให้ตัวเองอดบ้าง

 

           บ้านของป้าใบหลังเล็ก ไม่แข็งแรงมากนัก  แต่ฉันชอบและนึกชื่นชมก็คือ “ความสะอาด”  ทุกอย่างถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย  ปัดกวาดเช็ดถูสะอาดตามาก  แม้แต่กิ่งไม้ใบไม้จะร่วงหล่นให้เห็นแทบไม่มีเลย  หลานสาวของป้าแต่งกายสะอาดสะอ้านมาก  มีความต่างกับคนในระดับเดียวกัน คุณครูบางท่านเคยพูดว่า "ท่าทางเด็กป็อปดูไม่ออกว่าขาดแคลนเลยนะ"

 

          หลานสาวของป้าใบชื่อน้องป็อบ  เป็นนักเรียนโรงเรียนที่ฉันเคยสอน  แต่ฉันไม่เคยสอนน้องป็อบ  เพราะยังเป็นเด็กชั้นประถมศึกษา  ฉันรู้จักป้าใบตอนที่มีการประชุมผู้ปกครองมานานแล้ว  ตั้งแต่น้องป็อบมาเข้าเรียนใหม่ ๆ และมีการทักทายและพูดคุยกันเรื่อยมาเมื่อพบกัน   ต่อมาน้องป็อบจะมีของติดมือมาฝากฉันเสมอว่า “คุณยายให้นำมาฝากคุณครูคิมค่ะ” 

 

        ตอนที่ฉันยังอยู่โรงเรียน  นอกจากป้าใบแล้ว  ยังมีป้าแดง  ป้าเรียม  ป้าวุ้น  รวมทั้งผู้ปกครองคนอื่น ๆ ได้มีน้ำใจดูแลเรื่องอาหารการกินแก่ฉันเสมอ  แม้ว่าตามประสาพื้นบ้าน  แต่เป็นมีน้ำใจที่ฉันไม่เคยลืม  และถือโอกาสตอบแทนบุญคุณของป้า ๆ และทุกคนเสมอ 

 

        แต่การกลับไปที่โรงเรียนคราวนี้  คนแรกที่นำอาหารมาฝากคือป้าแดง  นำอาหารมาฝากตั้งแต่วันแรกเลย  และมีผักผลไม้พื้นบ้านกลับบ้านอีก  ฉันได้ซื้อของใช้ในครัวไปฝากป้าแดงแล้วด้วย  บางครั้งป้าแดงก็มีของฝากไปกับเพื่อนครูให้ถึงบ้าน

 

         ส่วนป้าใบที่กล่าวถึงในวันนี้  มีฐานะแตกต่างจากป้า ๆ และครอบครัวอื่นมาก  บ้างช่องก็จวนจะผุพังแต่ป้าก็ซ่อมแซมดูแลให้คงสภาพอยู่ได้  หลังคาบ้านป้าได้เปลี่ยนจากหญ้าคามามุงสังกะสีแล้ว  ทำให้ปัญหาฝนรั่วลดลง  คุณครูทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันสำหรับป้าใบว่า "น้ำใจของป้าซื้อไม่ได้ขายไม่เป็น

 

         วันสองวันนี้ฉันมีความรู้สึกที่ซาบซึ้งน้ำใจของป้าเป็นพิเศษ  แม้ว่าป้าแทบไม่มีจะกิน  รับจ้างไปวัน ๆ แถมสุขภาพไม่ดีอีก  นอกจากน้ำพริกผักต้มตามมีตามเกิดแล้ว  ข้าวป้าก็ต้องซื้อ  แถมยังเจียดเงินซื้อไข่ต้มให้อีกถึง ๓ ฟองถือว่ามากสำหรับการจับจ่ายของป้า  แต่ป้าดูมีความสุขมากที่ได้นำของกินของฝากมาให้  และฉันก็รู้สึกดีที่ครูทุกคนรุมทานน้ำพริกของป้าจนเกลี้ยง 

 

      "น้ำใจ" ของป้ามีคุณค่ามาก  มีความหมายต่อผู้ให้และผู้รับ  ขอยกย่องบอกกล่าวเรื่องเล่านี้ผ่านบันทึก  คนในสังคมประเทศไทยมีความแตกต่างมากมายหลายระดับชั้นตามที่จำกัดกันไว้   แต่สำหรับฉันไม่เคยแบ่งชนชั้นกับใคร  บางคนอาจจะดูถูกเหยียดหยามคนบ้านนอก  คนยากคนจน  แต่ฉันมีโอกาสดีที่ได้เรียนรู้และสัมผัสได้ รวมทั้งได้ใช้วิถีชีวิตร่วมกันกับคนบ้านนอกได้อย่างสบายและกลมกลืน จึงเป็นคนบ้านบ้านเต็มร้อย  และได้เห็นจริงกับคำกล่าวว่า "จนเงินแต่ไม่จนน้ำใจ"

 

 

หมายเลขบันทึก: 440240เขียนเมื่อ 22 พฤษภาคม 2011 09:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (27)

ลำบ่น้ำพริกผักต้มกับไข่ต้มสามแก่นของป้าใบ.....

น้ำใจมีได้ทุกหนทุกแห่งและไม่เลือกคนด้วย

เราทำบุญมาดีเลยได้เจอคนดีๆนะคะพี่คิม

พี่ครูคิมครับ จนตัวแต่ไม่จนน้ำใจจริงๆด้วย อยากเห็นรูปป้าใบเสียแล้วครับ

...น้ำพริกน่าจะอร่อยนะครับ อร่อยด้วยน้ำใจคนไทย ใจอันบรสุทธ์

อ่านแล้วประทับใจ

ขอบคุณ พี่ครูคิม ครับ

สวัสดีค่ะครูคิม

น้ำใจของป้า เป็นแบบอย่างที่ดีกับคนทั่วไป น่ายกย่องมาก

เห็นด้วยกับอาจารย์ขจิต อยากเห็นคุณป้าจังค่ะ

สวัสดีครับ

ยิ่งเราทำงานที่บ้านนอก ๆ โดยเฉพาะแถบอีสาน

ชาวบ้านมีน้ำใจกับเรามาก

ทั้งที่เราทำไปมันเป็นหน้าที่

แต่ชาวบ้านให้เรามากกว่านั้น

มอบความรักให้กับเราด้วย

การทำงานของผม มีความทุกข์ความท้อเรื่อย ๆ

แต่สิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ผมอยู่ได้

คือ กำลังใจและความรักจากชาวบ้าน

เราก็เป็นคนเล็ก ๆ แต่ยังมีคุณค่ากับชาวบ้านอยู่

คิดถึงยายคิมจัง

ขอให้ความรักอยู่กับยายคิมในทุกอณูเวลาและหัวใจนะครับ

คนไทยมีน้ำใจเสมอ 

การที่เราจะทำอะไรไปฝากใครๆ เขาก็ต้องตั้งใจทำมาก ให้สิ่งที่ดีที่สุด

การที่เรารักใคร ...เราก็รักจริงๆ...อยากให้...คนๆนั้น...ให้ใจค่ะ

 

 

อิ่มกับน้ำใจที่ให้คะ พี่คิม

 

  • สวัสดีค่ะ
  • ป้าทองใบรวยค่ะ...รวยน้ำใจ
  • "น้ำใจ" ของป้ามีคุณค่ามาก  มีความหมายต่อผู้ให้และผู้รับ 
  • ซาบซึ้งในน้ำใจป้าค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ'คิม'

'น้ำใจ' กว้างใหญ่และยิ่งใหญ่เสมอ ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ครูคิม ความมีจิตอาสาแบ่งปันของป้าใบคงจะมีเหมือนพี่ครูคิมนั่นแหละนะคะ สุขใจ ชื่นใจกับการแบ่งปันด้วยค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ

สวัสดีครับเกลอ "น้ำใจยังหาได้เสมอ"น้ำใจคนอย่างป้าใบ คือน้ำใจคนไทย

สวัสดีค่ะพี่คิม

*** แต่คนที่มองเห็นแต่คุณความดีของคนอื่น ให้เกียรตฺ จดจำ และหาโอกาสส่งเสริมให้กำลังใจคนทำดีนั้นหายากขึ้นทุกวันนะคะ

*** ไปสัมมนาที่เขาค้อมา 2 วัน....ไม่อยากกลับบ้านเลยค่ะ....ไปแอบอิงธรรมชาติได้แค่ขับรถผ่านๆ เพราะเวลา 90 % อยู่ในห้องประชุมและห้องนอน แต่ก็ยังดีที่ได้ไปค่ะ

  • จนเงินมีค่าอัตคัด
  • ไม่อาจคาดวัดสิ่งหวัง
  • น้ำใจที่รู้อยู่ยัง
  • เกินพลังสิ่งใดในโลกา

สวัสดีค่ะน้องkrugui Chutima

อร่อยตรงที่พวกเรารุมกันทานจนเกลี้ยง  ทำให้พวกเรามีความรักกันแน่นแฟ้นขึ้นอีกด้วยค่ะ

ความจริง...พี่คิมคิดเองนะคะ  ว่าคงได้เจอคนดีมานานแล้วหละ เพียงแต่เวลามันรีบเร่งกับชีวิตมากไป อาจทำให้ลืมสิ่งดี ๆไปค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต ฝอยทอง

พี่คิมยังไปโรงเรียนอยู่ค่ะ  จนกว่างานจะเรียบร้อย  สักวันคงจะได้ภาพป้าใบและน้องป็อบมาฝากนะคะ

ตอนนี้ยังเข้าไปในหมู่บ้านไม่ได้  ถ้าไปแล้วจะเตลิด  ไม่ได้กลับมาโรงเรียนง่าย ๆ ค่ะ  ทักคนนั้นเหลือคนนี้ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพ.แจ่มจำรัส

พี่คิมว่าคงอร่อยในความรู้สึกที่เป็นสุขมากกว่านะคะ  บางคนเขาอาจคาดไม่ถึงว่าป้าใบจะมีน้ำใจมากอย่างนี้

ป้าใบเคยบอกกับครูคนอื่นว่า "รักครูคิมเหมือนลูก" ค่ะ

สวัสดีค่ะน้องครูใจดี

คนดีคือคนดี ทำดีคือดีนะคะ  น้ำใจคือการแสดงออกจากใจ

คนดีมีน้ำใจสมควรที่จะได้รับการยกย่อง การกล่าวถึงนะคะ   ถ้ามีโอกาสจะเก็บภาพของป้าใบมาฝากค่ะ

สวัสดีค่ะหมอทิมดาบ

ยายคิมเคยอยู่อิสานมาก่อน  กินนอนได้แทบทุกบ้านเลยค่ะ  โดยเฉพาะบ้านพ่อโซ้นแม่โซ้นทั้งหลาย  มีบางคนลงมือเลี้ยงไหมทอกับมือให้ยายคิมเลยหละค่ะ

วันจันทร์หากมีโอกาสกรุุณาไปสอบถามคุณสายชน  เจ้าหน้าที่ รพ.สต.โนนเสลาด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะคุณแดง

น้ำคือความเย็น ชุ่มฉ่ำใจ  ใช่ไหมคะ  น้ำที่มาจากใจสมชื่นะคะ "น้ำใจ"

อย่างพวกเราที่เม้นท์ ถามไถ่ ให้กำลังใจต่อกันก็ถือว่ามีน้ำใจสุดซึ้งค่ะ

พี่คิมไม่เคยลืมเลยค่ะ

สวัสดีค่ะน้องกระติก~natachoei ที่ ~natadee

เรื่องบางเรื่องที่ดี ๆ มีความหมาย เกินบรรยายจริง ๆนะคะ

ป้าใบเป็นคนน่ารัก น่าสงสาร และน่าเห็นใจมากค่ะ  ดีใจจริง ๆที่ได้พบคนแบบป้าใบ

สวัสดีค่ะคุณลำดวน

ความหมายอยู่ที่เราให้คุณค่ามากกว่านะคะ

น้ำใจหาไม่ยากหรอกค่ะ  ถ้าหากเรามีเวลาและโอกาที่พอจะให้หรือรับกับสิ่งดี ๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์ดร. พจนา - แย้มนัยนา

มีคนบอกว่า คุณธรรมเป็นนามธรรม สอนกันยาก มองเห็นยาก

พี่คิมว่า ไม่จริงหรอกนะคะ  การทำให้นามธรรมเป็นรูปธรรมไม่ยากเลยค่ะ ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติค่ะ

อย่างเช่นน้ำใจคือการแสดงออก  โดยวิธีใดก็ได้  ไม่จำเป็นต้องเป็นการมอลฃบสิ่งของเสมอไป 

อยากให้สังคมมีน้ำใจต่อกันค่ะ

สวัสดีค่ะน้องRinda

พี่คิมไม่อยากจะจำว่าได้ให้อะไรแก่ใคร  แต่อยากจำว่าใครให้อะไรแก่พี่คิมมากกว่าค่ะ  ป้าใบเขาให้จากใจ ด้วยใจจริง ๆค่ะ

คิดถึงเสมอนะคะ

สวัสดีค่ะเกลอวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

น้ำใจ  เป็นสเน่ห์ของคนไทยนะคะ

ที่บ้านนอกหาได้ง่ายค่ะ  รู้สึกว่าเป็นโอกาสดีที่ได้สัมผัสกับความเป็นบ้านนอกมานาน

สวัสดีค่ะน้องกิติยา เตชะวรรณวุฒิ

นี่แหละค่ะ  จริงเหมือนน้องว่า 

คนดีนั้นมีมากทุกหนทุกแห่ง แต่คนที่จะยกย่องคนดีนั้นค่อนข้างหายากขึ้นทุกวัน

บรรยากาศแถวนั้นดีมากค่ะ  พี่คิมไม่เคยเบื่อเลย

สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ เปียสนิท

อยากจะให้สังคมเห็นคุณค่าของการให้มาก ๆ ค่ะ  โดยที่ต้องไม่วัดระดับของคุณค่าเหล่านั้น ถือว่า "ดีคือดี"  ค่ะ

"คนจนแต่..รวยน้ำใจ"

มีให้พบเห็นเรื่อยๆค่ะพี่คิม

ในเมืองก็ยังพอเห็นอยู่บ้าง

อ่านแล้วมีความสุขค่ะ

"คุณค่า" ของผู้ให้..ยิ่งใหญ่กว่า "ราคา" มากมายนัก..

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท