เรียนรู้วิธีการดับทุกข์จากการตัดแขนงหนามไผ่
วันนี้ผมได้ไปหว่านข้าวตามมหาฤกษ์ “พืชมงคล” เรียบร้อยแล้ว จึงใช้เวลาที่เหลือในการทำความสะอาดทางเดินรอบๆนา
โดยเฉพาะด้านหลังนาที่มีกอไผ่บ้าน ที่ได้รับบริจาคจากพ่อคำเดื่อง ภาษี เมื่อ ๕ ปีที่แล้ว ที่มีแขนงเป็นหนามออกมาขวางทางเดินกว้างประมาณเมตรกว่าๆ
แขนงไผ่มีทั้งเล็กใหญ่ไขว้กันไปมา
ที่สำคัญมีหนามด้วย ทำให้การตัดแต่งต้องระวังมากหน่อย
ผมพยายามที่จะใช้กรรไกรด้ามยาวตัดให้หมดเร็วที่สุด
แต่ก็กีดขวางด้วยแขนงเล็กๆ และปลายแขนงที่มีหนาม ที่ทำให้เข้าถึงแขนงใหญ่ได้ยาก
แม้จะค่อยๆตัดเพื่อเข้าไปถึงโคนของแขนงใหญ่
ก็มีอุปสรรคที่ดึงออกได้ยาก เพราะหนามเกาะเกี่ยวพันกันนัวเนียไปหมด
จึงต้องค่อยๆตัดไปตามลำดับ
- จากนอกเข้าหาใน
- จากเล็กไปหาใหญ่ จนสำเร็จ ไม่มีแขนงขวางทางเดิน
- เหลือไว้แต่ส่วนที่ต้องการให้เป็นรั้ว ปล่อยไว้เช่นเดิม
ผมจึงได้ข้อคิดว่า
การดับทุกข์ก็ดูเหมือนจะมีลักษณะคล้ายๆกัน
- ต้องเริ่มจากสิ่งที่เห็น หรือรับรู้ได้ง่าย ไปหาสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ลึกๆ
- จากเรื่องเล็กไปหาเรื่องใหญ่
- ใช้เครื่องมือ และวิธีการอย่างถูกต้องเหมาะสม
- จากจุดที่เริ่มต้นง่ายกว่า
- จากปลายไปหาโคน แล้วจึงสามารถตัดแบบถอนรากถอนโคน
เมื่อเสร็จแล้วผมก็พิจารณาดูส่วนที่ผมตัดทั้งหมด
กองแขนงทั้งหมดเล็กนิดเดียว
แต่ก่อนหน้่านั้น ดูใหญ่โต กำจัดได้โดยยากลำบาก
เลยทำให้เข้าใจว่า
- ปัญหาตั้งต้น เมื่อเริ่มจะแก้ไขนั้น ดูเหมือนจะซับซ้อน ใหญ่โตพอสมควร
- และเป็นอุปสรรคมากๆ ทั้งการดำรงอยู่ และขั้นตอนการกำจัด
- พอกำจัด หรือแก้ไขได้แล้ว ดูแล้วเล็กนิดเดียว
เป็นเช่นนี้เอง
ทำให้เกิดความ “วาบ” ขึ้นในความคิด และนำมาแลกเปลี่ยน เผื่อจะเป็นประโยชน์และแนวทางในการ “ดับทุกข์”
แบบตัดแขนงไผ่ ครับ
ความเห็น (4)
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร (เอก)
ธรรมชาติให้ข้อคิดเสมอเลยครับ
วันก่อนที่อาจารย์ชี้ให้ดูกอกล้วยเเละเปรียบเรื่อง การเติบโตของกล้วยให้ฟัง
การย้ายที่เพื่อเติบโตใหม่ กับ การอยู่ที่เดิม พร้อมกับการปรับตัว
ขอบคุณครับอาจารย์
ข้อคิดเห็นที่ดีคะอาจารย์
- ธรรมะคือความเป็นธรรมชาติที่เป็นจริงอย่างนี้นี่เอง
- ขอบคุณครับ
ÄÄÄ...ไผ่หนาม..เป็นไผ่ที่ขึ้นเอง..และมีอยู่ดั้งเดิม..ในป่าที่ยายที่ปลูก..หนามมันแหลมคม..และแข็งแรง..(ตำตีน"ประสาชาวบ้าน"..คงจะเจ็บปวดน่าดู)...เวลามันอยู่ของตามธรรมชาติ(ติดอยู่กับต้น)..มันไม่ทำอันตรายใคร..แต่พอถูกตัดนิ่.ซิ..แถมทิ้งไม่เป็นที่...คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่(มักจะเดือดร้อน..ไม่ระวังเผลอไปเหยียบเข้า.)..ปัญหาจึงเกิด..(เดือดร้อน..เพราะเจ็บกาย)...ชาวบ้าน..รับตัด..ถางกอไผ่หนาม..เพราะ..ได้ค่าแรง(ไปแลกสิ่งจำเป็นและไม่จำเป็นในชีวิต)..เสี่ยงกับความแหลมคมของมัน..พร้อมบอกเล่าถึงประโยชน์ของหนาม..ว่าเอาไปทำตะปู...ใช้กับไม้ดีกว่า..ตะปูโลหะสมัยนี้...หากไม่ไปตัดถางมัน..มันโตเร็วและเป็นไผ่ที่มีเนื้อแข็ง..ทำประโยชน์ได้..มากมาย..(คนเมือง..คิดว่า..ไผ่หนามรก..ตัดให้พ้นทาง..จะเดินสบาย..และมีเงินจ้าง.."เงินของกู..อิอิ"..คิดตามชาวบ้านไม่ทัน)...."ตรงนี้..เป็น..อะไร..วาบๆ..ที่เกิดขึ้น..ตอนที่..ไม่รู้..จะดับทุกข์..ยังไงเจ้าค่ะ"....ยายธี