GotoKnow โลกแห่งความสุขที่เปิดสำหรับการให้และรับอยู่เสมอ

อ่านบันทึกนี้ GotoKnow เรื่องเล็กๆ ที่ทำให้ยิ้มกว้าง ของน้องมะปราง ซึ่งเป็นผลพวงมาจากบันทึก ได้รู้ได้เห็นกับตัวเอง

ของอ.จันของเราแล้ว ได้อมยิ้มและรู้สึกมีความสุขไปด้วย ได้นึกย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วที่ได้เข้ามาพบพื้นที่นี้ แล้วก็ประทับใจกับแรงพลังความตั้งใจของผู้ก่อตั้งทั้งสองท่าน ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ และ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ ที่ได้ทุ่มเทความรู้ความสามารถในการสรรสร้างพื้นฐานดีๆสำหรับสังคมออนไลน์ให้กับคนไทยเรา เป็น interconnectedness ที่ทำให้เราได้มีวงจรชีวิตที่สัมพันธ์เกื้อกูลกัน ที่ทำให้รู้สึกว่าเป็น"บุญ"อีกอย่างหนึ่งในชีวิต

 

 เชื่ออยู่เสมอว่า ความดีดึงดูดความดี และ GotoKnow ก็เป็นพื้นที่หนึ่งที่พิสูจน์ให้เห็นความเชื่อนี้ เราเลือกได้ เราสร้างได้ ตลอดเวลาเกือบ 6 ปีเต็ม (28 พฤษภาคมนี้) GotoKnow ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า สังคมที่มีความแตกต่างหลากหลาย อยู่ได้อย่างมีความสุขเมื่อเราเคารพกันและกัน เปิดใจกว้างที่จะให้และรับอย่างไม่มีเงื่อนไขข้อแม้นั้นเป็นไปได้จริง ทุกท่านที่ใช้พื้นที่ GotoKnow ในชีวิตประจำวันติดต่อกันมา คงจะยืนยันได้เหมือนๆกัน ถึงความรู้สึกดีๆ ความสุข ความเป็นมิตรที่เราจะรับรู้ได้เสมอทุกครั้งที่เข้ามา

ขอบคุณ GotoKnow และขอบคุณกัลยาณมิตรทั้งหลายที่ทำให้ GotoKnow เป็นโลกตัวอย่างของความสุขที่เข้าถึงได้เสมอ

 

[แก้ว]

อยากให้ G2K เป็นสังคมที่มีแต่มวลมิตร เคารพซึ่งกันและกัน เปิดใจกว้าง อย่างที่อาจารย์ว่าค่ะ เข้ามาแล้วรู้สึกสบายใจ ได้ทั้งความสุขและปัญญาติดมือไปด้วย

[นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม]

เอา ใจ ช่วยครับ

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

สวัสดีครับอาจารย์ โอ๋ (สังคมที่มีความแตกต่างหลากหลาย อยู่ได้อย่างมีความสุขเมื่อเราเคารพกันและกัน เปิดใจกว้างที่จะให้และรับอย่างไม่มีเงื่อนไขข้อแม้) และเพราะเมื่อเข้ามาแลกเปลี่ยนในพื้นที่นี้แล้วรู้สึกปลอดภัย มีกำลังใจ ในการเล่าเรื่องที่ได้ คิด ได้พูด และได้ทำมา สื่ออกไป ให้เพื่อนได้รับรู้

[มะปรางเปรี้ยว]

พี่โอ๋คะ

เป็นอีกบันทึกหนึ่งที่ทำให้ได้ยิ้มกว้างๆ อีกแล้ว ดีใจนะคะที่ได้มาพบเจอกันที่นี่ และได้เกื้อกูลกันค่ะ

ขอบคุณพี่โอ๋มากๆ นะคะ ^_^

[อรศรี]

สวัสดีค่ะ ขอเป็นน้องใหม่ GotoKnow ด้วยนะคะ และขอขอบคุณ อ. JJ และอ.ภาวดี ที่ทำให้รู้จัก GotoKnow ที่เป็นโลกการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ตลอดเวลาค่ะ

[แอมแปร์]

สวัสดีด้วยความคิดถึงที่สุดในโลกเลยค่ะพี่โอ๋

แอมแปร์ตั้งหน้าตั้งตาทำงานแบบไม่ลืมหูลืมตา รู้สึกตัวอีกทีก็หกปีโกทูโนว์เข้าไปแล้ว และสัมผัสได้ว่าสังคมสั่งสมบุญแห่งนี้ ยังคงไว้ซึ่งความเป็นมงคลสำหรับเราทุกคนอยู่เสมอ เพราะเราทุกคน เริ่มต้นด้วยความเป็นมิตร และเดินทางร่วมกันต่อไป ด้วยการพิมพ์ถ้อยคำที่เริ่มจากการ"คิดดี"ต่อกัน ส่งสิ่งดีๆให้แก่กันและกัน และอยู่ร่วมกันด้วยความเข้าใจ บนความหลากหลายทางจิตภาพ ^_^ คิดถึงพี่โอ๋ที่สุด และระลึกถึงเสมอนะคะ แอมแปร์อ่านทุกอย่างที่พี่โอ๋เขียน แม้จะไม่ได้ชวนคุยต่อ แต่ก็รับรู้สิ่งดีๆที่พี่โอ๋สร้างให้อย่างมีความสุขเสมอ โดยเฉพาะความเป็นครอบครัวที่น่ารัก ^_^ ทำให้แอมแปร์มีกำลังใจดีและเบิกบานเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้เรียนรู้และนำไปปรับใช้ ในความเป็นคุณป้าได้อย่างทุกวันนี้ ^_^

แอมแปร์อยากเริ่มต้นสื่อสารในโกทูโนว์อีกครั้ง หวังเหลือเกินว่าจะจัดเวลาที่มีอยู่น้อยนิดได้ลงตัว และเชื่อว่าจะเขียนแบบสั้นๆได้ยาวน้อยกว่าเดิม เพราะได้ฝึกสีมือใน เคว้ด-บุ๊ก มาระยะหนึ่งแล้ว อ่า..อันนี้แบบว่าสั้นแล้วนะคะเนี่ย หวังว่าพี่โอ๋คงสบายดีและมีความสุขกับทุกวันของชีวิตนะคะ ขอบพระคุณพี่โอ๋มากๆอีกครั้ง และยังตั้งใจอยู่เสมอว่าวันหนึ่งเราจะได้พบกันจริงๆ

วันนั้นคงเป็นวันที่ดีที่สุดอีกวันหนึ่งในชีวิตแอมแปร์เลยค่ะพี่โอ๋ ^_^

[โอ๋-อโณ]

ขอบคุณคุณแก้ว, คุณศุภรักษ์, พี่บังหีม , น้องมะปราง,คุณอรศรี ที่มาช่วยยืนยันความเป็นโลกแห่งกัลยาณมิตรของ Gotoknow นะคะ

ต้องบอกว่าแม้ไม่เคยพบคุณแก้วและคุณศุภรักษ์มาก่อนเลย แต่ก็ได้รับรู้เรื่องราวข่าวคราวความเคลื่อนไหว ความคิดความอ่านผ่าน GotoKnow จนรู้สึกเหมือนคนคุ้นเคยเลยนะคะ (อ่านอนุทินพบทั้งสองท่านแทบทุกวัน) และวันไหนอยากยิ้มและอิ่มใจต้องไปหาอ่านเรื่องที่พี่บังหีมเล่า

ส่วนน้องมะปรางก็เจอกันเรื่อยๆจนเหมือนญาติสนิทกันไปแล้ว แต่รู้จักตัวตนของน้องแบบลึกซึ้งก็จากการได้อ่านสิ่งที่น้องเขียนนั่นเอง (ซึ่งจากที่พบตัวเป็นๆเราจะดูไม่ออกเลยว่าน้องเขาก็ลึกซึ้งด้วยนะ-แอบแซวค่ะ)

ส่วนคนสำคัญคนนี้ของพี่โอ๋-น้องแอมแปร์  ต้องขอบคุณเป็นพิเศษที่มาทักทายทำให้บันทึกนี้ได้กลับมาอยู่หน้าๆอีกครั้ง และเป็นคนหนึ่งในจำนวน"แรงบันดาลใจ"ที่ทำให้พี่โอ๋รู้สึกอยากเขียน อยากประกาศให้ใครๆรับรู้ว่า เรามีคนทำดีเพื่อความดีในสังคมเล็กๆของเราเอง ในแวดวงที่เราทำได้ด้วยความสุข แบบที่ไม่ต้องมีใครมาให้รางวัลอยู่ตรงนี้ มาอ่านสิ่งที่คนแบบนี้เขียนแล้วจะสร้างความอิ่มอกอิ่มใจ เพิ่มพลังความตั้งใจที่จะทำอะไรดีๆในสิ่งที่เราทำได้ต่อๆไป บันทึกน้องแอมแปร์ก็เป็นบันทึกที่พี่โอ๋ยกให้เป็น "บันทึกน่าอ่าน"ได้ทุกๆบันทึกเลยนะคะ ไม่มีบันทึกไหนที่อ่านแล้วไม่ได้ยิ้ม แถมบางบันทึกยังได้ยิ้มทั้งน้ำตาอีกต่างหาก มีไม่กี่คนหรอกนะคะที่จะทำได้อย่างนี้ เพราะฉะนั้น พี่โอ๋ต้องบอกว่าดีใจที่ได้รู้ว่า น้องแอมแปร์จะมาเขียนใน Gotoknow บ่อยขึ้น 

โอกาสหน้าที่ได้มีโอกาสไปนครฯ จะพยายามดั้นด้นไปให้ถึงที่น้องแอมแปร์อยู่นะคะ อยากไปกราบสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ผู้แสนน่ารักของน้องด้วยค่ะ ประทับใจท่านด้วยเช่นกัน