วันนี้ผมไปเยี่ยมผู้ป่วยตอนเช้า เขาดูเหนื่อยมากและบอกว่าทรมานเหลือเกิน ขอหลับเยอะๆ จะได้ไม่ทรมาน หลังจากนั้นไม่นาน คนไข้เริ่มหอบมากยา morphine ที่ให้ดูจะไม่พอให้คนไข้สงบ ผมเพิ่ม midazolam 5 mg SC 1 dose ผู้ป่วยหลับได้
ตอน 19.00 น. ward โทรบอกผมว่าคนไข้จากไปแล้ว ผมขอขอบคุณคนไข้ที่สอนผมหลายอย่างมาหทั้งทางวิชาการ ประสบการณ์การใช้ยาในผู้ป่วยที่มีความซับซ้อน diffult conversation และทำให้ผมนึกถึงตัวเองว่าชีวิตคนไม่แน่นอน คนไข้อายุเพียง 40 กว่าแต่ต้องจบชีวิต ผมอาจต้องทบทวนหลายอย่างในชีวิตผมว่า "เป้าหมายชีตของผมคือ อะไร และผมควรดำเนินชีวิตอย่างไร?"
แม้ว่าบุคลากรทางการแพทย์จะต้องพบเจอการจากไปของคนไข้อยู่เนืองๆ...แต่ก็ยังไม่ชินสักทีนะคะ
บางคราวก็อดรู้สึกใจหายไม่ได้...แต่เมื่อได้ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดแล้ว ก็คงได้แต่ขอบคุณที่เค้าให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง
บางที "ความตาย" ก็เป็นของขวัญอันวิเศษที่ทำให้คนไข้พ้นจากการทรมาน...
ขอบคุณบันทึกเรื่องเล่าดีๆ และให้ข้อคิดนะคะ
สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมเยียนครับ
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นกฎธรรมชาติที่ยากจะหลีพ้น
สิ่งสำคัญคงอยู่ที่ เมื่อตายแล้วเหลือไรให้คนกล่าวขาน..
ให้กำลังใจคุณหมอครับ...