ภาวนากับการทำงาน-ด๊วน ด่วน

 

 กับคำสั่งที่ด๊วน ด่วน ที่ไม่น่าจะด่วน แต่ผู้บังคับบัญชาก็อยากเร่งงานของเขาเอง ให้ทันโชว์ผู้ใหญ่ว่า “เจ๋ง” แต่ก็ไม่ทำเอง มาสั่งผู้ได้บังคับบัญชาทำ นี่คือความคิดด้านลบที่ปรากฏขึ้น ณ ขณะ รับฟัง พอได้พุทโธ ๆ หายใจเข้าลึก ๆ ปรับมุมมองใหม่ จะงานใครไม่รู้ จะอะไรก็ช่าง แต่นี่เป็น โอกาสที่จะได้ไปเจอคนหน้างาน จะได้ไปทำงาน เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ฝึกทักษะการวางแผน การจัดการงาน การจัดการตนเอง

คำพูดสั้น ๆของครู ก็ดังขึ้นว่า “ภาวนาเป็นก็พัฒนาเป็น”

 

นี่ไงหล่ะ โอกาสแห่งการพัฒนา

สุดยอดของการพัฒนา คือ พัฒนาใจตนเอง

 

หากเป็นเมื่อก่อน คงจะต้องเสียเวลาเป็นวัน ๆ หรือ สองวันในการจัดการความรู้สึกขุ่นมัวในตัวเอง แต่ตอนนี้ความขุ่นยังมีค่ะ แต่ไม่ถึงกับแน่น ไม่ต้องเสียเวลาจัดการมากมาย รับรู้ รับฟัง ซักถาม

 

วางแผน แล้วก็ลงมือทำเลย

 

กับการต้องไปนิเทศงาน ๕ จังหวัด ๑๐ แห่ง ที่ดูยังไง ๆ ก็ไม่ใกล้กันเลย ให้เสร็จก่อนสิ้นเดือนเมษายน เหลือเวลาทำงานแค่ ๗ วันทำการ

 

แต่พอมาแนบแผน วางแผนร่วมกันกับพี่อ้อ ก็พอเห็นทางออก

 

ด้วยระลึกกับตนเองว่า

“เรามีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย จักทำกรรมอันใดไว้เป็นบุญหรือเป็นบาป จักต้องเป็นทายาท คือว่าได้รับผลของกรรมนั้น ๆสืบไป”

 

เรื่องบังเอิญไม่มี เหตุเก่านำพามา แต่เราก็สร้างเหตุใหม่ได้ตามกำลังสติปัญญา

อดทน แล้วก็ลงมือทำทันที

 

ได้แผนงานมา ตั้งแต่ ๒๑-๒๙ เมษายน เว้นแค่เสาร์อาทิตย์ ต้องเดินทาง ทำงานตามหน้าที่

 

ถามว่า “จะไม่ไปได้ไหม”

คำตอบคือ “ได้”

 

แต่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ทำหล่ะ “ไม่ชอบที่ถูกสั่งด่วน ไม่พอใจ ที่ถูกสั่งให้ทำงานของคนอื่น”

เสียงของคำตอบมันคือ อารมณ์แห่งกิเลส เหตุผลของกิเลสเท่านั้น

 

ทำไมถึงทำหล่ะ “ชดใช้กรรมตามหน้าที่ เพราะมีกรรมร่วมกันมาต้องไปใช้เขา ก็คงมีอะไรต้องให้เรียนรู้หล่ะ”

เมื่อตั้งใจแล้วตั้งมั่นแล้ว ที่เหลือก็ แล้วแต่เหตุและปัจจัย

 

คือความนอบน้อมแห่งการทำงาน

คือความอ่อนหวานแห่งวิถีชีวิต

คือการเคลื่อนไปแห่งจิต เพื่อพัฒนาตน

[โสภณ เปียสนิท]

ชื่นชอบครับ ที่จะต้องพัฒนาจิตตนให้ดียิ่งขึ้น 

[ใบไม้ร้องเพลง]

ขอบพระคุณค่ะท่าน โสภณ เปียสนิท

โอ้โห ท่านมาแบบ ด๊วน ด่วน เช่นกันค่ะ

หนังสือภาษาอังกฤษน่าสนใจนะคะ

แต่ดูจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับติ๋วทีเดียว (^_^)