น่านน่ะสิ (2)

  อีกวันหนึ่ง ณ เมืองน่าน....

 

... วันนี้เราตื่นแต่เช้าเพื่อตระเตรียมของและร่ำลาเพื่อนที่เมืองปัว และออกมารอรถเมล์คันเล็กที่หน้าตลาดปัว รอรถอยู่พักใหญ่ คนแถว ๆ นั้นบอกว่ารถจะมาชั่วโมงละ 1 คัน ค่ารถคนละ 50 บาทเป็นรถเมล์คันเล็กที่ไม่มีแอร์ ใช้เวลาเดินทางจากปัวถึงอำเภอเมือง 1 ชั่วโมง

        ณ เมืองน่าน ..เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่น่าอยู่ ถ้าคิดจะเที่ยวเมืองน่านจริง ๆ ใช้เวลาเพียง 1 วันก็เที่ยวได้ทั่วแล้ว เสน่ห์ของเมืองน่านอยู่ที่สถานที่ท่องเที่ยว "วัด"ที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ กัน สามารถเดินเที่ยวได้ "ตลาดเช้า" ที่มีของขายมากมาย "กาดน่าน" หรือถนนคนเดินเมืองน่านที่มีเสน่ห์มาก ๆ มีของขาย ของฝาก ของที่ระลึกมากมาย คนน่านก็น่ารัก ใจดี มีน้ำใจจริง ๆ และเป็นคนใจเย็น

        เราเดินทางจากที่พักใกล้ ๆ ตลาด มาเรื่อย ๆ เดินชมตลาด ร้านค้า ไหว้พระที่วัดหัวเวียงใต้และแวะไหว้พระที่วัดภูมินทร์ ซึ่งตั้งอยูตรงข้ามกับศูนย์ท่องเที่ยว ที่มีของที่ระลึกขายมากมาย

 

        วัดภูมินทร์มีเสน่ห์อยู่ที่ประติมากรรม ภาพวาดที่ผนังของวัดที่สามารถเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ในอดีตได้ โดยเฉพาะภาพ "กระซิบรักบันลือโลก" และภาพต่อบุหรี่ ซึ่งภาพกระซิบรัก เขากระซิบกันว่า

        “ คำฮักน้อง ปี้จักเอาไว้ในน้ำก็กลัวหนาว
จักเอาไว้พื้นอากาศกลางหาว ก็กลัวหมอกเหมยซอนดาวลงมาคะ ลุม
จักเอาไปใส่ในวังข่วงคุ้ม ก็กลัวเจ้าปะใส่แล้วลู่เอาไ ป ก็เลยเอาไว้ในอกในใจตัวชายปี้นี้ จักหื้อมันไห้อะฮิอะฮี้ ยามปี้นอนสะดุ้งตื่นเววา...” สมเจตน์ วิมลเกษม (จากภาษาล้านนา: อักษรศาสตร์ ที่ปรากฏในภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดภูมินทร์)

         “...ความรักของน้องนั้น พี่จะเอาฝากไว้ในน้ำก็กลัวเหน็บหนาว
จะฝากไว้กลางท้องฟ้านภากาศ ก็กลัวเมฆหมอกมาปกคลุม
จะเอาไปฝากในวังในคุ้มเจ้าหลวง ก็กลัวเจ้านายมาเจอะเจอแล้วแย่งไป เลยขอฝากเอาไว้ในอกในใจของพี่ จะให้มันร้องไห้กระซิกกระซี้ถึงน้อง ไม่ว่ายามพี่นอนหลับหรือสะดุ้งตื่น...”

          เก็บเกี่ยวความประทับใจไปมากมาย เราเดินทางกลับโดยรถทัวร์ที่สถานีขนส่ง จ.น่าน รอบ 6 โมงเย็นกว่า ๆ และมาถึง กทม. ประมาณ ตี 5 โดยสวัสดิภาพ