-ปณิธิ ภูศรีเทศ-
(ภาพลายเส้นปากกา:ทุ่งนา ต.บ้านกร่าง-ปณิธิ)
ไม้ใหญ่ค้ำหลังคา
ตกลงมาชีวาวาย
หากว่าป่าวอดวาย
ทะเลทรายคงมาเยือน
เมื่อครั้งต้นไม้อ่อน จำต้องอ้อนห้างนานี้
ร่มเงาห้างพอมี แบ่งปันที่ ให้ร่มเงา
พอเมื่อโตเติบใหญ่ ลืมหรือไรได้พึ่งเขา
เบียดบังหลังคาเก่า เคยให้เงาเจ้าจนโต
วันนี้ ต้นไม้ใหญ่ ชูกิ่งใบแตกสาขา
อาจใช่ถึงเวลา แต่จะนานสักเพียงไหน
เขาอาจเพียงรอเจ้า แผ่ร่มเงาก้านกิ่งใบ
รอคอยวันเติบใหญ่ ตัดเป็นเสี่ยงทำเถียงนา
ติดตามอ่านคำประพันธ์ของคุณครูเสมอค่ะ แอบเรียนรู้ไปด้วย สำหรับบันทึกนี้ขออนุญาตจดบันทึกไว้เป็นตัวอย่างค่ะ
ตอนแรกก็ไม่ทราบว่ามีฉันทลักษณ์เป็นอย่างไร จริงแล้วต่างกับกลอนนะคะ คุณครูเขียนเป็นวรรค ง่ายต่อการอ่านและการออกเสียงค่ะ ทำให้เข้าใจเพิ่มขึ้น
ขอขอบคุณที่แวะไปมอบดอกไม้ให้นักเรียนมือใหม่ค่ะ มีอะไรเติมเต็มให้จะยินดีและขอบคุณยิ่งค่ะ
***นาฬิกาเดินไปไม่หยุดยั้ง
ทุกสิ่งอย่างเดินตามไปไม่คงที่
ฤดูเคลื่อนเดือนคล้อยร้อยล้านปี
เปลี่ยนวิถีทุกอย่างได้คล้ายมีมนต์***
ต้นไม้คือชีวิต
แผ่ทั่วทิศกิ่งก้านไหว
บังแดดฝนชื่นใจ
ชีวิตได้ร่มเย็นเอย