...ในอ้อมกอด..ของธรรมชาติ
สีชมพูแก่ๆจนเกือบแดงผลุบๆโผล่อยู่บน..ฟื้นฟ้าสีเทา..ไอละอองผลการขับถ่ายของนกยักษ์..ปรากฎเป็นเส้นยาวต้องประกายแสงอาทิตย์ในขอบฟ้ามองเห็นเป็นดั่งปรากฏการทางธรรมชาติ(หากเราไม่รู้มาก่อนว่ามันเป็นอะไรจากฝีมือใคร..คงไม่ยกให้เป็นฝีมือของพระเจ้า..หากรู้อยู่ในโลกวิทยาศาตร์"หล่อนแอบคิด")
สีเทาบนฟากฟ้าเป็นสีเดียวกับผืนทะเล..สีชมพูหวานแหวสะท้อนอยู่บนเปลวคลื่นๆที่ปราศจากลมแรง..อย่างสดุดี..มันเหมือนกับจะพูดกับหล่อนว่า...สีชมพูในท้องฟ้านั้นเป็นภาพลวงตา..ของชีวิตประจำวันประกายเหล่านั้น..ฤาเป็นเพียงกระจกที่ส่องผ่านใจและกายผ่านแสงและสีเหล่านั้น..ในชีวิตและธรรมชาติ
สีแดงสุก..ลอดมวลเมฆสีเทาเข้มส่องประกายเป็นทางยาวบนพื้นสีเทาของทะเล"มันช่างงดงามอะไรเช่นนั้น..(หล่อนหยุดคิด)
บนพื้นทรายริมทะเลเงียบสงบยังคงมีแต่รอยเท้าของหมู่ชนจากวันวาร..กา..ร้องให้ได้ยินจากยอดไม้...เสียงเท้ากระทบพื้นดินเป็นจังหวะกับการวิ่ง...ๆๆๆๆเพื่อสุขภาพ..หรือวิ่ง"หนี"เพื่อหยุดความตาย...หล่อน..ไม่รู้....
เจ้าสีแดงสุกลูกกลม..จมหายไปกับสีเทาของฟากฟ้าอีกครั้ง.สีชมพูบนยอดคลื่นสีเทาบนขอบฟ้า..ย้อนพาหาไออุ่น"จากความรักที่เคยมี" ไออุ่นจากคนข้างกายของหล่อนยังกรุ่นอยู่ในห้องใต้หลังคาวิลล่าริมทะเลบอลติค..หลังนั้นแม้จะผ่านไปเป็นขวบปีแล้วก็ตาม..."หล่อน"นั่งจมอยู่กับภวังค์จิตและปากกาในมือ....และอ้อมกอดแห่งธรรมชาติ
...ท่านผู้อ่านที่รัก...ช่วยปลุก"หล่อน"ให้ตื่น..จากภวังค์..หน่อยเจ้าค่ะ...
ความเห็น (8)
ตื่นได้แล้วคุณยายครับ ลูกหลานมาเยี่ยมเยือนแล้ว
โน่น จากท่ามะนาว
สวัสดีค่ะคุณยายธี
หลับหรือตื่น ฝันหรือจริง ใครเล่าจะบอกได้....
จะหลับฝัน หรือ ตื่นรู้อยู่ ก็ไม่แปลกอะไรเลย ชีวิตก็เช่นนี้เองค่ะ
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
- สวัสดีจ้ะยายธี
- คงตื่นแล้วนะจ๊ะ
- คุณมะเดื่อมาเสิร์ฟกาแฟแพงที่สุดในโลกจ้ะ
- แก้วนี้ขอแค่พันเดียวพอ...อิ อิ
คุณยายธีเขียนดีจังเลยอ่านแล้วครูกายก็ตกอยู่ภวังค์แล้วเหมือนกันนะคะนี่
ÄÄ....ขอบคุณค่ะทุกท่าน..ที่ปลุกหล่อน..ออกจาก..ภวังค์....เจ้าค่ะ..ยายธี
พยายามจินตนาการตาม แล้วลองเขียนต่อแต่ไปไม่เป็น อยากอ่านต่อครับ คุณยายธีจะใจดีเขียนให้หลานๆ อ่านต่อหรือเปล่าน๊อ....
สวัสดีค่ะคุณหนุ่มเอม...(นักแต่งเพลงเอก)...เมื่อวาน..ยายธีเข้าไปแวะอ่าน..พยากรณ์ประจำดวงของ ฮ้อทเมล์ที่ชอบอ่าน..เขาเชียร์ให้เขียนได้เลย...อะะอิอิ...ก็ลองเขียนไปเรื่อยๆตามประสา..คน..สมาธิสั้น...อ้ะๆๆ...เขียนไปตามอารมญ์ที่สัมผัสกับธรรมชาติ..ที่ตนพยายามเรียนรู้..อยู่..กับตนเอง..ที่ไม่มี..และถ้ามี..มันคือ..ความว่างเปล่า...เลยบอกล่วงหน้าไม่ได้เจ้าค่ะ....แต่จินตนาการบอกกับตัวเองว่า...กำลังเป็นโรค..ติดบล้อกโกทูโนเจ้าค่ะ...อ้ะะๆๆๆ......ยายธีค่ะ
* แน่ใจแล้วหรือคะว่าอยากตื่นจากภวังค์ที่มีความสุขอย่างนี้... ^๐^..
*มาขอบคุณที่ คุณยายธี ที่ไปฝาก .."กลางดิน..บ้านไร่..ป่าเลย์ไลก์..ริมดิน..ข้างทางด่วน...ให้เป็น..สถาบัน..ชีวิต....กับ..เยาวชน..รุ่นหลัง..( เรียนมาเพื่อขอให้เป็นสพานบุญ..สู่..โครงการต่างๆ..ที่ปรากฎอยู่ในหน้านี้..ด้วยเจ้าค่ะ....).."