ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ
วันนี้ฉันมีนิทาน อยากเล่าให้เธอฟัง
นิทานเรื่อง ท ทหาร อดทน
เวลาเค้ายืนเค้าแนบปืนกลไว้ข้างกาย
ทั้งที่เค้าไม่เคยใจร้ายและไม่เคยคิดฆ่าคน
แต่เป็นอีกคืนที่เค้าต้องออกลาดตระเวน
เป็นหน้าที่ของกองพันทหารราบผู้รักตัวเอง
น้อยกว่าชนในชาติไทย
เพราะรู้ว่าเลือดเนื้อเค้าจะสละไม่ให้เราเป็นทาสใคร
ในขณะนั้น ผู้ก่อการร้ายซุ่มโจมตี
เสียงปืน ดังสนั่นตอนเวลาเลยเที่ยงคืนกว่า
เสียงระเบิดดังก้องกึกไปทั่วทั้งป่า
พร้อมเสียงกระสุนปืนทะลุตัวจ่า
เค้ารีบยกปืนกลข้างกายประทับบ่า
ในขณะที่ยิงสวนไปเค้าคิดแต่ว่า
ถ้าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของชีวิต
เค้าก็ยินดีที่จะสละทุกอย่างด้วยยศอันน้อยนิด
ขอเพียงคนในชาติได้หลับสบาย
เค้าจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย
ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ
ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้
หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดี
คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉัน
ในคืนที่ผมกินเหล้าอยู่นั่งเล่น
ในคืนที่ป้าข้างห้องยังตั้งวงป๊อกเด้ง
คืนที่เด็กมัธยมนั่งท่องตำราเอนท์จุฬา
คืนที่ใครหลายคนลืมชื่อคนเดือนตุลา
คืนที่คุณนอนหลับอยู่บนเตียง
ทั้งหมดคือคืนเดียวกันกับเสียงปืนที่ดังเปรี้ยง
ของทหารต่อต้าน ข.จ.ก.
ผู้ไม่ยอมให้ใครมาเผาโรงเรียน เผาตำรา ส.ป.ช.
และยังไม่มีตอนจบของนิทาน
มีเพียงแต่ตอนรุ่งสางไม่เป็นศพก็พิการ
เพราะในทุกเช้าที่เราตื่นมาเมาขี้ตา
มันคือเช้าแห่งการสูญเสียที่ 5 องศา 37 ลิปดา
เขาตายเพื่อคนในชาติได้หลับสบาย
เขาจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย
ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ
ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้
หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดี
คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉัน
ฝากดาวบนฟ้า ร้องเพลงนี้ให้เธอฟัง
หากฉันไม่ได้กลับ อย่างน้อยให้เธอหลับสบายก็พอแล้ว
อีกไม่นาน ฝนจากฟ้าจะโปรยลงดิน
อีกไม่นาน หมู่นกจะบินกลับคืนรัง
อีกไม่นาน เรือลำน้อยจะลอยถึงฝั่ง
อีกไม่นาน คือความหลังในอีกไม่นาน
อีกไม่นาน ดวงอาทิตย์จะขึ้นมาใหม่
อีกไม่นาน แสงเทียนจะดับไป
อีกไม่นาน เธอจะหายเศร้าและเสียใจ
ไม่ต้องร้องไห้ อย่าร้องไห้
อีกไม่นานวันวานจะเปลี่ยน
อีกไม่นานท้องฟ้าจะเปลี่ยน เป็นสดใส
ฉันเองก็อยากให้ถึงวันนั้นไวๆรอมานานแล้ว อย่าลืมส่งกำลังใจไปทางใต้บ้างนะคะ
ความเห็น (3)
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะ...อ่านแล้วเศร้าใจมาก...ทำไมบ้านเมืองเราถึงเป็นแบบนี้...แก้ไขอะไรไม่ได้เลย
ยิ่งตอนนี้มาอยู่ประเทศอื่น...มาอยู่บ้านคนอื่นแสนจะสบาย...คิดถึงประเทศเรา...บ้านเราลำบาก...มันทำให้เศร้าใจมาก
ขอบคูณคะ สำหรับกำลังใจ
ครั้ง หนึ่ง ได้มีโอกาสไปเที่ยว ที่วังน้ำเขียว ฯ เจอคณะอาจารย์จากภาคกลางที่มาเที่ยว
ก่อนจากกัน ได้รับคำฝากด้วยแววตาแห่งความจริงใจ และกังวลใจ
ผมฝากดูแลด้ามขวานของประเทศไทยด้วยนะครับ
คะ ไม่ต้องเป็นห่วงคะ พวกเราจะยังอยู่ที่นั้น เพราะที่นั้นจะยังเป็นประเทศไทยนิรันดร์