ลมหนาวที่มาผิดฤดูทำให้"หล่อน"...........สท้านหัวใจ..ต้นไม้ที่โกร๋นบนเกาะกลางถนน..เริ่มผลิใบ...ชมพูพันธุ์พิพย์เป็นชื่อที่ถูกเรียกเป็นสมญานาม..เห็นว่าเป็นไม้พันธุ์นำเข้าจากต่างประเทศ...ถ้าเป็น"หล่อน"จะไปเก็บไม้ในป่าบ้านเรามาปลูก...(แอบคิดฟุ้งซ่านตามประสา...หล่อนเอาอย่างมาจากยายธี)....คุณแม่วันสี่สิบ..ขายน้ำเต้าหู้อยู่ข้างทาง..เธอช่างคุยและเมตตา..ใส่บารตพระที่ผ่านมาด้วยน้ำเต้าหู้ที่ขาย...วันนี้หล่อนเติมเต็มความหิวด้วยน้ำเต้าหู้...แล้วเหวี่ยงตัวเข้าร้านเน็ตหลบหนาว...สูดดมกลิ่นอายของ..คารบอนที่ตกตะกอน...สิบห้าบาทต่อหนึ่ง..ชม.ต่อเวลาได้หรือหยุดเวลา..ทำได้อย่างใจเมื่อมีเงินตราเป็นสิ่งแทนค่า...(หล่อนหยุดคิด...ใช่หรือเปล่าไม่รุ)
ลมหนาวพัดโบก...ผิดฤดู...พัดพาหัวใจที่มี..ให้อ่อนไหวไปตามแรงลม..".ริมดิน"ข้างทางด่วน..เกือบจะเป็นรูปร่างขึ้นมาอย่างช้าๆ...ท่ามกลางความแห้งแล้งของหัวใจที่โหยหิวหาความรัก..ความอบอุ่น..และเมตตา..เยี่ยงสัตว์..(คิดถึงอ้ายนวล..มันเป็นขี้เรื้อนทั้งตัว...ตอนนี้เริ่มมีขน..แต่มันก็ยังคัน..ต้องเดินแถกแผลถูกำแพงแก้คัน..ช่วยตัวเอง.."หล่อนเห็นและแอบเอาอย่าง"...)
ชายหนุ่มข้างๆหล่อนที่หลับอยู่ลุกไปแล้ว..เขาคงจะเผลอหลับไปขณะเล่นเกมในตู้มาตลอดคืน....แล้ว.."หล่อน"ล่ะ....หยุดเวลา...แล้วเดินเหงา...กลับไปที่"ดินริม"ข้างทางด่วนอย่างเช่นเคย....ผ่านต้นไม้ที่ผลิใบ..อยู่บนเกาะกลางถนนเพชรเกษม...เดินเลี้ยวไปตามทางด่วนนั้นสู่"ริมดิน"...กับสิ่งแวดล้อมที่ต้องยอมรับ...(จะสดุดี..รึเปล่า...ท่านผู้อ่านช่วยคิดหน่อย...ลองเดาซิ...ว่า"หล่อน..คิดอย่างไร"
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ..เตเบบูย่าและชมพูพันธุ์ทิพย์ คงจาเป็นพี่น้องกัน..ขอบคุณกับดอกไม้ที่ส่งมาเจ้าค่ะ..ยายธี