ความผิดหวัง จากการ "ไม่ทำ" ของผู้อื่น

อยู่ดีๆฉันก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้

จุดเริ่มต้นของการเข้าใจความทุกข์ เริ่มต้นจากการที่เรามีความทุกข์ เมื่อเรามีทุกข์ เรามองเห็นความทุกข์ ไม่มัวแต่เป็นทุกข์ เราก็น่าจะเจอหนทางที่ทำให้พ้นทุกข์ ในทางกลับกัน หากเราไม่มีทุกข์ เราก็ไม่เป็นทุกข์ แต่เราก็จะมองไม่เห็นทุกข์ แล้วเราก็จะไม่รู้จักหนทางที่ทำให้พ้นทุกข์

แล้วระหว่างการมี กับ ไม่มีความทุกข์ อันไหนดีกว่ากัน..

ถึงจะอยากมีหรือไม่อยากมีความทุกข์ ที่แน่ๆ ฉันก็เป็นทุกข์ไปซะแล้ว โดยไม่ต้องรอให้ความทุกข์มาถามว่า ฉันอยากมีมันหรือไม่

ความทุกข์ของฉันเกิดจาก ความผิดหวัง ฉันเป็นทุกข์กับการมีความคาดหวังกับคำมั่นสัญญาของคนอื่น คำมั่นสัญญาของใครบางคน ฉันเคยสงสัยว่าทำไมคนเราเวลาเอ่ยปากให้คำมั่นสัญญา หรือรับปากว่าจะทำอะไรแล้วทำไมเขาไม่ทำตามที่เขาพูด "หากทำไม่ได้ก็ไม่ต้องพูด หากพูดแล้วก็ต้องทำ" ฉันเคยมีความเชื่ออย่างนั้น และฉันก็ยึดมั่นในสิ่งนี้มาตลอด

ฉันผิดหวังแม้กับการที่ผู้คนไม่ทำอะไรตามที่พูด รับปาก หรือให้สัญญากันไว้ แม้แต่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น เดี๋ยวจะโทรกลับ จะมาหา หรือจะทำอะไรให้ ฉันจะเฝ้ารอการกระทำที่เขาเหล่านั้นได้ให้คำมั่นไว้ และเมื่อเขาไม่ทำ ฉันก็จะรู้สึกผิดหวัง เสียความรู้สึก และกลายเป็นความโกรธในที่สุด โกรธที่เขาทำให้ฉันรอ โกรธที่สร้างความหวังให้ฉันแล้วก็ทำลายมัน 

ฉันเคยคิดเอาเองว่า คนส่วนใหญ่คงไม่ใส่ใจต่อคำสัญญาเล็กๆน้อยๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีความหมาย หรือไม่สลักสำคัญอะไร เช้น การบอกว่าจะโทรกลับแต่ไม่โทร อาจเป็นเพียงประโยคตัดบทสนทนา เป็นประโยคบอกลาที่ไม่ตรงไปตรงมา  หรือคนส่วนมากจะใส่ใจต่อคำมั่นสัญญาที่เป็นเรื่องใหญ่ๆ เรื่องยากๆกัน เพราะมันดูสำคัญ ทำยาก คู่ควรต่อการใส่ใจที่จะทำ

หรือเป็นเพราะฉันเองที่มีความเข้าใจผิดๆคิดไปเองว่า "หากเรื่องเล็กๆน้อยๆเขายังไม่ทำตามที่พูด แล้วเราจะไปหวังว่าเขาจะทำเรื่องที่มันสำคัญกว่านั้นได้อย่างไร"

ฉันเป็นทุกข์กับเรื่องนี้มาตลอด  หรือฉันอาจจะต้องทำความเข้าใจอะไรต่อมิอะไรเสียใหม่

การกระทำหรือไม่กระทำตามคำมั่น เป็นการกระทำที่ผู้ให้คำมั่นสัญญาเป็นเจ้าของ ไม่ใช่ของเรา ดังนั้นอย่าอยากได้การกระทำที่เป็นคำมั่นสัญญาของผู้อื่น แม้ว่าคำมั่นสัญญานั้นเป็นคำมั่นว่าจะทำเพื่อเรา แต่มันไม่ได้เป็นของเรา เมื่อไม่ได้เป็นของเราแล้วทำไมเราต้องจะอยากจะได้ ทำไมเราเฝ้ารอ ทำไมเราต้องเป็นทุกข์ในความอยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา  

นี่ละมัง บทเรียนชีวิตที่ฉันเรียนรู้จากความทุกข์ หากฉันไม่ทุกข์กับความผิดหวังจากการไม่รักษาคำพูดของคน ฉันก็คงไม่เข้าใจว่า ตัวเองเป็นทุกข์ในสิ่งที่เราไม่มีสิทธิที่จะได้แม้แต่น้อย เพราะการกระทำใดๆ ผู้กระทำเป็นเจ้าของของการกระทำ เขามีสิทธิ์ที่จะทำหรือไม่ทำอะไรให้ใคร เราเอง แม้ว่าจะเป็นผู้รับสิ่งที่เขากระทำให้ แต่ถึงอย่างไรเราก็ไม่ได้เป็นเจ้าของการกระทำนั้น ดังนั้นเราไม่มีสิทธิที่จะไปเรียกร้องให้ใครทำหรือไม่ทำอะไร

การกระทำของเราเสียอีกที่เรามีสิทธิเต็มร้อยที่จะกระทำหรือไม่กระทำ แล้วทำไมเราไม่กระทำสิ่งเหล่านั้นให้ตัวเราเอง แทนที่จะมานั่งผิดหวัง หรือร้องขอให้ใครทำอะไรให้เรา ทำไมเราไม่ลงมือทำสิ่งนั้นให้ตัวเราเองล่ะ ก็การกระทำของเรามันเป็นของเรานี่นา และเราก็มีสิทธิที่จะกระทำหรือไม่กระทำให้ผู้อื่นด้วย ดังนั้น คนอื่นก็ย่อมไม่มีสิทธิที่จะมาเรียกร้องให้เราทำอะไรหรือไม่ทำอะไรเช่นกัน

อยู่ดีๆฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่า ความทุกข์ที่เกาะกินหัวใจ ทำอย่างไรก็ไม่หายหากเราร้องขอการเยียวยาจากผู้อื่น

[มิกกี้ คร้าบบ]

ความผิดหวังเกิดขึ้นจากการคาดหวัง ...... ไม่คาดหวัง ไม่ยึดมั่นกับมัน ก็ไม่ทุกข์ กับ ความผิดหวัง ........ แค่เสียงลม ที่พัด ผ่านเข้ามาจะไปเอาอะไรกับ ..... ลม.......