จดหมายถึงลูก(ฉบับที่ 1)

โจทก์การเรียน โจทก์ชีวิต

ถึงกล้องและหอมลูกรัก

 

สองสัปดาห์มานี้ ครอบครัวเรา ต้องประสบกับโจทก์ที่แก้ไขได้ยากพอควร

 

การแก้โจทก์ทำได้ด้วยการใช้ทรัพยากรที่เรามี   (เงิน + ความคิด + สติ)

 

โจทก์ที่กล้องบ่นว่ายากคือ แอ๊บเปิ้ล ลูกละ 8 บาท หากซื้อ 5 ลูก จะต้องใช้เงินกี่บาท ?

 

โจทก์หอมคือ กาเอ๋ยกา บินมาอย่างไร ? ก. มาม่า ข. ไวไว ค. ยำ ยำ ง. ถูกทุกข้อ

 

โจทก์ของแม่แอ๋ม ต้องเสียภาษี เก้าหมื่นหกพันกว่าบาท, ซ่อมรถให้คู่กรณี, จ่ายค่าเสียเวลาให้คู่กรณีวันละสองร้อยบาทจนกว่ารถจะซ่อมรถให้คู่กรณีเสร็จ, ถอนฟันหน้าให้หอมที่เกิดจากการกระแทกจากอุบัติเหตุรถชนกัน แต่หอมกลัวเพื่อนล้อว่าไม่มีฟันหน้า

 

โจทก์ของพ่อ คือ จะต้องช่วยลูกและแม่แก้ไขโจทก์ให้ได้

 

จากโจทก์ดังกล่าวจะเห็นได้ว่าแต่ละคนจะพบกับโจทก์ที่ยากสำหรับแต่ละคน

 

ซึ่งแต่ละคนก็คิดว่ามันจะแก้ได้ยังไง ? และแก้ยังไงให้พอใจตนเองมากที่สุด

 

สำหรับตนเองคงไม่เท่าไหร่ ? แต่การแก้ไขที่ให้คนอื่นพอใจนั้นยากสุด สุด

 

โดยเฉพาะการแก้ไขโจทก์ที่คนอื่นเป็นคนตรวจคำตอบ

 

จากสถานการณ์นี้ แม่แอ๋มดูจะเป็นคนได้รับโจทก์ยากที่สุด

 

คำบ่นระบาย พรั่งพรูออกจากรูปากของแม่แอ๋ม 

 

ความประมาทของคนอื่น แต่แม่แอ๋มต้องพลอยรับกรรมจากความประมาทของคนอื่นไปด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของแม่แอ๋มเลย

 

รถเลนตรงข้ามแซงเส้นทึบแล้วเสียหลักชนกันต่อหน้า แม่แอ๋มขับรถตามกันมาดี ดี ต้องหักหลบกะทันหัน พลาดไปชนคู่กรณีที่สวนมา

 

หากโลกนี้มีความยุติธรรมจริง ศาลยุติธรรมก็คงไม่มีจริงเช่นกัน ราชาแห่งการมองโลกในแง่ร้ายอย่างผมสรุปผลทันที

 

“โชคดีแล้วหล่ะที่เราไม่เป็นอะไรมาก” ราชาฯอย่างผม พยายามปลอบ

 

แต่อย่างไรเสีย เมื่อมันได้เกิดโจทก์ขึ้นเราก็คงต้องตามแก้กันต่อไป

 

 

เพราะครั้งหนึ่ง..หนุ่มเมืองจันทร์กล่าวว่า “ชีวิตมันจะง่าย   ถ้าเราไม่ตั้งโจทก์ยาก”