อวสาน คำกลอนเสียวสวาด

แทนคุณด้วยคำกลอน

 

 

ตะโต* อันว่า

คองหมึก ไหลล่องเลี้ยว       เลาะเลียบผาซัน

อัศจรรย์ ดงดอยหลวง         หมู่คณาแนวเนื้อ

มีหมู่ เสือสิงห์ซ้าง               ลิงฟานงูเต่า

ทั้งเหล่า คุรฑนากน้ำ           ฤษีเจ้า เล่านิทาน

 

คองหมึก เลาะย่านเยิ้น        เพลินผ่านหลายนคร

ลงสลัก คำสอน                  ก่อนปางประถมพื้น

ผืนแผ่น แดนดินบ้าน          พระยาเมืองมวลไพร่

คนจน ทนทุกข์ไฮ้               หลายซั้นศาสตร์ศิลป์

 

คองหมึก ยินม่วนแม้ง          มโนนอบนำสานส์

สำราญ ในอักษร                 ยุคศรีวิไลซ์ก้าว

เถิงคราว ทานธรรมเท่า       กวางไกลกวามโลก

ยอยก ปลายนิ้วจ้ำ              นำเฮียนฮู้ฮ่องฮอย

 

ปู่ลาว คอยสั่งซี้                   สรุปภาคอวสาน

สอนว่า: ” ...ที่บ่สมพอนั่งนั้น  -อย่านั่งลับไล

ที่บ่สมพอไป-อย่าไป            ที่บ่สมพอนอน-อย่านอน

ความฮู้บ่สมพอสอน              -อย่าสอน ท่านนา

ม้าบ่สมพอขี่-อย่าขี่ไป          ทางบ่สมพอไต่-อย่าไต่

ไพร่บ่สมพอฆ่า-อย่าฆ่า        หน้าบ่สมพอยิง-อย่ายิง ไปแท้

อย่าแผ่คำรหัส                    อย่าตัดไม้โพธิ์ศรี

อย่าม้างเจดีย์                     อย่าตีนักบวช

อย่าอวดคุณโต                   อย่าพาลาหก จกฮูงูเห่า

อย่าเซ่าของท่านมากิน         อย่าติฉินนินทาภิกขุสังฆเจ้า

อย่าละคองวัด                     อย่ามัดคนตี

อย่าติคนมีคุณ                    อย่ามุนฟื้นคำเก่า

อย่าเว้าคำมายา                  อย่าหัวซาคนง้าว

อย่าว่ากล่าวลับหลัง...          อย่านั่งกลางผู้เฒ่า                                          

อย่าเว้าอ้างผยา                  อย่าด่าคนทุกข์

อย่าสุมไฟด้นเดียว              อย่าเขียวหาค่ำ

เห็นเมียท่าน-อย่าท้า           เห็นหน้าเพิ่น-อย่ายิง

อย่านอนหงายเล่นดาบ        อย่าคาบนมเมีย

อย่าเลียใบตอง                   อย่าตีน้ำเป็นฟอง

ที่ยาก-ให้ค่อยปอง              ที่หม่นหมอง-ให้ค่อยผัดสี

คันสิตีหมา                         ให้หลิงดูเจ้า...

อย่าป้อย-อย่าเวร               อย่าตีหมูซา-อย่าตีหมาเสียด...”

 

อันว่า นักปราชญ์เจ้า           จานนิทานเสียวสวาด*

เฮียมนี้ เพียงแต่เติมวาดไว้   พอให้สืบสาน แท้นา

ผู้อ่าน ขอจ่งได้                   พรทิพย์ทั้งสีประการ

ประกอบด้วย  อายุ  วรรณะ  สุขะ  พละ  ก็ข้าเถิ้น...

 

(ที่สหรัฐอเมริกา, ตั้งแต่ 20 กุมภา 2010 เถิง 21 กุมภา 2011)

 

*ตะโต – เป็นคำศัพท์ขึ้นต้นของการเล่านิทานบางเรื่องใน “หนังสือเสียวสวาด” ฉบับดั้งเดิม

สันนิษฐานว่า อาจคล้ายกับการขึ้นต้นกลอนลำของชาวลาวและชาวอีสาน  โอยนํ... หรือ โอละนํ...

*จานนิทาน – เขียนนิทานไว้ในใบลานด้วย"เหล็กจาน" (ปากกาในสมัยนี้)    

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...พี่นีนาถ...

• มาเป็นกำลังใจให้จ้า...
• 

[นีนาถ]

อ่านจบหรือยังจ๊ะ...นิทานภาษิตคำกลอน "เสียวสวาด" จบลง แต่ ความรักความสัมพันธ์ระหว่างน้องกับพี่ยังไม่จบนะคะ...ยังคงดำเนินต่อไปนะ...เจอกันเมื่อไหร่พาไปกินบิ๊คแม๊ค(ต้นตำหรับ)จ๊ะ.... แต่พี่นีนาถไม่กินบิ๊คแม๊ค หรอก พี่นีนาถชอบไปกิน คาร์ลจูเนียร์...อร่อยกว่าหลายเท่า...

[โสภณ เปียสนิท]

ชอบหลายตอนเลยครับ 

เช่น "อย่าด่าคนทุกข์ อย่านั่งกลางผู้เฒ่า" เป็นต้น

มีความหมายดีมาก

[นีนาถ]

ขอบคุณค่ะ อาจารย์โสภณ..อย่าลืมเข้าไปเว็บไซต์...ที่อยู่ในหน้าปกของ นิทานภาษิตคำกลอน"เสียวสวาด"นะคะ

..อ่านต้นฉบับที่เป็นภาษาอักษรลาว...