เกิดจากดิน
...อย่ารังเกียจดิน ด้วยข้าวทุกต้นงอกดอกผลมาจากดิน
“เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจินต์ เหงื่อกูที่สูกินจะก่อเกิดมาเป็นคน” เสียงร้องเพลงดังกังวานผสานไปกับเสียงกีตาร์สะกดดวงหน้าเล็กๆ ของพวกเขาให้นิ่งมอง
ครูธานี ขับเพลงเปิบข้าว ของจิตร ภูมิศักดิ์ วิญญาณของชาวนาเยาว์วัยค่อยๆ ตื่นขึ้นจากเสียงเรียกของชาวนาขนานแท้..จบเพลงแล้วพวกเขาจึงได้ท่องคำบูชาข้าว..มันดังกระหึ่มกว่าทุกวันที่เคยได้ยิน ก็ด้วยสายลมแห่งท้องนานี้เองที่ช่วยกันเป็นดนตรีบรรเลงคลอไปกับคำบูชาข้าวในเที่ยงวันนี้
ท้องนาของเด็กๆ เขียวขจีอยู่เบื้องหน้าและเพื่อนที่ร่วมพัฒนาท้องนาไปกับคนกำลังยืนเคี้ยวเอื้องรอนักเรียนชาวนาในบทเรียนบทต่อไป...เด็กๆ ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเมื่อเพื่อนร่วมท้องนาอ้วนพีมายืนเด่นอยู่ตรงหน้า
“บทเรียนต่อไปเรามาทำความรู้จักกับควาย..สัตว์ที่มีบุญคุณต่อคนกันก่อนนะครับ” ครูธานี แนะนำให้เด็กๆ รู้จักกับการอยู่ร่วมกันระหว่างสัตว์กับคนอย่างอ่อนโยน เด็กน้อยค่อยคลี่คลายความกลัวเขาแหลมคมนั้นลง พวกเขาหมายมั่นว่าอนาคตจะรักควายสักตัว อย่างน้อยในขณะนี้พวกเขาก็รักที่จะแตะต้องกลิ่นโคลนสาบควายอย่างสนุกสนาน (เหลือเกิน)
เราชักแถวเดินลงทุ่งเมื่อเข้าใจถึงบทเรียนเรื่องควายแล้ว ปล่อยให้เจ้าทุยพักผ่อนกับอาหารกลางวันภายใต้ลมเย็นสบาย สิ่งที่กวักมือเรียกเด็กๆ อยู่เบื้องหน้าคือกลิ่นโคลน แถวตอนของพวกเขาทอดยาวลงสู่ท้องนาท่ามกลางแดดสดแจ่ม
“อย่ารังเกียจโคลนตม ใครรังเกียจดินก็ไม่ต้องกินข้าว” ครูธานีให้เด็กๆ สัมผัสทุกสัดส่วนของการประกอบเป็นข้าว และก่อนที่ทุกคนจะได้กินข้าวสวยหอมๆ ขาวๆ เหล่านี้ล้วนถูกปักดำในท้องไร่ท้องนาที่ประดาไปด้วยสีโคลนดำขุ่นคลั่ก
เสียงหัวเราะเบิกบานของพวกเขาเป็นคำตอบถึงคำว่ารังเกียจหรือไม่ ว่ากันว่าเสียงหัวเราะของเด็กๆ ดูราวกับสายลมที่พัดใบไม้ก็พลันให้หัวเราะ..หากแต่ว่าเป็นสายลมที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อแหล่ะชีวิต
“วิธีการจับต้นกล้าก็สำคัญ” ครูชาวนาสาธิตวิธีการจับต้นกล้าเพื่อสอนวิธีการปักดำกล้าอย่างถูกวิธี พร้อมกันนั้นก็ร้องเรียกคนกล้าออกมายืนสาธิตหน้าแปลงนา สายตาของพวกเขาพุ่งตรงเป็นเส้นเดียวกัน
และแล้วก็ถึงเวลาลงนาเสียที..เด็กๆ ได้รับต้นกล้าเพื่อจะปักดำลงในแปลงนา ต้นกล้าอาจจะยังไม่เป็นแถวเป็นแนวในวันนี้ พร้อมกันนั้นยังล้มลุกคลุกคลาน แต่พวกเขาจะได้รับการฝึกหัด และเอาใจใส่ในทุกสัดส่วนของการปลูก..ต้นข้าวจึงจะสามารถเหยียดตนได้ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของบริบทรอบท้องนา ชาวนาฝึกหัดอย่างพวกเขามิได้ต่อสู้กับธรรมชาติเหมือนเช่นชาวนารุ่นก่อนมี แต่บททดสอบของชาวนารุ่นเยาว์เต็มไปด้วยความแยบคาย
สายลมเจ้าเก่าหอบเอาเสียงเครื่องยนต์มาถึงท้องนาฝึกหัด สีเขียวของทิวข้าวตัดกับถนนสายตัดใหม่ สิ่งที่ชาวนาวัยเยาว์ต้องเรียนรู้ควบคู่ไปกับการปลูกข้าวเดินทางมากับถนนทุกสาย การเปลี่ยนแปลงที่ก่อเกิดอย่างเลี่ยงไม่ได้..มือเล็กๆ ของพวกเขายังคงทำงานปลูกสร้างด้วยรอยยิ้มละไม
หมายเลขบันทึก: 429001เขียนเมื่อ 1 มีนาคม 2011 11:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:37 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
โรงเรียนชาวนาค่อยก่อร่างขึ้นท่ามกลางบททดสอบแห่งยุคสมัยค่ะ
แวะมาเป็นกำลังใจในการเขียนบันทึก นะครับ
..
ชื่นชม ครับ