จำใจลา ภูสอยดาว
พอเราเยี่ยมชมประเทศบ้านพี่เมืองน้องของเราเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับครับ
ร่วมถ่ายรูปกันเป็นที่ระลึกครับ
ผู้พิชิตลานสนสามใบภูสอยดาว 1,633 เมตร จากระดับน้ำทะเล
ไม่ต้องตกใจนะครับ ว่าพวกเราหายไปไหน
เพราะเพื่อน ๆ เขาลงไปถ่ายรูปข้างล่างกันหมดครับ
เหลือแต่ผม ยังตัดสินใจอยู่ว่าจะลงไปดีหรือเปล่าครับ
ดูสิครับ ลงไปกันหน้าชื่นตาบานเลย
จะลงไปถ่ายกับเขาดีไหมหนอ
สูงจัง
ค่อย ๆ กระดื๊บ ๆ ลงไปทีละนิดครับ
เหมือนหนอนชาเขียวเลยครับ
เอาไงก็เอากัน เขามีรูปกันหมดแล้ว
ลงก็ลงครับ
ความเห็น (6)
สงสัยภาพสุดท้าย...
ทำหน้าดุ..สู้ความสูงนะคะ...ท่านปภังกร (แอบมาแซวยามเย็นคะ..ยิ้มๆ)
คุณชายขอบกับ Dr.Ka-Poom เก่งมาก ๆ เลยครับ
ทำหน้าตาดุ เพราะกลัวความสูงครับ
ตอนนั้นแกล้งทำเป็นดุ แต่จริง ๆ แล้วขาสั่นครับ
ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ ถ้าไปเมื่อไหร่บอกได้เลยครับ
จะขออาสาเป็นไกด์ให้ครับ
แต่ขอสองอย่างครับ อย่างแรกต้องบอกล่วงหน้าก่อนหนึ่งเดือนครับ จะได้เตรียมฟิตร่างกายไม่งั้นแย่แบบคราวก่อนแน่ครับ
อย่างที่สอง ถ้าไม่จำเป็นอย่าไปถ่ายรูปตรงนี้เลยนะครับ กลัวมาก ๆ ครับ ขนาดดูรูปขายังสั่นไม่หายเลยครับ