จริงอยู่ที่ว่ากฎหมายเป็นกฎเกณฑ์ควบคุมความประพฤติของคนในสังคมให้อยู่ในร่องในรอยอันเป็นการจัดระเบียบให้กับสังคมและยังอยู่คู่กับสังคมของเรามาตั้งแต่สมัยยุคมนุษย์หินแล้ว
ดังนั้นที่ใดมีสังคมที่นั้นย่อมต้องมีกฎหมายเห็นจะจริง
และขอเพิ่มเติมอีกว่าถ้ามีเพียงแค่ตัวบทกฎหมายแล้วไม่มีเครื่องมือในการใช้มันก็คงไม่มีประโยชน์ใด
จึงกล่าวได้ว่า
ดิฉันยังเห็นว่าสังคมเราจะน่าอยู่ได้มิใช่แค่คนๆเดียวที่จะมาจัดระเบียบนะคะ แต่ที่สำคัญคือการร่วมมือกันของภาคประชาสังคมที่กล้าคิดและกล้าเสนอทางออกร่วมกันในการพัฒนากฎหมายของประเทศเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของประชนชนส่วนใหญ่และรักษาความสงบเรียบร้อยในสังคมด้วย และในขณะเดียวกันกฎเกณฑ์ดังกล่าวก็ต้องไม่ใช่"กฎหมู่"ซึ่งก็คือเกณฑ์ที่กลุ่มชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งได้ทำให้เกิดเป็นทางปฏิบัติขึ้น เพราะมิเช่นนั้แล้วกฎหมายก็ก่อตัวขึ้นจากกลุ่มเผด็จการทางความคิดไป มิใช่แบบประชาธิปไตยอันเป็นทางปฏิบัติของคนส่วนมาก
ดังนั้นเรามาเริ่มกล้าคิด กล้าทำ ไม่ปิดหูปิดตาตัวเองตั้งแต่วันนี้ เพื่อจะได้เกิดอำนาจต่อรองกับฝ่ายผู้มีอำนาจบ้าง เพื่อจะได้ชื่อว่ากฎหมายที่เกิดขึ้นมาจากเจตจำนงค์ของสังคมส่วนใหญ่จริงๆ
ขอบใจจ๊ะที่ค้นมาเขียนให้ค่ะ น่าจะมีอ้างอิงด้วยนะว่า ที่เอามาอธิบายนี้เอามาจากไหน
แล้ว jus dispositivum ล่ะ ไม่อธิบายหน่อยหรือ
ฮิฮิ เรียกว่า ได้ห้าแล้วจะเอาสิบ