2.ณ กัลกัตต้า

ผจญอินเดีย..

ต่อจากตอนที่แล้ว..เมื่อได้รับ Admission และโทรเลขเรียกตัวให้ไปรายงานตัวที่โรงเรียนร้อยเอ็ดวิทยาลัยแล้ว ก็เกิดความสับสน และความอยากไปเมืองนอกขึ้นมาทันที เหตุผลเพราะ หนึ่ง-คิดว่าเราความรู้ยังน้อยเหลือเกิน จะเอาอะไรไปสอนเด็ก สอง-หากได้ไปเห็นอะไรแปลกๆใหม่ๆ กลับมาสอนน่าจะดีกว่าไม๊ ผลของการตัดสินใจก็คือเดินหน้าต่อไปปรึกษาพี่สาวซึ่งเพิ่งได้งานทำใหม่ๆว่าหากเราจะไปอินเดีย ค่าเครื่องบินและค่าใช้จ่ายประจำเดือนขอนิดหน่อยจะได้ไม๊ พี่สาวโอเค เราจึงไปบอกพี่ชายขอคนละครึ่งกับพี่สาว เขาไม่ขัดขวาง ..ก็ตกลงไปทำพาสปอร์ต ขอวีซ่า ฉีดยาที่สถานเสาวภา สมัยนั้นไปเมืองนอกต้องฉีดยา ตรวจสุขภาพก่อนไป..

แล้ววันเดินทางก็มาถึง..เที่ยวบินนั้นไปลงที่กัลกัตต้า มีหลวงพี่มารอรับที่สนามบิน

อาคารสนามบินเล็กๆ ลงเครื่องแล้วก็เดินเข้าไปอาคาร ตรวจของเสร็จก็ออกไปขึ้นรถแท๊กซี่ไปพักที่บ้านท่านกงศุลไทยกัลกัตต้า จำได้ว่ามีท่านกัปตันการบินไทยมารอรับพร้อมกับหลวงพี่ด้วย เพราะยุคนั้น พระธรรมฑูตค่อนข้างได้รับการดูแลจากข้าราชการไทยมากพอสมควร..

ภาพของสนามบินกัลกัตต้าปัจจุบัน แต่หากเป็นเมื่อสามสิบปีที่แล้ว จะเป็นอีกแบบหนึ่ง..