ชีวิตที่พอเพียง : ๑๑๙๒. ชีวิตอุดมโอกาส

          คิดตามหลักพรแสวง ที่ผมเรียนรู้จากหนังสือ Why don't students like school? เขียนโดยศาสตราจารย์ Daniel T. Willingham ทำให้ผมตระหนักว่าผมโชคดีจริงๆ ที่ชีวิตอุดมไปด้วยโอกาส

          ตอนเด็กโอกาสมาจากการเกิดมาในครอบครัวบ้านนอกยากจน ยากลำบาก   เป็นโอกาสให้ได้เพาะนิสัยมุมานะให้แก่ตนเอง   จึงได้ใช้ทักษะของความมุมานะ ขยัน ประหยัด อดทน ในการสร้างตัว   ทั้งด้านการเรียน การทำงาน และการวางตนให้เป็นคนทำประโยชน์มากกว่าเอาประโยชน์ใส่ตน 

          ความเป็นเด็กบ้านนอก และค่อนข้างจน กลายเป็นโอกาส   ในกรณีเช่นนี้ลูกคนรวย ผู้สูงศักดิ์ ด้อยโอกาสกว่าผมมากนัก ที่จะบอกตัวเองให้ขยันหมั่นเพียร  เพียรฝึกพรแสวง

          นอกจากโอกาสในมิติพรแสวงแล้ว   ผมยังโชคดีได้พรสวรรค์ ๒ ชั้น   ชั้นที่ ๑ คือได้สมองที่ดีมาจากพ่อแม่  และชั้นที่ ๒ ได้มรดกความขยันหมั่นเพียรมาด้วย

          โอกาสยิ่งไหลมาเทมา   เพราะยามชรา ผมยังบอกตัวเองให้หมั่นฝึกฝนตนเอง แม้ชีวิตจะดีมากแล้ว ก็ไม่หยุดเรียนรู้ พรแสวงฝึกได้ไม่รู้จบ  และมีมิติที่น่าจะฝึกฝนได้อีกมากมาย   ข้อจำกัดคือเวลา และพละกำลังที่หย่อนลง 

          พละกำลังที่หย่อนลง เป็นเครื่องสติ ว่าไม่ช้าเราก็จะจากโลกไป   การฝึกฝนเตรียมตัวเผชิญความตายกลายเป็นความท้าทายชิ้นใหม่   ความตายที่ใกล้เข้ามากลายเป็นโอกาสของการเรียนรู้ชีวิตอีกมิติหนึ่ง

          เมื่อชีวิตอุดมโอกาส ก็ต้องตอบแทนสังคมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

 

วิจารณ์ พานิช
๒ ก.พ. ๕๔