อยากเป็นอาจารย์ใหญ่
ทั้งเจ้าหน้าที่ในสถานีอนามัยเฉลิมพระเกียรติฯเขาคันทรง ทั้งเพื่อนๆ อสม. ก็เรียกเธอว่า พี่หร่ายบ้าง หร่ายเฉยๆบ้าง เธอเป็นอสม.ของสถานีอนามัยที่ผู้เขียนปฏิบัติงานอยู๋ เป็นคนยิ้มง่าย มีน้ำใจ ขยัน และทำอาหารอร่อย มักขวนขวายช่วยงานชุมชนประจำ เมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์นี้ ชาวตำบลเขาคันทรง ตกลงใจ จะพากันเอาปูนแดง มาปั้น แล้วตากให้แห้ง ก่อนนำไปใส่ตุ่มน้ำ เพื่อไม่ให้ยุงลายลงไปไข่ ทดแทนการใช้เคมีทรายอะเบทด้วย นึกไม่ถึงว่า ปูนแดงธรรมดาๆ ที่เห็นอยู่ทุกร้านชำ ครั้นเมื่อถึงเวลา ที่เราจะสั่งซื้อสัก 10 บี๊บ กลับหายากเย็น แต่พี่หร่ายก็เสาะหา จนรู้แหล่งขาย และสั่งซื้อมาให้พวกเราปั้นกันอย่างสนุกสนาน
เมื่อวานนี้ พี่หร่ายเพิ่งจะว่าง มาเอาค่าปูนจากผู้เขียน ที่จริงธุระก็เสร็จสิ้นแล้ว แต่พี่หร่ายยังอยากคุยต่อ ผู้เขียนเลยคุยไปเรื่อยๆ ตอนหนึ่งดูพี่หร่ายจะเข้าเรื่องที่อยากคุย อยากปรึกษา และเรื่องสำคัญนี้ ทำให้ผู้เขียนเองก็คาดไม่ถึง ว่าพี่หร่ายอยากเป็นอาจารย์ใหญ่ ไม่ได้ประจำที่โรงเรียนไหนหรอกค่ะแต่จะประจำอยู่ที่ห้องแลบ ของโรงเรียนแพทย์
แรงบันดาลใจ ที่อยากอุทิศร่างให่กับนักศึกษาแพทย์นี้ มีมานาน อยากทำประโยชน์ จนวินาทีสุดท้าย ก่อนร่างกายจะสลายไปจากโลกนี้ แต่เคยขออนุญาตคุณแม่ ท่านไม่เห็นด้วย ระหว่างเวลาที่ผ่านมา ก็จะมาบริจาคโลหิตในโครงการธนาคารเลือด ของตำบลเขาคันทรงสม่ำเสมอ ซาบซึ้งถึงใจคน ที่ีมีเมตตาสูง ย่อมมีหนทาง ช่วยเหลือผู้คน ได้ทุกสถานการณ์ ไม่จะกัด
อยากทำประโยชน์ จนวินาทีสุดท้าย ก่อนร่างกายจะสลายไปจากโลกนี้
เมื่อเร็วๆนี้ คุณพ่อพี่หร่ายเสียชีวิต ด้วยโรคมะเร็ง พี่เขาก็ชวนให้คุณแม่และญาติๆ อุทิศร่างคุณพ่อให้กับนักศึกษาแพทย์เถิด แต่มติคือไม่ยินยอม พี่หร่ายเล่าว่า มีนักศึกษาแพทย์หลายคน เดินไปส่งศพแล้วก็พูดขออยากให้อุทิศร่างคุณพ่อ ให้เป็นอาจารย์ใหญ่ด้วย แต่ไม่สำเร็จ
มาวันนี้ พี่หร่ายมาถามรายละเอียดถี่ยิบ ถึงการอุทิศร่างกาย ภายหลังเสียชีวิต ให้นักศึกษาแพทย์ ได้ใช้ศึกษาต่อไปและจะเป็นประโยชน์ ต่อผู้เจ็บป่วยภายหน้า ผู้เขียนอนุโมทนาบุญด้วยความจริงใจ และได้เห็นหยาดน้ำตาแห่งความปิติ ของว่าที่อาจารย์ใหญ่ในอนาคต เป็นยิ้มที่เยือกเย็นใจ น้ำตาที่ไหลริน ก็เสมือนการหลั่งน้ำเพื่อการอธิษฐานสำเร็จแล้ว คราวหน้าเมื่อกาชาดมารับบริจาคโลหิตที่สถานีอนามัย เราจะช่วยกันกรอกข้อความให้พี่หร่าย เพื่ออุทิศร่างเป็นอาจารย์ใหญ่ ให้น้องนักศึกษาแพทย์ ตามที่พี่ปรารถนา พี่หร่ายบอกสิ่งที่ทำให้มีความสุขและโล่งใจที่สุดก็คือ คุณแม่อนุญาตแล้ว ไม่ขัดข้องแล้ว
มหากุศล ที่เกิดขึ้นด้วยใจของตนเอง ยิ่งใหญ่และเผื่อแผ่ ถึงคนทั่วไป อย่างน่านับถือ
บันทึกเรื่องไว้ให้พี่หร่ายค่ะ
หมอรุ่ง
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
ขออนุโมทนาค่ะ
พี่คิมอุทิศแล้วตั้งแต่ ๒๕๓๗ ค่ะ
สวัสดีค่ะ
อนุโมทนาในกุศลจิตอันตั้งใจดีนี้ค่ะ
meepoleและสามีได้อุทิศร่างกายหลังจากเสียชีวิตให้แก่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์เมื่อประมาณ4-5ปีมาแล้ว สามีอุทิศดวงตาด้วย (มีแยกให้กรอก) และเราไม่รับกระดูกกลับมา มอบให้มหาวิทยาลัยจัดการตามพิธีการต่อไป
อยากจะขอบอกตวามรู้สึกวันนั้นจริงๆค่ะว่า เมื่อกรอกทุกอย่างเสร็จ(ที่คณะกายวิภาคศาสตร์) เดินออกมาตัวเบามาก มันรู้สึกโล่งสบาย มีความว่างๆแปลกๆที่ไม่สามารถเขียนออกมา รู้สึกไม่มีอะไร ชีวิตก็แค่นี้ แปลกที่เราสองคนรู้สึกถึงความเบาได้เหมือนกัน เป็นปิติหรืออย่างไรไม่อาจทราบได้
หลังจากนั้นนานพอควรหลายเดือนทางมหาวิทยาลัยก็ส่งcardเหมือนนามบัตรมาให้พร้อมหมายเลขโทรศัพท์ที่ให้แจ้งหากเราเสียชีวิต
เดี๋ยวนี้สะดวกสามารถdown load แบบฟอร์มได้ สามารถอ่านก่อนตัดสินใจได้ค่ะ
meepole ได้ชวนและเล่าทั่วๆไป ถึงการไม่ต้องไปยึดติดอะไรมากและเราสามารถทำประโยชน์ได้อีกครั้งเมื่อตาย ส่วนมากยังคงมีความเข้าใจผิดและกังวลบางอย่างเรื่องความเชื่อ และมีบางคนได้แจ้งความจำนงค์บ้างแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
น้องขออนุโมทนาบุญกับพี่และนับถืออย่างมากๆ
และทุกท่านที่อุทิศตนเป็นอาจารย์ใหญ่
ให้นักศึกษาแพทย์ได้ศึกษาและมั่นใจในการรักษาโรคในอนาคต
ท่านเป็นบุคคลควรสรรเสริญจริงๆค่ะ
ขอบพระคุณพี่ครูคิม ที่เป็นแบบอย่างที่ดีในทุกๆด้านจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณmee_pole
เป็นเรื่องน่ายินดีมาก
ที่ได้รับทราบเรื่องของคู่บุญโดยแท้
คติในธรรม ก็เหมือนกันสาธู สาธุ สาธุ
บรรยายความรู้สึกจนซาบซึ้งเลยค่ะ
เข้าใจเลยว่าพี่หร่าย เพียงตัดสินใจก็ยังปิติประมาณนั้น
หวังว่า ข้อความของคุณmee_pole คงเป็นแรงบันดาลใจ
ให้มีผู้ประสงค์จะเป็นอาจารย์ของนักศึกษาแพทย์
ได้ตัดสินใจ และปิติใจไม่รู้ลืม ในงานบุญเช่นนี้
ขอบพระคุณค่ะ อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ขอบพระคุณดอกไม้กำลังใจที่มอบให้ด้วยค่ะ
คุณ mee_pole,
คุณ คิม นพวรรณ
คุณ ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีอีกครั้งค่ะ
จริงๆแล้วก็อยากให้มีการประชาสัมพันธ์ และทำความเข้าใจกับคนในครอบครัวเรื่องความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการบริจาคร่างกาย อวัยวะ เพราะเคยทราบว่ารุ่นหลังมีอาจารย์ใหญ่ให้ศึกษาน้อยลงค่ะ
บางประเทศใช้หุ่นจำลองที่ทำให้คล้ายคนมากที่สุดมาใช้ศึกษา เพราะไม่มีร่างของอาจารย์ใหญ่ให้ศึกษาเพียงพอ แต่ meepoleคิดว่ายังไงรายละเอียดร่างกายคงสู้คนจริงๆไม่ได้
สวัสดีค่ะคุณ
 |
สิ่งที่คุณเขียนมานี้ เชื่อว่าจะเป็นการสร้างความเข้าใจให้ผู้คนอีกทางหนึ่ง
บางทีเมื่ออ่านจบก็จะมีว่าที่อาจารย์ใหญ่อีกหลายคนเลยค่ะ
ขอบพระคุณมากๆ อีกครั้งนะคะ
จุฑาชินี สะครรัมย์
ตอนนี้ดิฉันได้ลงบริจาคดวงตาแล้วคะ และคิดว่าจะไปบริจาคร่างกายที่จุฬาเร็วๆนี้ด้วยคะ อย่างน้อยตอนที่เราไม่มีลมหายใจแล้วแต่เรายังทำประโยชน์ให้กับนักศึกษาได้เรียนรู้ มันเป็นความรู้สึกที่ภูมิใจมากนะคะ เพราะเป็นการทำบุญที่ยิ่งใหญ่จริงๆ