ลีลาชีวิตแห่งดวงดาว-1
ลีลาชีวิตแห่งดวงดาว-1
โสภณ เปียสนิท
...........................
ยามเย็นหลังเลิกการประชุมการเพิ่มคุณภาพบัณฑิตด้วยคุณธรรม ผมเดินรอบบริเวณสวนธารณะของโรงแรมริมน้ำแห่งหนึ่งในเมืองกาญจนบุรี ยืดเส้นยืดสายจนรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย จึงหยุดนั่งบนแนวเขื่อนริมฝั่งแม่น้ำแควใหญ่วันนั้น นั่งมองสายน้ำไหลเอื่อยรินเฉื่อยช้า แต่ต่อเนื่องไม่เคยหยุด ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำมีต้นไม้ชายฝั่งร่มครึ้มเขียวขจี มองแล้วรู้สึกเย็นใจดี
สายน้ำแควใหญ่แห่งนี้ผูกพันกับชีวิตของผมตั้งแต่เกิด เกิดบนเรือต่อลำใหญ่ที่พ่อซื้อมา เพื่อไว้ขนส่งสินค้าทางการเกษตรไปสู่ตลาดในตัวเมืองกาญจน์ ผมเติบโตบนเรือต่อลำนี้ ผมตกน้ำสายนี้เกือบตาย ผมไปโรงเรียนบ้านท่ามะนาวครั้งแรกจากเรือลำนี้
สาวน้อยคะเนอายุราว 30 กว่าปี เดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม ผมรักษาสีหน้ามิให้งง ยิ้มตอบ เธอยกมือสวัสดีจนผมรับไหว้แทบไม่ทัน “สวัสดีค่ะ อาจารย์ จำหนูได้เปล่า” คงเป็นเพราะสีหน้าผมแสดงออกอย่างเต็มที่ เธอรีบกล่าวต่อ “หนูดาวค่ะ ลูกศิษย์อาจารย์เมื่อ 10 กว่าปีก่อน” คงมีอาจารย์น้อยรายนะครับที่จะจำศิษย์เมื่อ 10 กว่าปีก่อนได้
ยกมือรับไหว้ พร้อมรอยยิ้มรักษาหน้าตา เพราะความทรงจำเกี่ยวกับสาวน้อยรายนี้จมอยู่ในซอกมุมของหัวใจ เกินกว่าที่จะงมหาให้เจอ “นานเหลือเกินนะ เพิ่งจะกลับมาเจอกัน” เธอมองนิ่ง หน้าเปื้อนยิ้ม เหมือนชนะคะแนนเหนือกว่าคู่แข่งคือผมเอง ในด้านความทรงจำ “หนูพบอาจารย์ในการสัมมนาที่ มอนเรศวรฯ”
............................................................................................
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะ
เป็นความรู้สึกที่เคยได้รับมาก่อนค่ะ
พี่คิมชอบล่องแพที่ไทรโยคมากที่สุด เคยคิดว่าหากไม่มีการมีงานทำก็จะเช่าแพล่องอยู่ทั้งวันทั้งคืนค่ะ
คนเป็นครูจะอยู่ในความทรงจำของลูกศิษย์เสมอ
ถ้าครูคนนั้นเป็นพระเอกหรือนางเอกในหัวใจเธอค่ะ
เป็นความรู้สึกดีดีระหว่างศิษย์กับครูนะคะ
ดำเนินเรื่องได้งดงามคะ
- จะตามมาอ่านอีกครับ...(ชื่อเรื่องคล้ายที่ผมกำลังเขียนที่"วิทยาจารย์" เลยครับ ชื่อ"บันทึกถึงดวงดาว"...ฝากท่านวิจารณ์ด้วยนะครับ ถ้ามีโอกาส)
- ขอบคุณครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
เรียนคุณยายคิมครับ
จำได้ว่าวันหนึ่งในฤดูหนาว
หนาวจัดจนมีหมอกควันลอยเหนือผิวน้ำแควใหญ่
ผมถูกพ่อไล่ให้ไปโรงเรียน
เดินบนทรายอันหนาวเย็นด้วยเท้าเปล่า
หันกลับมองเรือต่อลำใหญ่ "นั่นคือบ้านของผม"
ในตอนนั้น เปิดเป็นร้านขายของเล็กๆ น้อยๆ
เรียนครูอัมพรครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกัน
แม้ว่าจะเป็นแค่ใน G2K ก็ถือว่า เป็นสภากาแฟ
สำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
ผมบันทึกเรื่องราวเหล่านี้ เพื่อทบทวนวรรณกรรม
(เรียกให้เท่ไปอย่างนั้นเอง)
เรื่องราวที่ผ่านมา
เรียนคุณฟาวาดาครับ
ขอบคุณที่แวะมา
ขอบคุณที่ชม
โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ (เหมือนละครน้ำไม่สะอาด)
เอาภาพแม่น้ำแควใหญ่เมืองกาญจน์มาให้ชมด้วย หลังบ้านพี่สาวผมเอง
อ่านแล้วอมยิ้มแทนครับ
เป็นผมคงดีใจมากที่ลูกศิษย์จำได้ ^^
*** อรุณสวัสดิ์ค่ะ.... เป็นคนเมืองกาญจน์ บ้านเดียวกับ " ดร.ขจิต " เลยนะคะ ***
เรียนคุณปณิธิครับ
แสดงว่าชื่อเรื่องลักษณะแบบโรมันติกเเบบนี้เป็นที่นิยม
ในหมู่นักเขียนไม่ว่าจะเขียนทั่วไป หรือเขียนบันทึก
ก็ชอบ ตั้งเป็นข้อสังเกตไว้ก่อน
จะติดตามไปอ่านที่วิทยาจารย์นะครับ
นำภาพแม่น้ำแควใหญ่มหานทีมาให้ชมด้วยครับ
เรียนคุณกันต์ดนัยครับ
เรื่องราวตอนจบอาจเศร้าเกินจะร้องไห้นะครับ (โปรดติดตาม) อิอิ
นำภาพสายน้ำแควใหญ่ให้ชมด้วยครับ
เรียนคุณพอลลีครับ
เมืองกาญจน์บ้านเกิดครับ
ห่างจากบ้าน อ.ขจิต ราว 50 กม.
นำภาพจากบันทึก อ.ขจิตมาฝากด้วยครับ
- ตามไปอ่านที่ ดวงดาว-4 แล้วครับ แต่ส่งความเห็นและให้ดอกไม้ไม่ได้-เลยกลับมาที่นี่อีกครั้ง...
- จะติดตามอ่านต่อไปครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
เรียนคุณปณิธิครับ
อ่านได้แล้ว แต่วิพากษ์ไม่ได้แสดงว่าเกิดขัดข้องทางเทคนิค แต่ก็ยังพยายามมาแปะคำวิพากษ์ไว้ที่นี่
ขอบคุณครับ ว่างก็แวะเวียนมาท่องเน็ท ถือว่าใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์