28. คำว่า “ความรัก” นั้นสำคัญไฉน?...

 

 

 

"คำว่า “ความรัก” นั้นสำคัญไฉน?..."

  

              สำหรับเดือนนี้ เรียกว่า “เป็นเดือนแห่งความรัก” เพราะเป็นเดือนกุมภาพันธ์ ยิ่งหนึ่งในวันนั้น นั่นคือ “วันที่ 14 กุมภาพันธ์” เป็น “วันแห่งความรัก” หรือ “Valentine Day” นั่นเอง...แต่ในความคิดเห็นของผู้เขียนเห็นว่า “วันแห่งความรัก” นั้น ควรเป็นวันแห่งความรักทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาทีมากกว่า เพราะการแสดงการมีความรัก ย่อมมาจากเวลาเล็ก ๆ แล้วก่อเกิดขึ้นเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างถาวรและยั่งยืนตลอดไป...

              ตอนแรกก็ไม่คิดที่จะเขียนหรอก เรื่อง “ความรัก” เพราะเป็นเรื่องที่นานแล้วก็นานมาแล้วถ้าบอกก็จะมีผู้อ่านร้องว่า...โอ้โห!...แต่พอคุณมะปรางเปรี้ยวตั้งหัวข้อขึ้นมา...ก็ไหน ๆ แล้ว ก็จะลองเขียนดูว่า “ความรักในครอบครัวของผู้เขียนเหมือนกับครอบครัวของใครหรือไม่” เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันก็ได้ค่ะ...เมื่อประมาณ ปี 2525 ประมาณ 29 ปี มาแล้วค่ะ...สำหรับครอบครัวของผู้เขียน ๆ ได้รู้จักกับพ่อบ้านในตอนแรกที่รู้จักกันนั้น...ผู้เขียนโดนญาติผู้ใหญ่กีดกันโดยจะเป็นญาติ ๆ ของผู้เขียนเสียมากกว่า คือ เมื่อเห็นผู้เขียนและพ่อบ้าน เวลาไปไหน มาไหนด้วยกัน ผู้ใหญ่ในสมัยนั้นจะคอยจ้องจับผิดว่า “ไปทำอะไรกันมา”...ซึ่งไม่คิดมองในแง่บวกบ้างเลย?...แล้วก็ลามไปถึงไม่นินทาเปล่า กลับไปพูดให้พ่อของผู้เขียนรับฟัง ซึ่งก็ทำให้พ่อต้องเกลียดพ่อบ้านไปอีก...แต่ “ความรัก” ก็คือ “ความรัก + ความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจกัน” เราก็ฝ่าด่านนั้นมาได้ โดยเราได้ “แม่” ของผู้เขียน ซึ่งเป็นตัวกลางในการเจรจาต่อรองกับ “พ่อ” ของผู้เขียน เพราะแม่จะมีทักษะในการพูดกับ “พ่อ” ให้พ่อใจอ่อนยอมให้ผู้เขียนกับพ่อบ้านได้แต่งงานกัน...

              หลังจากดูใจกันมา 3 ปี เต็ม...ผู้เขียนและพ่อบ้านก็ได้มาแต่งงานกันเมื่อปี 2528...โดยมีแม่เป็นสื่อกลางประสานระหว่างพ่อกับผู้เขียนและพ่อบ้าน...เพราะ แม่มีแววฉลาดในการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างพ่อได้...ครอบครัวเราก็อยู่อย่างครอบครัวที่ปกติสุขทั่ว ๆ ไป ในครั้งแรกผู้เขียนและพ่อบ้านได้ไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอกโดยไม่ได้อยู่รวมกับพ่อ – แม่...แต่ต่อมา “น้องสาว” ของผู้เขียนได้ไปทำงานที่บริษัทจังหวัดปทุมธานี...แม่ก็ไปตามผู้เขียนและพ่อบ้านกลับมาอยู่รวมกันที่บ้านเพราะไม่มีใครดูแลท่านทั้งสอง...ซึ่ง พ่อ กับ พ่อบ้าน ก็สามารถประสานสามัคคีกันได้ เพราะ พ่อบ้านเป็นคนที่ไม่ดื่ม ไม่เล่น ไม่เจ้าชู้...ซึ่งผู้เขียนก็เคยถามว่า “ไม่อยากไปเที่ยวบ้างรึ?...พ่อบ้านก็บอกว่า “ไม่”...และในปี 2530 เราก็มี “พี่ภัคร” เจ้าตัวโต...และปี 2534 เราก็มี “น้องเพรียง” เจ้าตัวเล็กตามมา...ซึ่งปัจจุบันทั้งสองคนก็อายุ 24 ปี และ 20 ปี แล้ว...

             ครอบครัวของผู้เขียนจะเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากกว่า...การที่เราจะทำสิ่งใด เราก็จะอยู่แบบให้เกียรติซึ่งกันและกัน...เรียกว่า  “เวลาจะทำสิ่งใด ก็ต้องให้ความเกรงใจซึ่งกันและกัน” เอาใจเขามาใส่ใจเรา...เวลาจะทะเลาะกันก็ให้นึกเสมอว่า “ยามเราลำบากมาด้วยกัน ใครเล่า!...มาลำบากร่วมกับเรา”...การทะเลาะกันสำหรับครอบครัวเราบอกได้เลยว่า “ไม่” จะมีก็เรื่อง “การขัดคอกันเสียมากกว่า”...ถ้าเขาเริ่ม...เราก็หยุด...ถ้าเราเริ่ม...เขาก็จะหยุด...จึงทำให้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น...และเมื่อใดที่มีปัญหาที่จะให้เราช่วยกันแก้ไข เราก็ต้องร่วมมือกันแก้ไขปัญหานั้นให้ผ่านพ้นไปให้ได้...ไม่ใช่ปล่อยให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแก้ไขปัญหานั้นเอง...สำหรับครอบครัวของผู้เขียน พ่อบ้านจะเป็นโรค “กลัวจน” มากกว่า จะคอยระวังในเรื่องของการใช้จ่าย...คอยตักเตือนให้ผู้เขียนและลูก ๆ ต้องระวังในเรื่องค่าใช้จ่าย ไม่ให้ใช้จ่ายเงินจนเกินตัว...ถ้าพูดถึง คนอื่นอาจมองว่า “เครียดเกินไป” แต่สำหรับผู้เขียนกลับมองมุมกลับว่า “ก็ดีเหมือนกัน ต่อไปภายหน้า เราจะได้ไม่เดือดร้อน...เป็นการเตรียมความพร้อม”...

            ทุกวันนี้ เราจะอยู่กันอย่างเห็นใจกัน เป็นพี่ – น้อง เป็นเพื่อนกันยามแก่เฒ่า...มีปัญหาก็ร่วมกันแก้ไข...อยู่เป็นกำลังใจให้ลูก ๆ ต่อไป และเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกได้ดูว่าแบบอย่างของพ่อ – แม่ เป็นแบบนี้...ในทัศนะของลูก ๆ จะได้เห็นว่า “ปี ชาติ พ่อ – แม่ ไม่เคยทะเลาะหรือเถียงกันเลย”...สำหรับการครองเรือนให้ได้นาน ๆ ซึ่งนับว่าปัจจุบันจะมีค่อนข้างน้อยมาก เพราะพบปัญหากันหลากหลายมาก ๆ ในสังคมปัจจุบัน...แต่บางครั้ง...ผู้เขียนก็ยังคิดว่า เป็นเพราะบุญทำ  กรรมแต่งหรือเปล่า!...ซึ่งเราก็พูดได้ยากมากเพราะเราไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด?...เพราะแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน อาจมีองค์ประกอบหลาย ๆ มาประกอบกันก็ได้...สำหรับครอบครัวก็อย่างที่ผู้เขียนบอกมาตั้งแต่ต้นว่าเพราะสาเหตุใด...สำหรับกรณีของการคบเพื่อนหรือคนอื่น ผู้เขียนจะคบด้วยใจมากกว่า...เราคบกับใครก็ด้วยใจ ไม่เสแสร้งเพราะการเสแสร้ง ผลที่ได้...สักวันเราก็จะได้รับการเสแสร้งนั้นกลับมา... แต่ลองสังเกตว่าถ้าเราให้ใจหรือคบใครด้วยใจไปแล้ว...ผลที่ได้ เราก็จะได้ใจของเขากลับมาเอง...การรักลูกก็เช่นกัน ขึ้นอยู่กับเราต้องปฏิบัติตัวอย่างไรด้วย...ไม่ใช่ พ่อ – แม่ เล่นการพนัน แล้วปากก็บอกลูกว่า “อย่าเล่น”...บางคนเจ้าชู้ แต่บอกลูกว่าไม่ให้เจ้าชู้...บอกลูกไม่ให้ดื่มเหล้า แต่ พ่อ – แม่ กลับดื่ม...เรียกว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี...การที่จะให้ลูกมีความสุขนั้นไม่ยาก...ขึ้นอยู่กับ พ่อ – แม่ ทำตัวเช่นไร “ลูก ๆ เขาก็จะทำตัวเช่นนั้นค่ะ” เหมือน “แม่ปูกับลูกปูไงค่ะ...แม่ปูเดินไม่ตรง ลูกปูก็ย่อมเดินไม่ตรง เพราะต้องเดินตามแม่ไงค่ะ...เพราะอย่าลืมว่า !...ลูก ๆ ทุกคน ดูตัวอย่างของ พ่อ – แม่อยู่ค่ะ...

             สำหรับครอบครัวของเรา “รักแบบให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไว้ใจและเห็นใจ  มีความรับผิดชอบร่วมกัน  รู้จักหน้าที่ของตัวเองว่ามีหน้าที่ใดค่ะ...” เป็นรักที่ประทับใจของครอบครัวเราค่ะ...อาจดูเป็นวิชาการนะค่ะ...แต่ นี่คือ “ครอบครัวของเราค่ะ”  ซึ่งทำให้พวกเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่น + มีความสุข ทั้งในอดีต + ปัจจุบัน + อนาคต ด้วยค่ะ...

            ขอบคุณคุณมะปรางเปรี้ยวนะค่ะ...ที่จุดประเด็นให้พี่เขียนประสบการณ์ความรักมาบอกญาติมิตรใน G2K. ค่ะ...

   

 blog ที่มีคำว่า "km venlentine"...ดัง blog ด้านล่างนี้ค่ะ...

http://gotoknow.org/blog/bussayamas2558/toc

http://gotoknow.org/blog/bussayamas7/405685

http://gotoknow.org/blog/bussayamas7/384272

http://gotoknow.org/blog/bussayamas7/383209

http://gotoknow.org/blog/bussayamas7/373674

http://gotoknow.org/blog/bussayamas2554/425785

 

 

 

 

 

[udomran]

• ...สวัสดีครับ    อาจารย์บุษยมาศ  ไม่ได้มาเยี่ยมอาจารย์เสียตั้งนาน..
• ...เพราะติดภารกิจงาน "งานเข้า " ญาติมิตรในบ้านโกฯ คนอื่น ๆ ก็ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมไปเยือน  ...
  
• ...อาจารย์คงสบายดีนะครับ ขอให้มีความสุขในทุก ๆ วัน ครับผม...

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณ undomran......

• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ...
• สบายดีค่ะ...คุณ undomran ก็คงสบายดีนะค่ะ...

 

[แสงแห่งความดี...]

สวัสดี ครับ

เป็นครอบครัวที่น่ารัก มาก ๆ เลย นะครับ

รักแบบให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไว้ใจและเห็นใจ  มีความรับผิดชอบร่วมกัน  รู้จักหน้าที่ของตัวเองว่ามีหน้าที่ใด

ให้คะแนนใจแบบเต็ม ๆ เลย ครับ

 

 

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณแสงแห่งความดี......

• ค่ะ...การที่จะรักกันนั้น ไม่ใช่เรื่องยากและก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพียงแต่เราอยู่ด้วยกัน
• ต้องรักและให้เกียรติกัน สิ่งสำคัญคือ ต้องใช้ใจและเห็นใจกันค่ะ
• สำหรับหน้าที่ ก็คือ เมื่อเราตัดสินใจที่จะครองรัก ครองเรือนกันแล้ว สิ่งหนึ่ง คือ "ความรับผิดชอบ" ค่ะ ต้องรู้จักหน้าที่ด้วยว่า ตนเอง มีหน้าที่ คือ "พ่อ" หรือ "แม่" ซึ่งสองคำนี้มีความหมายต่อลูก ๆ มากค่ะ...
• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ...
• 

[นู๋วรรณจ้า]

ขอให้มีความสุข กับ ความรัก ทุกๆๆๆ วัน

จ้า...............

[กิ่งไผ่]

สวัสดีค่ะ..อาจารย์บุษยมาศ

• กิ่งไผ่ขอให้ความคิดเห็นนิดนึงนะคะ...การได้มีครอบครัวแบบนี้  เรียกว่า  ยิ่งกว่าการถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 อีกนะคะ
• และขอขอบคุณอาจารย์ที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกค่ะ

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณนู๋วรรณจ้า......

• เช่นกันค่ะ...ขอให้นู๋วรรณก็มีความสุขในทุก ๆ วันด้วยค่ะ...
• ขอบคุณค่ะ...
• 

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณกิ่งไผ่ใบหลิว......

• ค่ะ...ครอบครัวของเรา คือ แบบที่เล่ามาข้างต้นค่ะ...ไม่ทราบว่าถูกรางวัลที่ 1 หรือเปล่า?...แต่ทุกวันนี้ พวกเรามีความสุขตามประสา พ่อ - แม่ - ลูก กันค่ะ...
• ขอบคุณนะค่ะ...
•  
• 

 

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ..

-แวะมาเยี่ยม...

-เรื่องราว "ความรัก" เรื่องนี้....ขอนำไปเป็นแบบอย่างนะครับ....

-เก็บภาพ "พวงชมพู" มาฝาก...ครับ

[บุษยมาศ]

ตอบ...คุณเพชรน้ำหนึ่ง...

• ได้เลยค่ะ...ไม่หวงหรอกค่ะ...
• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ...
• 

[มนัสดา]

[นีนาถ]

น้องบุษยมาศค่ะ

อ่านแล้วจ๊า...น่ารักจัง..."Happy Family"  

ภาษาอเมริกันต้องว่าพ่อบ้านของน้องบุษเป็น  "Family Man" ชื่นใจจังวันหน้า

ก็ส่งรูปของสุภาพบุรุษในหัวใจคนนี้ไปให้พี่ดูด้วยนะ...อิ..อิ..

รักคิดถึงเสมอค่ะ

พี่สาวจากแดนไกล

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณยาย......

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ...
• ค่ะ ถึงว่า...ช่วงนี้ เงียบไป...
• จะให้รูปค่ะ แต่ net โหลดรูปไม่ได้เลยค่ะ...ขอติดไว้ก่อนนะค่ะ...
• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ...ยังคิดถึงอยู่นะค่ะ...

 

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณยาย......

• มองให้คุณยายค่ะ...
• คิดถึงนะค่ะ...
• 

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...พี่นีนาถ......

• ค่ะ...นี่คือ..."ครอบครัวของน้องเป็นแบบนี้ไงค่ะ"...
• ถึงแม้ในช่วงที่ผ่านมาเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน เนื่องจากน้องไปทำงานไกลกับครอบครัว...แต่ทุกอาทิตย์เราจะต้องมาเจอกันพร้อมหน้าพ่อ - แม่ - ลูกค่ะ...เรียกว่า "ไม่เคยพลาดสักอาทิตย์เดียวเลยค่ะ"...
• เกือบ 20 ปี เลย ที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน...นับจากที่น้องได้บรรจุเข้ารับราชการ แต่มาปัจจุบันครอบครัวของเรา O.K. แล้วค่ะ...อยู่กันพร้อมหน้า พร้อมตาค่ะ...
• และสิ่งที่เป็นสื่อกลางให้พวกเรา 4 คน พ่อ - แม่ - ลูก คือ โทรศัพท์ ไงค่ะ...
• ไม่เห็นหน้ากัน ก็ได้พูด ได้คุยกัน ได้ยินเสียงก็ยังดีค่ะ...
• แล้วน้องจะ mail ไปหา...พร้อมกับส่งรูปไปให้นะค่ะ...
• เพื่อน ๆ บอกว่า เหมือนน้องถูกรางวัลที่ 1...เพราะครอบครัวของเพื่อน ๆ ไปกันไม่รอดค่ะ...
• แต่น้องคิดว่าเป็นบุญ - กรรมของคนเรามากกว่าค่ะ...
• ขอบคุณพี่นีนาถที่แวะมาเยี่ยมค่ะ...
• คิดถึง + รัก พี่นีนาถเสมอนะค่ะ...
• 

[ราชิต สุพร]

“ความรัก” ก็คือ “ความรัก + ความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจกัน”

 

ความรัก คือ การให้..

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณราชิต......

• ค่ะ...หลาย ๆ องค์ประกอบรวมกัน นั่นคือ "ความรัก" และเป็น "ความรักแท้" ด้วยค่ะ...
• ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...

[KRUDALA]

สวัสดีค่ะ

    แวะมาอ่านเรื่องของคนรักครอบครัวค่ะ 

   มีความสุขมากนะคะที่ได้อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นด้วยความรักและเข้าใจกัน

                                      

 กุหลาบจุฬาลงกรณ์ จากคุ้มพระราชชายาเจ้าดารารัศมี อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ค่ะ

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...พี่ KRUDALA......

• ขอบคุณค่ะ...พี่ KRUDALA..."นี่คือ...ครอบครัวของเราค่ะ"...
• ภูมิใจและก็พอใจในความที่เป็นเราค่ะ...
• แม้แต่เป็นความสุขจากครอบครัวเล็ก ๆ...พวกเราก็มีความสุขและรู้สึกอบอุ่น...แม้ว่าบางครั้ง เราจะเครียดเรื่อง "การกลัวจน"...แต่เราก็เป็นครอบครัวที่อบอุ่น + มีความสุขตามอัตภาพของพวกเราค่ะ...
•