วันนี้เป็นวันที่เหมือนกับทุกวัน อากาศในตอนเช้าเย็นๆ ตื่นขึ้นมาในวันนี้ได้ทำบุญด้วย คือการใส่บาตร รู้สึกว่าชีวิตเหมือนมีคุณค่ามากขึ้นที่ได้เผื่อแผ่แก่คนอื่นๆ บ้าง และก็มามองตัวเองว่าชีวิตนี้เราต้องการอะไร หน้าที่การงาน ความมั่นคงในชีวิตและทรัพย์สิน หรือว่าต้องการได้รับความปลอดภัยที่สุดในชีวิต หรือว่าต้องการได้รับการยอมรับนับถือในสังคม หรือว่าต้องการทำให้ความฝันของตนเองเป็นจริง ผมพยายามถามตัวเองว่า ชีวิต หลังจากที่เราสู้ฟันฝ่ากับอุปสรรคนานาชนิด แล้วสุดท้ายแล้ว เราเหลืออะไรอยู่บ้าง เราแก่งแย้งชิงดีชิงเด่นกันทำไม ในเมื่อสุดท้ายของชีวิตก็ต้องม้วนมรนัง ละสังขารกันทุกคน
และผมก็มามองดูหน้าลูกของต้นเองที่อยู่ในอ้อมกอด ผมเพิ่งมีลูกคนแรก อายุได้ 1 เดือน และประมาณ 2 อาทิตย์เอง กำลังหน้ารักมาก ผมก็เลยมามองว่า นี่ไงละสิ่งที่ผมต้องสู้ต่อไปในโลกใบนี้ เพื่อคนคนนี้ไง เราต้องเลี้ยงเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ มันคือหน้าที่ ที่ส่งต่อกันมาเป็นทอดๆ และผมก็รู้สึกว่ามีพลังขึ้นมาอีกครั้ง ผมต้องสู้ต่อไป เพื่อลูกของผม ที่จะโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ และมีหน้าที่ในสังคมนี้ต่อไป เพื่อส่งต่อภาระกิจที่ได้รับต่อกันมาเป็นทอดๆ นั้นเอง
ช่างเป็นคนที่คิดดีจังเลยนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อคนใหม่ค่ะ แต่แหม... อย่าลืมดูแลคุณแม่ของลูกดีๆด้วยจ๊ะ ...สำคัญที่สุดนะที่ทำให้ครอบครัวจะสมบรณ์