ชาขลู่ถวายหลวงปู่ l ล้างขลู่ ณ บ้านแม่สำรอง (๓)

 

รถเก๋งคันน้อย ที่ขนขลู่และข้าวของมาเต็มคัน คลุกฝุ่นตามข้างทางแดงอย่างไม่ต้องสงสัย สามชีวิตที่ร่วมเดินทางมาด้วยความตั้งใจอันเป็นกุศลในการทำงานรับใช้ครูและหลวงปู่ เมื่อถึงบ้านแม่สำรอง สามีของท่านเดินออกมาติ๋วและน้องนียกมือไหว้ทักทาย แล้วจึงขอโอกาสเอาบุญมาฝากโดยการขอล้างขลู่ ใจติ๋วไม่ปรารถนาวางสิ่งที่จะถวายครูบาอาจารย์ไว้ต่ำ คำพูดของครูดังก้องในหัวเสมอว่า “ของที่จะถวายพระห้ามวางต่ำ”

ตอนแรกเลือกที่ม้าหินอ่อน แต่ไป ๆ มา ๆ มาลงตัวที่ใช้เสื่อปูแล้วก็ริดใบออก แล้วก็ล้าง เพราะบ้านที่เราไปเก็บขลู่อยู่ติดถนนดินแดง คงไม่ต้องบรรยายใช่ไหมค่ะว่า ใบขลู่จะสีสันสวยแค่ไหน แทบทุกใบปกคลุมด้วยฝุ่นละเอียดสีแดง เป็นบทวัดใจของทีมงานเราจริง ๆ

 

ขลู่ริมรั้วริมถนนดินแดงธรรมชาติจัดสรรจริง ๆค่ะ

 

 ฝุ่นดินแดงบนใบขลู่ หาได้ทำให้จิตใจอันตั้งมั่นนี้หวั่นไหวไม่ ทำไปสักพักสามีแม่สำรองก็ลงมาร่วมวงช่วยอีกแรง น้องนี มีผู้คนผ่านไปมา แวะเวียนทักทาย สอบถามว่า “ทำอะไรกัน” เริ่มเกิดปัญญาว่า “ชวนมาช่วยกันดีกว่า ถือว่า บอกบุญ” และแล้วยายบาง........ กลับมาจากรดน้ำผักที่สวน ดูท่าทางรีบเร่ง ตอนแรกท่านบอกว่า “ซ้อยจักคาว เดี๋ยวซิฟ้าวไปเฮ็ดแนวกิน” (ช่วยสักแป๊บ เดี๋ยวจะรีบไปทำกับข้าว) เอาเข้าจริง ๆ ก็ทำจนเสร็จเชียวค่ะ ก่อนยายท่านจะแยกกลับไป ทำไป คุยกับไป อย่างเบิกบาน ขลู่จำนวนมากลดปริมาณลงไปอยู่ในตะกร้าพร้อมล้าง

 

 

ขลู่ที่กองอยู่นี่เป็นเพียงบางส่วนนะคะ

นับจากซ้ายสุดสามีแม่สำรอง ถัดมาน้องนี ขวาสุดแม่สำรองค่ะ

สามทหารเสือที่ช่วยเหลือย่างเต็มกำลังความสามารถ

 

ช่วยกันเด็ดช่วยกันล้างหน้าบ้านแบบนี้เลยค่ะ

ขวาสุดยาวบาง บอกมาแป๊บเดียว ทำจนเสร็จเลยค่ะ

 

แม่สำรอง ไม่รอช้า จัดแจงล้างขลู่ น้ำแรกแดงเถือก ติ๋วสำรวจความเรียบร้อยดูว่าที่ล้างโอเคไหม แล้วก็ค้นพบข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งว่า “ติ๋วทำช้า ควรจะมาทำหน้าที่ QC ดีกว่า” คือ ตรวจดูความสะอาดและความเรียบร้อย ของใบขลู่ที่ล้างแล้ว ใบที่ไม่งามก็คัดออก ไม่นานยายคม คงใช่ชื่อนี้นะคะ ท่านผ่านมาจึงมาช่วยอีกแรง จากเริ่มต้นที่สามชีวิต ตอนนี้มีสามีแม่รอง นับเป็นสี่ ยายบางนับเป็นห้า และยายคมนับเป็นหก ครูค่ะธรรมจัดสรรมาก ๆ ทุกคนมารวมกัน ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เราต้องมาทำช่วยกันที่นี่ แต่ติ๋วเชื่ออย่างยิ่งว่า บุญนำพาให้เรามาร่วมสร้างกุศล

เสื้อดำลายจุด ยายคมค่ะ

กว่าจะล้างเสร็จ รอบแล้ว รอบเล่าไม่ตำกว่าห้าน้ำ คัดอันที่ไม่ไม่สมบูรณ์หรือสกปรกออก หรือ นำกลับมาล้างใหม่ จนแน่ใจ ระลึกกับตนเองว่า “ถวายสิ่งที่ดีที่สุด”

รับรู้ได้ว่าแม่สำรองปวดหลัง กับท่ายืนล้างเป็นเวลานานของท่าน แต่แววตาของท่านยังฉายแววแห่งความสุข ทั้ง ๆที่ร่างกายปวดเมื่อย หลายคนก็เมื่อย ติ๋วปรารถนาซื้ออะไรเป็นสิ่งตอบแทนเล็กๆ น้อย ๆ จึงได้นมถั่วเหลืองจากร้านค้า แจกให้แต่ละคนรวมถึงแม่สำรองและครอบครัวด้วย ล้างเสร็จก็เก็บขึ้นรถ เพื่อนำสู่กระบวนการถัดไป

ล้างทำความสะอาดขอบพระคุณเจ้าของสถานที่

 

ล้างเสร็จขนขึ้นกระโปรงรถ แม้จะมีน้ำย้อยบ้างแต่ก็ยินดีค่ะ

น่าแปลกที่กระดาษหนังสือพิมพ์ที่ใช้รองเก็บน้ำได้หมดไม่เปียกเลยอย่างน่าทึ่ง

สามีแม่สำรองเปรยว่า “ถ้าไม่มีที่คั่ว ก็กลับมาบ้านนี้ได้เด้อ ยินดี”

 

รู้สึกอนุโมทนาสาธุกับสองสามี ภรรยานี้มาเลยค่ะ แม่สำรองยังเอ่ยอีกว่า “เกิดมาชาติเดียว อยากทำอะไรก็ให้รีบทำ ไม่งั้นจะหมดโอกาส”

แม่สำรองแสดงให้เห็นเสมอ ๆ ว่า “ท่านเป็นผู้ไม่เคยละทิ้งโอกาส ซึ่งครั้งนี้ก็เช่นกัน” อิ่มอกอิ่มใจและอิ่มบุญค่ะ

ติดตามบทพิสูจน์ขั้นต่อไปได้เลยนะคะว่า กว่าจะเป็น “ชาขลู่ถวายหลวงปู่นั้นผ่านอะไรกันมาบ้าง”