กุลมาตา
นาง ธันยา พิชัยแพทย์(นามสกุลเดิม) แม็คคอสแลนด์

มิอาจไขว่ มิอาจคว้า บทกวี..สู่ฝัน


จนถึงวันนี้..เกือบ ๒ ปีแล้ว ดิฉันก็ยังมีความรู้สึกว่า.."มิอาจไขว่ มิอาจคว้า บทกวี..สู่ฝัน" ตามบทกลอนในบันทึกวันนี้ หมายถึง..ดิฉันไม่อาจเอื้อมเป็นกวี ขอฝึกแต่งไปเรื่อยๆ เพราะความชอบก็พอเพียงค่ะ

 

 

 

 

 

บทกวี  สู่ฝัน  ที่มั่นมุ่ง
ดั่งทอรุ้ง  ทาบคุ้ง ฟ้าฟุ้งฝัน
ร้อยถ้อยคำ  ลำนำ  ร่ำรำพัน
ทุกบทปัน  จารหยาด  ปราชญ์กวี

บทกวี  มีรัก  สลักถ้อย
มาเรียงร้อย  ถ้อยพจน์ จรดที่
ท่ามหว่างใจ  ใยรัก  จากวลี
ดั่งจุ่มสี  สวยวาด  ปาดพู่กัน

บทกวี  มีธรรม  น้อมนำจิต
เป็นข้อคิด  ผิดถูก  ปลูกสร้างมั่น
เป็นคำคม  บ่มเพาะ  เจาะใจปัน
เป็นศีลกั้น  ครั่นคร้าม  ห้ามบาปเวร

บทกวี  มีผวน  สรวลหรรษา
เล่นคำพา  ท้าทาย  ให้อายเถร
สัปดน  คนผวน  ป่วนพระเณร
ลั่นกลองเพล  เล่นผวน  ยวนเป็นกลอน

บทกวี  สู่ฝัน  ร้อยพันบท
มือประนต จดไหว้  ครูไทยสอน
บรมครู   ประพันธ์  แต่กาลก่อน
สืบทอดย้อน  ก่อนมา  คุณค่าไทย

  

..

กุลมาตา

๒๒ กรกฎา ๒๕๕๓

 

..

..แปลกแต่จริง

ตอนเด็กๆ ช่วงเรียนมัธยม มหาวิทยาลัย

ดิฉันฝึกแต่งกลอนน้อยมาก

ชอบอ่านมากกว่าฝึกแต่ง

อ่านมาเรื่อยๆ ทั้งบทกวีไทย ทั้งบทกวีภาษาอังกฤษ

จนกระทั่งเมื่อเกือบ ๒ ปีที่แล้ว

เริ่มเข้ามาเขียนหนังสือในเวบ

เพราะลาออกจากอาจารย์ประจำ

มาเป็นอาจารย์พิเศษ

ดิฉันไม่ต้องเข้ามหาวิทยาลัยทุกวัน

เข้าเฉพาะวันที่มีสอน

ถึงได้เข้ามาฝึกเขียนหนังสือในเวบ

ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจากประสบการณ์

แฝงข้อคิดธรรมะบ้าง ปรัชญา จิตวิทยาบ้าง

เห็นเขาแต่งกลอนกันเพราะๆ

ทำให้อยากฝึกแต่งบ้าง

ได้ฤกษ์แต่งเมื่อ ๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๒

 

 "จงรัก...จงรักเธอ "

 

ให้ส่วนเสี้ยวดีดีมีในรัก 

 จงประจักษ์แจ้งในหัวใจเจ้า 

 แม้มิอาจย้อนคืนได้อย่างใจเรา 

 รักยังเนาว์นิรันดร์ผ่านเวลา 

 

ให้ส่วนเสี้ยวเชี่ยวขมจมอดีต 

 มิให้กรีดแผลใจอาลัยหา 

 เถอะพรุ่งนี้มิได้มีแม้น้ำตา 

 แม้ร้างลายังจงรัก..จงรักเธอ

..

 

ฝึกกระทั่ง love poem

แต่แต่งยากมากๆค่ะ แต่งได้แค่ ๒ บท

บทต่อไปนี้เป็นบทแรก

 ..

 

......Love is what I feel for you......

 

 

Love is what I feel for you,

 

with all my heart, with all my soul.

 

Love is the way you do

 

to our love right from the start.

 

Love is the greatest feeling

 

when your eyes meet mine.

 

Love is the way I keep all your loving,

 

all the joy that you bring to my life.

 

Love is always the answers

 

to all of the questions.

 

And my love will be forever

 

through the book of my life.

 

 

-Singlemom99-

 

July3, 2009

..

 

และบทสุดท้ายของ love poem

หลังจากนั้นแล้ว..แต่งไม่ออกเลยค่ะ

..

 

True love for thee, not for me… 

 

 

True love for me,

 

Hard to get, hard to hold.

 

True love for me,

 

So deep, so cold.

 

True love for thee,

 

To take time to share.

 

True love for thee,

 

To listen and care.

 

 

 

 

True love for me,

 

Impossible to find.

 

True love for me,

 

Only for those who are blind.

 

True love for thee,

 

Eternal and sincere.

 

True love for thee,

 

So strong through years.

 

 

-singlemom99-

 

 July 5, 09

 

จนถึงวันนี้..ดิฉันก็ได้ฝึกแต่งจนครบ

ทั้งโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน

แม้จะมิได้แต่งครบทุกแต่ละประเภท

ของคำประพันธ์ทั้งหมด

ดิฉันสนุกกับการฝึกแต่งมาก

จนกลายเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่ง

ที่ทำประจำทุกวันแทบไม่ขาด

..

 

และจนถึงวันนี้..เกือบ ๒ ปีแล้ว

ดิฉันก็ยังมีความรู้สึกว่า..

"มิอาจไขว่ มิอาจคว้า บทกวี..สู่ฝัน"

ตามบทกลอนในบันทึกวันนี้

หมายถึง..ดิฉันไม่อาจเอื้อมเป็นกวี

ขอฝึกแต่งไปเรื่อยๆ

เพราะความชอบก็พอเพียงค่ะ

..

 

"กวีบทเก่า" ที่เราสร้างสรรค์
 

หมายเลขบันทึก: 422887เขียนเมื่อ 28 มกราคม 2011 01:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)

แค่เรียงร้อย ถ้อยคำ ลำนำร่าง

จะเพราะบ้าง ไม่เพราะบ้าง แค่สร้างสรรค์

เขียนเรื่อยไป ถึงไหน ไม่สำคัญ

ได้แบ่งปัน ฝันสวย ด้วยสองมือ

ฝันไว้  แม้จะไกล  สักวันคงไปถึง..

คุณครูป.๑ ค.ห.๑

ขอบคุณค่ะที่มาร่วมแต่งกลอนที่ไพเราะที่บล็อก

เริ่มแต่งเมื่ออายุมากแล้ว เลยไม่ค่อยอยากฝันไกลค่ะ

แค่ใจชอบใจรัก ก็ฝึกแต่งไปเรื่อยๆจนกว่าสังขารไม่อำนวย

เพราะจังเลย ชอบมากๆคะ

ชอบอ่านกลอนทั่วไปบ้าง แต่ชอบอ่านกลอนวรรณคดีมาก เช่นพระอภัยมณี แต่พอแก่ขึ้นก็ไม่ได้หามาอ่าน ก็เลยอ่านในบลอกเท่าที่มี

ทำในสิ่งที่ชอบ และเป็นประโยชน์ ก็ดีทั้งนั้นค่ะ เป็นกำลังใจให้เขียนต่อนะคะ จะมาอ่านเรื่อยๆค่ะ :)

คุณกุลมาตา ครับ

  • ดีใจจริงๆที่คุณกุลมาตามีความสุขกับการอ่านและการเขียนบทร้อยกรองประเภทต่างๆ ครับ เพราะคนประเภทนี้หายากมากขึ้นทุกวัน
  • ต้องอ่านมาก ฝึกเขียนมากๆ ปรับปรุงบทร้อยกรองที่เขียนขึ้นเองหลายๆสิบครั้งโดยไม่เบื่อที่จะช่วยให้เขียนเก่งขึ้น
  • การเลือกใช้คำไปวางไว้ในที่ที่พอเหมาะพอดี มีสัมผัสตามลักษณะบังคับ และที่สำคัญอ่านแล้วต้องสัมผัสใจตัวเองก่อน จะเป็นจุดเริ่มต้นที่มีความหมายต่อการพัฒนาการเขียนบทร้อยกรอง
  • ต้องกล้าและไม่ท้อ ยอมรับข้อบกพร่องในงานเขียนแต่ละชิ้น คนที่เขียนเก่งๆก็มีข้อบกพร่องทั้งนั้น มากหรือน้อยก็ต้องมีข้อด้อยในทุกชิ้นงาน ไม่เคยมีใครเขียนได้อย่างสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็น
  • ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณกุลมาตาครับ

 

คุณราชิต สุพร ค.ห.๒

ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ

คุณgannigar ค.ห.๓

ขอบคุณมากค่ะที่ชอบและเป็นกำลังใจให้

คุณmee_pole ค.ห.๔

ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจให้นะคะ

เวลาว่างมากขึ้น ถ้าไม่ทำธุุระของครอบครัว

ก็อยากฝึกงานเขียนทั้งร้อยแก้ว-ร้อยกรองค่ะ

ดีใจที่ชาววิทย์อย่างคุณmee_pole ก็ชอบอ่านกลอน

เพื่อนสนิทรุ่นน้องเป็นคนสงขลา ญาติเขาก็เป็นอ.ในมอ.ค่ะ

ยังเล่าให้ฟังว่าเข้าโกทูโฯมีอ.จากมอ.หลายท่านเขียนบันทึก

เช่น คุณmee_pole และอีกหลายท่าน ให้ความรู้หลากสาขา

ที่มีประโยชน์มากค่ะ

คุณสันติสุข สันติศาสนสุข ค.ห.๕

ขอบพระคุณอย่างสูงสำหรับคำแนะนำเรื่องการแต่งร้อยกรองค่ะ

ที่เข้ามาแต่งลงบล็อกแบบนี้

เพราะอยากได้รับคำแนะนำติ-ชมจากท่านผู้รู้เช่นคุณสันติสุข

และทุกท่านค่ะ จะได้แก้ไขไปเรื่อยๆ

บางบทที่เกี่ยวกับลูก รวมไว้ให้ลูกอ่านตอนโต ก็น่าจะดีค่ะ

ตอนนี้เขายังไม่เข้าใจภาษากลอนเท่าไหร่

ความชอบและรักในสิ่งที่ทำไม่จำเป็นต้องเก่งกาจหรอกค่ะ  เราทำเพราะเราชอบก็เท่านั้น

krugui  ส่วนมากแล้วชอบที่จะทำอะไรๆหลายอย่างมาก  คือเห็นเขาทำอะไรก็อยากทำถ้าทำได้ก็ทำ  ถ้าทำแล้วไม่ราบรื่นก็หยุดทำ...

ขอเป็นกำลังใจให้ทำในสิ่งที่ตั้งใจต่อไปให้ดียิ่งขึ้นและยิ่งขึ้นนะคะ...

มีทั้งสองภาษาให้ศึกษา ดีจังเลยครับ

บทกวีแสนสวยงามยามได้อ่าน

จิตเบิกบานยามผ่านพบสบอักษร

หญิงสาวงามรูปร่างอรชร

เขียนบทกลอนได้ไพเราะเสนาะจริง

 

คุณkrugui Chutima ค.ห.๖

ขอบคุณคำแนะนำดีๆค่ะ คุณครู

ตรงกับความคิดตัวเองมากเลยค่ะ

มีความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ

และเป็นสิ่งที่ดีมีประโยชน์

การฝึกแต่งกลอนเป็นศิลปะวัฒนธรรมไทย

ที่เป็นเอกลักษณ์ที่ควรช่วยกันอนุรักษ์

ท่านกวีธรรมโสภณ ค.ห.๗

ภาษาไทยใจพอสู้ค่ะท่าน

ภาษาอังกฤษ ๒ บทจอดเลย

ไม่ใช่ภาษาแม่ของเรายากมากค่ะ

ไม่ใช่ปุ๋ย..อยู่อเมริกาตั้งแต่เด็ก

ภาษาที่ใช้ธรรมดายังยาก

ภาษากวี..อูย..หนาวค่ะ

แต่ถ้าฮึดๆ..อาจจะพยายามแต่งให้ลูก

love poem เสร็จไปแล้ว..หมดรักแบบนั้น

ถ้าจะแต่งอีก..เป็น mother and sonดีกว่าค่ะ

คุณยาย ค.ห.๘

ขอบคุณที่มาต่อกลอนไพเราะนะคะ

ทั้งเก่งทั้สวยหลายด้านจริงๆ

แต่วรรครองสุดท้ายนี่..ก๊ากๆๆๆๆ

"หญิงสาวงามรูปร่างอรชร"

ไม่ใช่บ้านี้แล้วล่ะค่ะ..อ้วนลดไม่ลง

เห็นทีต้องขอเคล็ดลับรูปร่างอรชร

จากคุณยายแล้วล่ะค่ะ อิอิอิ

สวัสดีค่ะ  คุณกุลมาตา

แต่งกลอนเก่งแล้วค่ะ 

จะมาให้กำลังใจในการปลูกผัก

ขอให้มีความสุขค่ะ

คุณnana งาน พสว.ศอ.8 ค.ห.๙

 

ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ

ยังไม่คิดว่าเก่งเรื่องแต่งกลอน

แต่ใจชอบก็ฝึกไปเรื่อยๆค่ะ

ส่วนเรื่องปลูกต้นไม้นั้น

เมื่อวานเพาะเมล็ดดอกไม้ทดลองกับลูกชาย

เช้านี้ขึ้นมาต้นนึง ดอกดาวกระจาย

ลูกดีใจมากๆ มีความสุขมากๆ

แม่ยิ่งมีความสุขค่ะ ที่เขารักต้นไม้

  • อาจมิต้อง ไขว่คว้า มาสู่ขวัญ
  • ด้วยว่าฝัน อยู่ไม่ไกล เกินใฝ่หา
  • เพียงใจรัก สลักถ้อย ดุจร้อยมาลา
  • ถักช้าช้า ถักด้วยใจ...มาลัยงาม...
  • ขอเป็นกำลังใจครับ
  • ฝากภาพสีไม้ที่ฝึกวาดมาให้ 1 ภาพครับ
  • ปณิธิ ภูศรีเทศ 

คุณปณิธิ ค.ห.๑๐

 

ขอบพระคุณอย่างสูงที่ฝากภาพวาดสวยงามมาให้

พร้อมบทกวีไพเราะ ความหมายดี

อยากแต่งกลอนเก่งๆ อย่างคุณปณิธิค่ะ

 

สวัสดีค่ะ

อาจารย์เเต่งกลอนไพเราะมากนะคะ ที่เเต่งเป็นภาษาอังกฤษนี่สิคะเยี่ยมจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สวัสดีค่ะ

 อาจารย์เเต่งกลอนเก่ง ยิ่งภาษาอังกฤษนี่เยี่ยมมากนะคะ

 

 

 

 

 

 

 

 

หนูปูเปี้ยว ค.ห.๑๑

 

ขอบคุณหนูมากค่ะที่เป็นกำลังใจ

ครูเพิ่งมาฝึกตอนแก่ เกือบ ๒ ปี

ยังคิดว่าต้องฝึกอีกมากค่ะ

ครูกวีเก่งๆช่วยแนะนำไว้ ยังต้องแก้ไข

ส่วนภาษาอังกฤษนั้นยากมาก

เราไม่ใช่เจ้าของภาษา

และยังไม่มีเจ้าของภาษามาแนะเลยค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท