ระหว่างรอ
อะไรที่ทำให้ไม่เบื่อที่จะรอในวันนี้
เพราะมีอะไรทำระหว่างรอ
เพราะสิ่งที่รอ คุ้มค่า
เพราะรู้ว่า รอแล้วโอกาสสมหวังสูง
เพราะรู้ความรู้สึกของตนเอง ระหว่างรอ
ท่าเรือพิคตัน
๒ เมษายน ๒๕๕๑
๒ เมษายน ๒๕๕๑ ๑๒.๑๒ น. ท่าเรือเฟอร์รี่ข้ามฟาก พิคตัน เกาะใต้ นิวซีแลนด์
ถนนควีนชาร์ลอตต์ไดรว์ช่วงนี้ยังคดเคี้ยวเลียบหน้าผาได้ใจสมคำร่ำลือ มองลงไปข้างล่างจะเริ่มเห็นอู่เรือ โกดังสินค้า เรือสินค้าลำใหญ่ๆ แสดงว่าใกล้ถึงแล้ว จนกระทั่งมาถึงจุดชมวิวสุดท้ายที่ผมจอดรถ ..จุดชมวิวพิคตัน ซึ่งเป็นลานจอดรถกว้างขวาง มองลงไปจะเห็นเมืองพิคตันและท่าเรือทั้งหมด ตามช่วงแรกของวิดิโอข้างล่าง
ผมขับรถลงจากเขามาถึงพิคตัน (Picton)* ก็เกือบเที่ยงเข้าไปแล้ว รวมใช้เวลาขับรถประมาณสามชั่วโมง มีเรื่องที่ต้องจัดการก่อนไปท่าเรือเฟอร์รี่ คือ หาสำนักงาน Apec Car Rental ที่ผมเช่ารถมา เพื่อแจ้งเปลี่ยนสถานที่คืนรถวันสุดท้ายจากในเมืองโอคแลนด์ เป็นที่สนามบินโอคแลนด์ที่อยู่ทางทิศใต้ของเมืองเลย เพราะดูเวลาที่เหลืออยู่ ท่าทางคงไม่ได้เข้าไปในโอคแลนด์แน่แล้ว
ผมรู้สึกว่าตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกเช่ารถของบริษัทท้องถิ่น เพราะสิ่งที่คาดไว้เรื่องไม่ต้องเปลี่ยนรถระหว่างเกาะ สามารถเอารถลงเรือเฟอร์รี่ได้เลย เป็นประโยชน์กับผมเรื่องเวลาวันนี้มาก ไม่ต้องเสียเวลาขนของออกจากรถ เดินไปเช็คอินที่ท่าเรือเหมือนขึ้นเครื่องบินก่อนลงเรือ แล้วต้องรอเช็คเอาต์ แถมเสียเวลาไปเอารถคันใหม่ที่ฝั่งเวลลิงตันอีก การเอารถลงเรือได้ พอถึงฝั่งโน่นก็ขับรถลงจากเรือเดินทางต่อได้เลย แถมข้อดีอีกเรื่องคือ เช่านานหลายวันแบบนี้ เขาแถมค่าโดยสารเรือเฟอร์รี่ให้ด้วย ก็ประหยัดไปอีกหลายตังค์
พอรู้จากสาวในสำนักงานรถเช่าว่า ตรงที่จอดรถรอลงเรือไม่มีอะไรทำ ผมก็เลยเข้าเมืองไปซื้อเสบียงง่ายๆ ไว้จัดการเป็นมื้อเที่ยงระหว่างเอารถไปต่อคิว แล้วขับรถไปที่ด่านตรวจตั๋วก่อนลงเรือของบริษัทอินเตอร์ไอร์แลนเดอร์ (Interislander) ซึ่งเหมือนกับด่านทางด่วนในบ้านเรา เขาจะแจ้งให้เราขับรถไปตามช่องที่กำหนดไว้ตามขนาดรถ จุดหมายที่จะไปต่อ เพื่อความสะดวกในการจัดระเบียบจอดรถบนเรือ และการขับรถออกจากเรือ
ขนาดมาถึงก่อนเวลาเป็นชั่วโมง ก็มีรถสารพัดชนิดจอดรอเป็นแถวอยู่แล้ว เจ้าของรถแต่ละคันมีพฤติกรรมแตกต่างกัน บ้างนั่งคุยกันในรถ บ้างจัดการอาหารเที่ยงที่เตรียมมา บ้างลงจากรถมาจับกลุ่มคุยกัน บ้างเอาข้าวของมาตากผึ่งแดด ถ้าแถวนั้นมีต้นไม้ร่มรื่นสักหน่อย บรรยากาศก็คงไม่ต่างจากจุดพักรถบนทางหลวง ผมเองก็จัดการอาหารเที่ยงตัวเอง เสร็จแล้วก็ออกเดินสำรวจไปจนถึงหัวแถวรถ ตามนิสัยชอบเดิน จนได้เวลารถเรียงแถวลงเรือ
จอดรถในเรือเรียบร้อยแล้ว ก็ขึ้นจากที่จอดรถมาบนห้องโดยสารซึ่งมีหลายชั้น คล้ายๆกับเรือเฟอร์รี่ข้ามฟากไปเกาะสมุยบ้านเราแต่ลำใหญ่กว่า จุดหมายของผู้โดยสารที่เป็นนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็คือ ดาดฟ้าเรือ เพื่อเก็บภาพอย่างสองภาพข้างล่าง รอจนกระทั่งเรือออกจากท่า
๒ เมษายน ๒๕๕๑ ๑๓.๒๐ น. ท่าเรือเฟอร์รี่ข้ามฟาก พิคตัน เกาะใต้ นิวซีแลนด์
* พิคตัน (Picton) เป็นเมืองท่าสำคัญที่ตั้งอยู่ตอนในสุดของควีนชาร์ลอตต์ซาวนด์ ด้วยความที่มีคลื่นลมสงบมาก เมื่อเทียบกับตรงช่องแคบคุกข้างนอก เป็นที่ตั้งของท่าเรือเฟอร์รี่ข้ามฟากระหว่างเกาะใต้และเกาะเหนือที่เมือง เวลลิงตัน ตั้งชื่อตามเซอร์ โธมัส พิคตัน (Sir Thomas Picton) นายทหารอังกฤษที่เสียชีวิตในสงครามวอเตอร์ลู ส่วนชื่อในภาษาเมารี คือ วาอีทอฮี (Waitohi) ผู้หญิงแถวหน้าคนหนึ่งในประวัติศาสตร์เมารี
สวยจังค่ะอาจารย์ เเหม ขับรถเองด้วยเหรอคะ เก่งจัง อยากไปเที่ยวจังเลยค่ะ
สุขสันต์เทศกาลตรุษจีน..ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ..
...ขอบคุณบันทึกดีๆนี้ค่ะ..
ศุกร์สุขสันต์วันพระค่ะอ.หมอเต็ม
ชอบคำโปรย รอคอย มากมายค่ะ อาจารย์หมอสบายดีนะคะ
ช่วงนี้คงต้องห่างหายไปบ้างตามภาระการงาน หากยังระลึกถึงเสมอเจ้าค่ะ :)
สวัสดีครับ อาจารย์ หมอเต็ม
ขอบคุณสำหรับวันนี้ ที่ได้ไปแลกเปลี่ยน บรรยากาศสบายๆคลายเครียด ได้ สุข สมาธิ สติ และความคิด
ด้วยความขอบคุณอีกครั้งครับ
พฤหัสฯสวัสดีค่ะอาจารย์หมอเต็ม
ขอบพระคุณไกด์กิติมศักดิ์เจ้าค่ะ ทึ่งอ.หมอ จังนอกจากเขียนบันทึกท่องธรรมชาติได้น่าติดตามแล้ว พอไปอ่านเรื่องทัวร์วัด ว้าว ว้าว ว้าว ติดใจ ในการล้วงลึกลงละเอียดมากๆ โดนใจๆ ชอบๆ ที่สุดค่ะ
ดูข่าวไครส์เชิร์ส แล้วก็นึกถึงอ.หมอเลยค่ะ เสียดายจริงๆด้วยนะคะ ได้เพียงหวังว่าหลังจากการฟื้นฟู จะยังคงเอกลักษณ์ไว้เช่นเดิมๆ