เรียนรู้การใช้ชีวิต เรียนรู้สังคมภายนอกจากการเดินทาง ….เก็บเกี่ยวประสบการณ์วัยเยาว์ไว้เป็นต้นทุนชีวิต..เมื่อเติบใหญ่ (ที่หาดใหญ่ เมืองตื่น countdown เปลี่ยนศักราชใหม่)
ปีใหม่ ปีนี้ เด็ก ๆ ไม่มีโอกาสกลับไปเยี่ยมตาและยาย ที่ฝั่งทะเลภาคตะวันออก
นอนคิดว่า…เด็ก ๆ เค้าโตพอที่จะเรียนรู้ วิถีชีวิต รูปแบบที่สามารถตักตวงไว้เป็นต้นทุนชีวิตได้ โดยเฉพาะคนพี่ ที่กำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่น (โลกแห่งวัย…ที่เปิดให้ท้าทายและลิ้มลองการใช้ชีวิต อย่างน่าเสน่หา!!)
เป้าหมายการเดินทางครั้งนี้ อยู่ที่ หัวเมืองใหญ่ ทางภาคใต้… จังหวัดสงขลา
...
ดูเด็ก ๆ เค้าตื่นเต้นกันยกใหญ่ ในคืนก่อนวันเดินทาง ต่างคนต่างมีมุมเฉพาะเป็นของตัวเอง เพื่อเก็บกระเป๋าและสัมภาระส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็น เสื้อผ้าและของใช้ที่ตัวเองอยากเอาไป
คนพี่.. เน้นเรื่องเสื้อผ้าที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในปัจจุบัน เสื้อยึดเข้ารูป กางเกงยีนส์ยึดฟิตเปรี๊ย!! กางเกงยีนส์ขาสั้นสามส่วน และรองเท้าวัยจ๊าบ!!คู่เก่ง และอีกสิ่งหนึ่งที่ดูแปลกตาไปจากเดิม นั่นคือผมทรงใหม่… ทรงโมฮ๊อบ.. กันโค้ง.. กันจอน <<หล่อซะไม่มี >> ส่วนคนน้อง เลือกเสื้อผ้าที่ชอบใส่อยู่บ่อย ๆ ไม่เน้นความใหม่ของเสื้อผ้า แต่จะเน้นสีของเสื้อผ้าเป็นหลัก ….ไม่ว่าจะเป็น รองเท้ารัดส้น เสื้อผ้า ที่คาดผม กิ๊บติดผม ล้วนแต่จะออกโทนชมพู เป็นส่วนใหญ่ <<กิ๊บเก๋..ขนาด>>
เห็นเด็ก ๆ จัดแจงสัมภาระของตัวเองแล้ว.. เปรียบเทียบกับตัวเองสมัยที่รุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว มันคนละเรื่องกันเลยเชียว!!
<<ก็มันคนละยุคกัน จะให้มันเหมือนหรือคล้ายกันได้อย่างไร... ใจมันบอกเช่นนั้น>>
แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งนะ…ที่ชีวิตประจำวัน.. วิถีชีวิตของลูกยังคงคล้ายกับตัวเองสมัยตอนเด็ก ๆ นั่นคือการมีธรรมชาติไว้กล่อมเกลาจิตใจ
ส่วนที่เห็นว่าเปลี่ยนไปคือ.. กระแส ค่านิยมการใช้ชีวิตของเด็กสมัยนี้.. มันต่างกับเราสมัยก่อนมากนัก… สมัยโน้น..ชุดเก่งมีน้อยจนนับชุดได้ ทรงผมไม่เคยรู้จักว่า..ทรงโมฮ๊อบเป็นเช่นไร? รองเท้าคู่เก่งก็เป็นเพียงรองเท้าเตะ ธรรมดา ธรรมดา
....
และแล้วการเดินทางก็เริ่มขึ้น
….
ตลอดเส้นทางการเดินทางมุ่งหน้าสู่ หัวเมืองใหญ่ ทางปักษ์ใต้ มีฝนโปรยปราย อยู่ตลอดทาง และที่หนาเม็ดมากที่สุด เห็นจะเป็นแถวๆ จังหวัดพัทลุง โดยสังเกตว่า.. สองข้างทาง จะมีน้ำท่วมเจิ่งนอง ทั้งเลือกสวนไร่นา และบ้านพักอาศัยของชาวบ้าน
และเมื่อถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ จากการชมข่าวพบว่า.. พื้นที่ ที่ขับรถผ่านดังกล่าว เกิดฝนตกหนักและน้ำท่วมขังนั้น..เป็นพื้นที่ที่ เจอร่องมรสุม ผลพวงของกระแสลมหนาวกำลังแรงจากเมืองจีนที่พัดเข้าสู่อ่าวไทย …ระลอกใหญ่เชียวละ!!
จะว่าไปการเดินทางในครั้งนี้ ใช้เวลาร่วมครึ่งค่อนวันทีเดียว ทั้ง ๆ ที่ ระยะทางจากบ้านสวน สุราษฎร์ธานี มาถึงตัวเมืองหาดใหญ่ ไม่ไกลมากนัก ไม่กี่ร้อยกิโลเมตร เป็นเหตุอันเนื่องมาจากการขับรถด้วยความระมัดระวัง จากสภาพภูมิอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการเดินทางซะเท่าไหร่
แต่ก็ถือว่าเป็นโชคดีนะ ที่ได้พักในโรงแรม กลางเมืองหาดใหญ่ (ซึ่งปกติในช่วงเทศกาลปีใหม่ เช่นนี้ โรงแรมสูง ๆ กลางเมืองจะถูกจับจองโดยกรุ๊ปทัวร์จากต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็น สิงค์โปร์ มาเลเซีย หรืออินโดนีเซีย ฯลฯ …เด็กๆจึงดีใจกันยกใหญ่ <<เพราะวนรถอยู่หลายรอบกว่าจะได้ที่พัก>>
ตัวเล็ก ชอบมาก กระดี้กระด้าอย่างเห็นได้ชัด เหตุเป็นเพราะ ไม่เคยขึ้นลิฟท์ การเข้าไปอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยม แล้วถูกชักจูงขึ้นลงด้วยกลไกทางวิทยาศาสตร์ จึงมองดูหวือหวาเป็นกำลัง และการพักอยู่บนชั้นสูง ๆ จึงเข้าทางลูกสาวจอมแก่นเลยทีเดียว (อยู่ในห้องได้ไม่นานเดี๋ยวก็ชวนลงไปข้างล่าง ดูผู้คนมากหน้าหลายตา หลากหลายเชื้อชาติ กับสถานที่แปลกใหม่ ใหญ่โต กับสายตาที่จดจ้องและใจที่จดจ่อ)
นับเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่พาเด็ก ๆ มาพักโรงแรมดี ดี เพราะ…ในชีวิตจริง เด็ก ๆ จะหมกตัวกันอยู่ในบ้านสวน สิ่งแวดล้อมใกล้ตัว ก็จะเป็นต้นไม้ใบหญ้า แต่วันนี้.. ที่นี่ กลับกลายเป็นตึกรามบ้านช่อง ที่แลดูโอ่โถง ตระการตา คิดอยู่ในใจลึก ๆ ว่า…. ถือเป็นของขวัญในการเปิดโลกทรรศน์ให้กับลูก ๆ … ให้เค้าเห็นแสงสีเสียง และการใช้ชีวิตของคนเมืองกลางเมืองใหญ่ ๆ ดูบ้าง เค้าจะได้รับรู้ว่า… สังคมรอบตัวเค้า ไม่ใช่ถูกจำกัดแค่เพียง บ้าน สวนยาง โรงเรียน ตลาดนัด หรือร้านเกมส์onlineที่มีอยู่มากมายในตัวเมือง …. โลกใบนี้ มีสิ่งที่ต้องเรียนรู้อีกมากมาย มันใหญ่โตมากพอที่จะเรียนรู้ได้ตลอดทั้งชีวิตเชียวละ.. ลูกเอ๋ย!!
ช่วงเวลาค่ำคืน คืนสุดท้ายของปี พ.ศ.2553 เมืองแห่งนี้…มีชีวิตชีวานัก ผู้คน ทั้งไทยพุทธ ไทยอิสลาม รวมทั้งนักท่องเที่ยวต่างชาติ ต่างมุ่งตรงมาที่ ศูนย์กลางของงานที่จัดขึ้นเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
คนน้อง…ก่อนหมดแรงจากการเดินทาง และม่อยกระรอกหลับไป สังเกตแววตาของลูกแล้ว รู้ว่าลูกมีความสุข ตามประสาของลูกจริง ๆ ความสุขที่ลูกสัมผัสได้ .. ในแบบฉบับของลูกที่ไม่ซับซ้อนเลย
...
ที่นอนที่อยู่บนเตียง จะเด้งดึ๋ง ด้วยกิจกรรมการกระโดดลอยตัวไปมา พร้อมกับคำพูดที่หลุดออกมาพร้อมรอยยิ้มว่า “WORK ..WORK..WORK” จึงทำให้อดยิ้มไม่ได้ว่า การเรียนรู้ศัพท์สมัยใหม่เนี่ย!! ลูกเรียนรู้ได้เร็วนัก…ไม่ต้องสอนเค้าเลย
...
คิดได้ดังนั้น…การเรียนรู้วิธีที่เรียบง่ายเช่นนี้ มันจึงเป็นรูปแบบตามธรรมชาติของเด็กเลยทีเดียว ลูกจะเติบโตขึ้นมาเป็นเช่นไร… มองได้จากเรานี่แหละ!! (บางครั้งเคยเผลอพูดคำไม่สุภาพออกไป ไม่คิดเลยว่าเค้า..จะเก็บไว้ในสมอง และจำคำพูดเหล่านั้นไว้ มาพูดให้เราได้ยิน) ลูกจึงเป็นมรดกอันมีค่าของชีวิต ที่เรารู้สึกได้ว่า ภายภาคหน้า ตัวเค้าจะเป็นตัวแทนของเราสืบต่อไป พานขบคิดไปไกลถึงลูก ของเค้า หลานเหลนของเรา.. หากเราคาดหวังสิ่งใด เราต้องปลูกฝัง พูดหรือกระทำให้เค้าเห็น เพื่อสิ่งเดียวคือ…การเป็นแบบอย่างที่ดีตามธรรมชาติให้เค้าจดจำและนำไปใช้ในชีวิตต่อไป และนี่จึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำให้เค้าเป็นอย่างใจของเราได้นะ
สีสันคืนวันนับถอยหลังสู่ศักราชใหม่ …มองดูคึกคัก.. กลุ่มคนหนุ่มสาว กลุ่มวัยรุ่น ครอบครัว และนักท่องเที่ยว
บรรยากาศ บางมุมอดคิดถึงงานประจำปีสมัยก่อนไม่ได้ “มุมสาวน้อยตกน้ำ” ที่บรรดาคนกลุ่มที่ชื่นชอบการปาเป้า เรียงตัวกันอย่างเนืองแน่น
"พ่อเค้าปาอะไรกัน คนนี่แน่นเชียว!!."
"สาวน้อยตกน้ำไงลูก พูดยังไม่ทันขาดคำ เอ้า!!ตกไปอีกแล้ว มันเป็นงานรื่นเริง น่าอย่าไปคิดอะไรมาก ว่าแต่ว่าเราเดินไปมุมอื่นดีกว่า <<อยู่นานเดี๋ยวจะอดปาไม่ได้..คิดอยู่ในใจ อิอิ>>"
...
ระหว่างทาง มีของขายสไตล์หาดใหญ่ แผ่นหนัง CDเพลง ร้านรวงที่ยังคงขายของกันอยู่ แผงลอยขายสินค้าอุปโภคบริโภค อุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์ต่างๆ ร้านอาหารริมฟุตบาท และเวทีขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางงาน
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็น ลูกก็เห็นด้วย หากยังต่างกันอยู่บ้างคือวิธีคิด ในมุมของเราและมุมของลูก
“พ่อ ดูกลุ่มวัยรุ่น กลุ่มนั้นซิ แต่งตัวแนวมาก...” ลูกชายพูดพลางสะกิดให้ดู
“พ่อว่ามันแนว!!เกินไป… นะลูก มันอาจเหมาะกับเค้า แต่บางสิ่งบางอย่างมันอาจจะไม่เหมาะกับลูกก็ได้ เราต้องรู้ตัวเองว่า เราแต่งตัวเพื่ออะไร ลูกแต่งได้ ตามใจลูก แต่ลูกต้องรู้ว่าแต่งตัวแล้ว ลูกชอบหรือไม่…ใส่แล้วใช่ตัวของลูกหรือเปล่า หากใช่...ชุดไหน ๆ ก็จ๊าบที่สุดแล้วลูกเอ๋ย สิ่งสำคัญที่สุด เมื่อเราจ๊าบแล้ว เราต้องไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน จากการกระทำของเราด้วยนะ "
...
...
“ เพราะฉะนั้น ลูกจึงไม่จำเป็นต้องแนวเหมือนเค้า…เค้ากับลูกไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่พ่ออยากบอกให้ลูกรู้ไว้
เรามองคนจากภายนอกไม่ได้ นะ.. คนบางคนแต่งตัวดี เค้าอาจไม่ใช่คนดีก็ได้ คนบางคนสกปรกโสโครก มองน่ารังเกียจ ก็ใช่ว่าเค้าจะเป็นคนไม่ดี นะ ลูกอย่า!!ไปตัดสินคนที่การแต่งตัวหรือรูปร่างหน้าตา เราจะรู้ว่าเค้าเป็นคนดีหรือไม่นั้น ต้องดูไปสักช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะนานหรือไม่นานก็เป็นได้ สิ่งสำคัญ.. ต้องตัดสินจากพฤติกรรม คำพูด และการกระทำของเค้า… ลูกไม่ต้องเชื่อพ่อหรอก แต่พ่ออยากให้ลูกคิด ..สิ่งที่พ่อพูดไว้ คือสิ่งที่พ่อประสบมาในชีวิตของพ่อ และพ่อพูดเพียงให้ลูกรู้ว่า… การใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิตนั้นนะเป็นเช่นไร”
เทศกาล countdown ขึ้นศักราชใหม่ที่นี่ มีแสง สี เสียง ตื่นตาตื่นใจ เมื่อมองลงมาจากชั้นที่พักของโรงแรม
ภาพพลุ เสียงพลุ เสียงปะทัด และเสียงปืน ทำให้เด็ก ๆ พลอยนอนดึกไปด้วย(หลังจาก ตัวเล็กนอนหลับเอาแรงมารอบหนึ่งแล้ว …ตื่นขึ้นมา)
ลูก ๆ คงจำภาพเหตุการณ์ที่ได้พบเห็นวันนี้ได้เป็นอย่างดี
งานเลี้ยง…ย่อมมีวันเลิกรา …
และแล้วปีใหม่ วันที่ 1 มกราคม 2554 ก็ย่างกรายเข้ามา
หาดใหญ่.. เช้าวันปีใหม่ ผู้คนมีไม่มากนัก คาดเดาว่า… คงสนุกสุดเหวี่ยงจากงานกลางคืน และการเฉลิมฉลองวันส่งท้ายปีเก่า-ขึ้นปีใหม่ในคืนที่ผ่านมา
แต่สำหรับคนต่างถิ่น ที่ตั้งใจมาซึมซับบรรยายกาศ ยามเช้าเช่นนี้คงไม่พลาด
อาหารเช้า และการได้ทำบุญตักบาตรพระที่มาบิณฑบาตโปรดสัตว์ ยามเช้าตรู่… คือสิ่งที่อยากให้ลูกได้ทำ
อิ่มใจ ในความรู้สึกสำหรับคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ และได้ชักจูงลูกด้วยการกระทำและคำพูด และนี่คือความรู้สึกลึก ๆ ของพ่อที่มีต่อลูก
"ลูกคือความอุ่นใจในชีวิต"
สวัสดีปีใหม่ 2554
ความเห็น (15)
สวัสดีค่ะมาเยี่ยมและอ่านบันทึกขึ้นปีใหม่ ได้อารมณ์กับการเดินทางและการเปลี่ยนบรรยากาศนะคะ เด็กๆก็ชอบความแปลกใหม่ คงต้องบอกแนวทางให้รับรู้แบบนี้ดีมากๆค่ะ เพลงบรรเลงเพราะจริงๆค่ะ
เรามองคนจากภายนอกไม่ได้ นะ.. คนบางคนแต่งตัวดี เค้าอาจไม่ใช่คนดีก็ได้ บางคนสกปรกโสโครก มองน่ารังเกียจ ก็ใช่ว่าเค้าจะเป็นคนไม่ดี นะ ลูกอย่า!!ไปตัดสินคนที่การแต่งตัวหรือรูปร่างหน้าตา เราจะรู้ว่าเค้าเป็นคนดีหรือไม่นั้น ต้องดูไปสักช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะนานหรือไม่นานก็เป็นได้ สิ่งสำคัญ ต้องตัดสินจากพฤติกรรม คำพูด และการกระทำของเค้า… ลูกไม่ต้องเชื่อพ่อหรอก แต่สิ่งที่พ่อพูดไว้ คือสิ่งที่พ่อประสบมาในชีวิตของพ่อ และพ่อพูดเพียงให้ลูกรู้ว่า… การใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิตนั้นนะเป็นเช่นไร” ประทับใจกับประโยคนี้มาก ๆ
- ในฐานะที่บุษราก็เป็นลูกคนหนึ่ง อ่านบันทึกของคุณแสงครั้งใด...ทำให้ได้คิดทบทวนตัวเองเสมอ... และได้ข้อคิดดี ๆ กลับไปทุกครั้ง ชื่นชมกับแนวทางการสอนลูกค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแสงฯ
เห็นภาพนี้แล้ว อยากมีพ่ออย่างคนอื่นบ้างค่ะ
ขอบคุณมากที่ทำให้คุณยายมีความสุขค่ะ
ความสัมพันธ์ของพ่อลูกน่าประทับใจเสมอนะคะ ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นจริง ๆ
ธรรมรักษาค่ะ
การเรียนรู้โลกกว้างจากประสบการณ์ตรงโดยมีพ่อแม่คอยชี้แนะ
เป็นสิ่งที่ดีมากสำหรับวัยแห่งการเรียนรู้ค่ะ
สวัสดี ครับ คุณrinda
บันทึกฉบับนี้ เป็นการเดินทางของครอบครัว ในช่วงปีใหม่ 2554 ที่มีโอกาสพาเด็ก ๆ ไปหาประสบการณ์นอกตาราง ภาษาที่ใช้บางคำอาจจ๊าบเกินไป
การอยู่กับลูกวันรุ่นเนี่ย!! มันก็สนุกไปอีกแบบนะครับ
ขอบคุณคุณrinda ครับ
สวัสดีค่ะคุณแสง
- ไปหาดใหญ่ไม่บอกกล่าวนะคะ จะได้ให้ครอบครัวของพี่สาวเทคแคร์
- เค้ามีร้านขายเครื่องไฟฟ้าอยู่แถว ๆ ที่พักของคุณแสงนี่แหละค่ะ
- ถ้าดูไม่ผิดน่าจะเป็น ลีการ์เด้น ใช่มั้ยคะ(ถ้าผิดขออภัยด้วยค่ะ)
- เด็ก ๆ ถึง วัยรุ่นจะชอบไปเดินที่ลีการ์เด้นกันค่ะ
- ครูอิงเองไปทีไรก็ต้องพาลูกชายทั้งสองไปเดินเล่น
- ขอบพระคุณนะคะ สำหรับบันทึกที่ชวนให้คิดถึงบ้านอีกแล้วสิ
- หัวใจนักรบ -จากยอดดอย
ครอบครัวที่ดีสรรสร้างสังคม
การเรียนรู้ของลูกผ่านพ่อแม่ที่เอาใจใส่แบบนี้
เห็นแล้วก็รู้สึกดีมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
อ่านบันทึกนี้ อ่านไปยิ้มไป...
ช่วงเวลาคุณภาพเช่นนี้จะจรดจารึกไว้ในความทรงจำของเด็ก ๆ ตลอดไป
เป็นครอบครัวที่น่ารักมากค่ะ
(^__^)
สวัสดี ครับ คุณบุษรา
ขอบคุณคุณบุษรา นะครับ
การใช้ชีวิตของครอบครัวเนี่ย! ครับ
รูปแบบการอยู่กับเค้าและสอนเค้า บางครั้งเราเลือกหรือกำหนดสิ่งที่จะพูดและทำตามตารางไม่ได้
..
เลือกที่จะสอน อบรม บ่มนิสัย เด็ก ๆ จากเหตุการณ์ แบบนี้ ก็สนุกและมีคุณค่าไปอีกแบบ นะครับ
สิ่งดีๆที่พบเห็นในอดีต ถ้าเราจดจำไว้
อีกต่อไปในอนาคต เราจะมีความสุขที่ได้ระลึกถึงเสมอค่ะ
ขอบคุณนะคะที่ไปเยือน
หลังจากที่ไม่ได้เข้า G2K มานานมากๆ
แต่ก็ยังระลึกถึงเสมอค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี
- แวะมาชื่นชมบรรยากาศอันอบอุ่น
ภายในครอบครัว ส่งผ่านตัวอักษร
ที่อ่านแล้วผ่อนคลาย รื่นรมย์ใจ - ขอบพระคุณค่ะ