ความสุขในบ้าน..หลังที่สอง..
ชีวิตที่คร่ำกลางน้ำเวียนวน... ลอยล่องกลางชลไม่พ้น ทนไป...
เสียงฮำเพลง จากชายชราผู้หนึ่งคลอเบาๆด้วยเสียงดนตรีนุ่มนวลจากเปียนโน สอดรับประสานกันอย่างยอดเยี่ยม ส่งเสียงออกไปสะกดตรึงผู้ฟังรอบๆ ให้หันกลับมายืนฟังเสียงร้องนั้น ...อาจจะไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่า ชายผู้ที่ยืนร้องเพลงอยู่ข้างๆ นักดนตรีคนนี้ เป็นผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย ที่อาจจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อีกไม่นานนัก หมวกใบน้อยที่ใส่ไม่อาจปิดบังร่องรอยการฉายแสงเพื่อบำบัดรักษา ได้มิดชิด
ระหว่างร้องเพลง... เพลงแล้ว เพลงเล่า...ไม่ปรากฏอาการของคนป่วยแม้แต่น้อย... ไม่เหนื่อย ไม่แสดงถึงความทุกข์ในแววตาให้พวกเราได้เห็นแม้แต่น้อย ชีวิตคุณลุงคงผ่านประสบการณ์เหล่านั้นมาได้จนวันนี้ ความสุขที่สังเกตเห็นจากเสียงเพลง สื่อสารออกไปเพื่อเยียวยา ตนเอง เยียวยาเจ้าหน้าที่ผู้เป็นนักดนตรีและ เยียวยาตัวเรา ผู้เฝ้ามองภาพของการสื่อสารความรักผ่านเสียงดนตรีของคนทั้งสอง
สิ่งดีงามเหล่านี้เกิดขึ้น ณ โรงพยาบาลที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย ที่เป็นมากกว่ารพ. แต่เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง..
ความเห็น (15)
เอาใจช่วยกับผู้ที่ต้องการกำลังใจ แม้ว่าบ้านหลังนี้อาจจะไม่ใช่บ้านหลังสุดท้ายก้ตาม สาธุๆ
จอองงงงไม่ทัน
อบอุ่นครับภาพสวยด้วยครับ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ อยากเล่ายาว..ต่ เกริ่นไว้ก่อนนะคะ อิอิ
สวัสดีค่ะ
ยินดีกับผู้ป่วยด้วยคนนะคะ
สวัสดีค่ะ
ยินดีกับผู้ป่วยด้วยคนนะคะ
อยากบอกว่า... คิดถึง ทุกคน นะคะ
โกทูโนว์ เหงา...เงียบจัง...
- สวัสดีค่ะ
- อาจารย์พอลล่าสบายดีนะค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย โกทูโนว์ เหงา เงียบ ก็ด้วยเฟสบุ๊คค่ะ อิอิ
- ขอบคุณค่ะ
อาจจะจริงอย่างที่พี่นกว่า นะคะ
ขอบคุณที่ไม่ลืมกันค่ะ
ตามมาชมกิจกรรม อยู่นครสวรรค์แล้วครับ
- เอาการบ้านมาส่ง
- เย้ๆๆๆ
- ได้เรียนรู้เพิ่ม พี่ๆตั้งใจทำกิจกรรมมาก
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/423702
Happy Valentine day na krab...ขอให้ทุกคนมีความสุข สมปรารถนาทุก ๆ เรื่องที่หวังนะครับ
- ตกใจนึกว่ามีบ้านสองหลัง สบายดีนะลูก
ผมแวะมาชื่นชมผลงาน เป็นกำลังใจนะครับ