เรียนรู้จาก อจ ธาดาผู้จุดประกาย

การรู้ และยอมรับ ว่า ตัวเองยังรู้ไม่พอ

ผมเล่าถึงท่าน อจ ธาดา ยิบอินซอย ตอนเกริ่นนำว่าทำไมเขียนบล็อคใหม่เรื่องนี้ขึ้นมา

อจ เป็นคนจุดประกายว่า ผู้คนในสังคมไทยควรทำความรู้จักกับความไม่รู้ หรือข้อจำกัดของความรู้ทางการแพทย์อย่างจริงจัง หากต้องการจะหลีกเลี่ยง อนาคต ที่แพทย์ กับคนไข้ ขาดความไว้เนื้อเชื่อใจ กัน เพราะความไม่รู้ของกันและกัน

เมื่อราวเที่ยงวันอาทิตย์ที่ผ่านมา อจ จากพวกเราไปอย่างสงบ ที่รพ มอ

ผมนึกถึงเวลาที่ อจ มาประชุมเรื่องนี้กับพวกเราทีไร ก็อดใจหายไม่ได้สักที 

รู้สึกเสียดายว่า ต่อไปนี้จะไม่มี อจ มานั่งคุย นั่งกำกับ แบ่งปันมุมมองของ อจ กับพวกเราในเรื่องยากๆนี้อีกต่อไปแล้ว

เสียใจที่ทำงานไม่ได้รวดเร็วอย่างที่ อจ อยากเห็น

ผมคงไม่ต้องพูดถึงความดีความงานของท่าน อจ ให้ฟัง แต่ถ้าใครอยากอ่านเป็นตัวอย่างก็ลองไปอ่านที่ทีมงาน deep south watch เขียนถึง อจ อย่างสั้นๆ (http://www.deepsouthwatch.org/node/1230)

จะยิ่งแปลกใจปนดีใจที่ หมอโรคหัวใจฝีมือระดับโลก กลับมาทำงานที่เมืองไทย และไม่เคยหยุดคิดถึงบ้านเมืองเลยสักนาทีเดียว 

และไม่ใช่แค่ คิด แต่ลงมือทำเพื่อลดปัญหา สร้างพลังไปในทุกจุดที่มีปัญญาทำได้

ไม่ได้จำกัดตัวเองอยู่แต่ในโรงพยาบาล โดยอ้างว่าทำดีที่สุดแล้ว งาน รพก็ยุ่งพอแล้ว

เรื่องยากๆ แต่เป็นปัจจัยสำคัญต้องมาช่วยกันแก้ไข อาจารย์ ไม่เคยกลัว ไม่เคยถอย แต่กลับมองเป็นโอกาสที่ต้องชักชวนกันมาทำ โดยอาจารย์พร้อมลงมือทำเป็นตัวอย่าง

หลายคนที่เคยทำงานกับ อจ อาจเห็น อจ เป็นคนดุ และคงรู้สึกว่า เป็นคนวางตัว เข้าถึงยาก แต่คนที่โชคดีได้ทำงานกับ อจ จริงๆ จะเห็นเคล็ดลับความสำเร็จอย่างนึงที่ทำให้ อจ เป็นที่รัก เคารพ เป็นที่ยอมรับในความสามารถ และความเป็นคนใจใหญ่

นั่นคือ "การ รู้ และยอมรับว่า ยังรู้ไม่พอ"

อจ ไม่เคยบอกว่าตัวเองรู้ดีที่สุด แต่ก็ไม่เคยรีรอที่จะแสดงความเห็น แบ่งปันมุมมองถึงขั้นถกเถียง ไม่ใช่เพื่อเอาชนะ แต่เพื่อความไม่รู้ลดลง ความรู้งอกงามมาแทนที่

อจ บอกทุกคนว่า อจ ยังรู้น้อยมากในเรื่องของบ้านเมือง รวมไปถึงเรื่องวิชาการทางเทคนิคที่ยากๆ โดยเฉพาะเมื่อมันถูกเอาไปใช้ในสังคมวงกว้าง

อจ พร้อมที่จะเรียนรู้ แต่ก็พร้อมที่จะแบ่งปันความคิด ข้อสรุป ความเห็น โดยไม่รีรอ 

ไม่ใช่เพื่อบอกว่าตัวเองรู้ดีที่สุด แต่เพื่อชวนกันมาต่อยอดความรู้

ไม่ใช่รอแต่คำตอบจาก ผู้เชี่ยวชาญ ที่อาจจะไม่มีอยู่จริง

หรือปิดปากเงียบเพราะกลัวผิด หรือรอฟังคนอื่นจะดีกว่า

การได้ทำงานกับ อจ จึงเป็นการเรียนรู้อยู่เสมอ

ทั้งเรียนความรู้ใหม่ๆ และเรียนรู้วิธีเรียนรู้ ธาดาสไตล์

มาคิดถึงเนื้อหาของบล็อคนี้ อาจจะทำให้เข้าใจผิดว่า เป็นที่ให้ "ผู้รู้" มาเขียนเล่าให้ "ผู้รู้น้อยกว่า" ฟัง

แต่ผมฝันให้ บล็อคนี้ ที่เริ่มจากความฝันของ อจ เป็นที่ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ และมุมมอง ทั้งจาก "ผู้มีความรู้ทางเทคนิค" และ "ผู้มีความรู้จากประสบการณ์" ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ในฐานะ คนไข้ หรือญาติคนไข้ หรือคนที่มีความสนใจเรื่องสุขภาพ

อย่ากลัวที่จะแลกเปลี่ยนมุมมอง ประสบการณ์เพื่อต่อยอดความ (ไม่) รู้ ของกันและกัน ไปสู่ความรู้จริงที่มากขึ้น

ไม่ใช่ความรู้จริงที่สัมบูรณ์(คำตอบสุดท้าย) แต่ก็เป็นความรู้จริงที่มากพอจะเอาไปใช้ประโยชน์ เอาตัวรอดได้ตามสมควร