ทำงานกับคนที่ "เร็ว" ก็ต้องปรับตัวให้ "เร็ว" ตามไปด้วยค่ะ...
ทีนี้พอเขียน (พิมพ์)จบหนึ่งบท ก็ต้องส่งให้ท่านเอื้ออ่านและพิจารณาแก้ไข ความจริงเราก็ทำงานอยู่ตึกเดียวกัน แต่เพราะพี่เม่ยทำงานอยู่ชั้นหนึ่ง ท่านเอื้อทำงานอยู่ชั้นสี่ หากต้องสั่งพิมพ์เอกสารหรือถือไฟล์แล้วนำขึ้นไปส่งให้ แล้วรอรับเอกสารที่แก้ไขกลับมาทำต่อ (ยิ่งถ้าฝากคนเดินเอกสาร ก็จะเพิ่มขั้นตอนการเดินทางอีก) ....คิดแล้วคงเสียเวลา เสียพลังงานคนและสูญเสียทรัพยากรอีกมากค่ะ
ก็เลยเลือกใช้วิธีแนบไฟล์ส่งไปทาง e-mail ค่ะ ทำแบบนี้ก็ประหยัดเวลา ประหยัดพลังงาน ประหยัดกระดาษได้มากเหมือนกัน....
เวลาส่งไฟล์ไปให้ท่านเอื้อ พี่เม่ยก็ส่งไปเฉยๆ ไม่ได้รีบร้อนอะไร เดี๋ยวท่านเอื้อก็เปิดอ่านเจอเองแหล่ะ! ส่งไปสักวันสองวัน ท่านเอื้อก็แก้ไขด้วยการพิมพ์ตัวแดงแทรกมาในไฟล์เดิมแล้วส่งเมล์กลับมาให้ค่ะ.......
แต่วิธีการส่งเมล์ของท่านเอื้อแตกต่างจากคนอื่นค่ะ! คือพอส่งเมล์มาปุ๊บ ท่านเอื้อก็จะโทรศัพท์มากำกับทันทีค่ะว่า "ส่งเมล์มาให้แล้วนะ เปิดดูด้วย" บางครั้งก็ "ส่ง sms มาทางมือถือ" ก็มีนะคะ (ท่านปฏิเสธไม่ได้แน่ๆ เพราะพี่เม่ยยังไม่ได้ลบข้อความออกเลยค่ะ)
พี่เม่ยวิเคราะห์ว่า เป็นเพราะท่านร้อนใจ อยากให้งานรุดหน้าได้อย่างรวดเร็ว จึงได้ ตามงานติดๆ อย่างนี้ เมื่อเป็นเช่นนั้นพี่เม่ยจึงต้องจัดระเบียบตัวเองเพิ่มขึ้นอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ...คือ....
เปิดเมล์ให้บ่อยขึ้นอีกหน่อย พอได้รับเมล์ที่ update ปุ๊บก็รีบตอบกลับไปก่อนว่า "ได้รับแล้วค่ะ"..ท่านเอื้อจะได้วางใจ..ไม่ต้องคอยเป็นห่วงโทรศัพท์มาบอกให้เปิดเมล์ดูด้วย.....เบาแรงท่านไปได้เรื่องนึงนะคะ!
หลังจากนั้นก็รีบทำการแก้ไขไฟล์ตามคำแนะนำ เสร็จแล้วก็ส่งกลับไปอีกครั้งหนึ่ง......
เฮ้อ! อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล ต้องใช้ทั้งอีเมล์...แถมด้วยโทรศัพท์..ในการติดต่อสื่อสารจนได้