ในทุกๆสิ้นปีของอำเภอไทรน้อยจะมีการแข่งขันกีฬาสามัคคีทุกปี และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่เข้าร่วมแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอล ฉันเป็นตัวแทนแข่งขันกีฬามาประมาณ 8 - 9 ปี ในการแข่งจะมีหน่วยงานต่างเข้าร่วมแข่งขัน ประกอบไปด้วย
1. ทีมเสมาไทรน้อย (ครูจากโรงเรียนต่างๆในอ.ไทรน้อย)
2. ทีมรวมส่วนราชการ (รพ.ไทรน้อย สภอ.ไทรน้อย ไปรษณีย์
และที่ทำการอำเภอไทรน้อย)
3. เทศบาลอำเภอไทรน้อย
4. องค์การบริหารส่วนตำบลไทรน้อย
5. องค์การบริหารส่วนตำบลคลองขวาง
6. องค์การบริหารส่วนตำบลทวีวัฒนา
7. องค์การบริหารส่วนตำบลขุนศรี
8. องค์การบริหารส่วนตำบลราษฎร์นิยม
9. องค์การบริหารส่วนตำบลไทรใหญ่
10.องค์การบริหารส่วนตำบลหนองเพรางาย
แล้วทุกๆปีก็จะมีการจับฉลากแบ่งสายเพื่อแข่งขัน ในปีนี้ฉันลงแข่งกีฬาให้ในนามของทีมเสมาไทรน้อย ในการแข่งขันวอลเลย์บอลรอบแรกของทีมเสมาไทรน้อยพบส่วนราชการ ทีมเสมาได้พ่ายแพ้ทีมส่วนราชการในเซตแรก ส่วนเซตที่ 2 ทีมเสมาชนะทีมส่วนราชการ เราได้มีการแข่งขันเซตที่ 3 ทีมเสมาเป็นฝ่ายชนะ ผลสรุปทีมเสมาได้เป็นที่ 1 ในสาย และต้องไปแข่งไขว้สายกับทีมหนองเพรางาย เวลา 15.00 น. ฉันได้มาถึงสนามก่อนเวลาแข่งขันประมาณ 14.40 น. แต่พวกลูกๆทีมของดิฉีนยังไม่มีใครค่อยมา ทำให้อบต.หนองเพรางาย เร่งเร้าให้รีบลงแข่งขันพร้อมทั้งจับเวลาถ้ามาสายจะปรับแพ้ แต่พอทีมเสมามาพร้อม ทีมหนองเพรางายก็ไม่วายที่จะหาเรื่องอื่นขึ้นมาอีก นั้นก็คือขอดูรูปถ่ายและเอกสารของผู้แข่ง แต่ทางทีมเสมา (หัวหน้าทีมอ้างว่าลืมเอามา) แต่ได้ขอใช้บัตรข้าราชการแทน แต่ทีมอบต.หนองเพรางายไม่ยอม พร้อมเร่งเร้าที่จะให้ยอมแพ้ไม่ยอมให้แข่งขัน ทำหน้าตาจริงจัง เปรียมเสมือนว่าจะเอาเป็นเอาตาย แข่งเอาโล่ห์เอาถ้วย และแล้วนาทีที่ทำให้ฉันเสียใจก็เกิดขึ้น ผอ.โรงเรียนแห่งหนึ่งพูดว่าผมยอมแพ้ในเมื่อผมไม่หลักฐานขอยอมแพ้ ส่วนทีมอบต.หนองเพรางายก้อพูดขึ้นมาว่า ผมก็ต้องการแค่เนี่ยหละ หลังจากนั้นกรรมการก็ให้ทีมอบต.หนองเพรางายชนะ ทีมเนี่ยทำท่าทางดีใจราวกับแข่งขันชนะมา แต่ที่จริงแล้วมันก็การไม่มีน้ำใจนักกีฬาเลยต่างหาก เป็นการชนะที่ไม่สมศักดิ์ศรี นั้นเป็นเหตุการณ์ครั้งแรกในชีวิตที่คิดว่ากีฬาสามัคคีมีจริงด้วยหรอ เวลาเมื่อใดได้ลงสนามแข่งมันเปรียบเสมือนศัตรูกันไม่ปราน
ระวังคนยืนข้างหลังนะครับ หน้าตาไม่น่าจะวางใจเลย
นำภาพมาอวยพรครับ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
แวะมาส่งความสุขค่ะ
การแข่งขันกีฬาก็เพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างหน่วยงาน
แต่บางคนไม่เป็นเช่นนั้น
แต่ก็ควรให้อภัยค่ะเพราะภูมิหลังแต่ละคนไม่เหมือนกัน
อย่าเครียดไปเลยนะค่ะ
มีความสุขเยอะๆนะค่ะ
มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ