คนในดวงใจ ความทรงจำ....สำหรับห้องผ่าตัด 2545

SALTOGENESIS & SELF TRANSCINDENCE

by  ORAPHAN     No. 1

 

 

คนในดวงใจ......หมอ  ชัญวลี    ศรีสุโข

                  หมอสูติ   ผู้หญิงเก่ง  หมอนักเขียนที่มีฝีมือ และที่สำคัญเป็นหมอที่ฉันรักมากคนหนึ่ง......ฉันรู้จักหมอมากขึ้นตอนที่เราไปODด้วยกัน......มันผ่านมาเกือบ 13 ปี      หมอถูกเลือกเป็นประธาน ODรุ่น 1 ส่วนฉันเป็นคณะกรรมการรุ่น  ความผูกพันของฉันเริ่มก่อตัวจากวันนั้น..... ความห่วงใย.... รอยยิ้มที่มีให้.... เสียงทักทายทุกครั้งที่ได้พบเจอกัน   จนวันนี้ไม่เคยลืมเลือนหรือจางไปตามกาลเวลา   วันนึงฉันถูกตรวจและพบว่าฉันเป็น  Myoma in Uteri  ฉันรู้สึกว้าวุ่นใจ..ครุ่นคิดไปมากมาย ( ก็มันรู้สึกใจหายอยู่ๆฉันต้องถูกตัดมันออกไปบางคนแซวว่าฉันจะกลายเป็นคนพิการ  มีอวัยวะไม่ครบ 32 ประการ )  แม้จะร่ำเรียนวิชาการมามากมายแต่ฉันก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี...เที่ยวไปถามคนโน้นคนนี้ว่าถ้าถูกตัด..แล้วฉันจะเป็นอย่างไร หมอคงดูออกว่า...ฉันคิดอย่างไรหมอคงเข้าใจแม้ว่าฉันจะไม่ได้พูดออกมาหมอถามว่า...กังวลใช่ไหมที่ต้องตัดมันออกไป..ฉันพยักหน้า..หมอบอกฉันว่า..มดลูกเอาไว้มีลูก..ตอนนี้เรามีลูกเพียงพอแล้วใช่ไหม...เราก็ไม่จำเป็นต้องเก็บมันไว้....เพราะไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร...ชีวิตคู่เรายังดำเนินต่อไปเหมือนเดิม...แล้วหมอก็บอกว่าหมอจะผ่าตัดแบบไหนจะตัดอะไรออกบ้างแล้วจะรักษาอย่างไรต่อไป...ฉันขอกลับไปคิดอยู่หลายวันสุดท้ายฉันก็พร้อมและยอมรับได้แล้วว่าต้องผ่าตัดเอามันออก    วันที่ผ่าตัดให้ฉันหมอชัญ  ยังใส่เฝือกที่ข้อเท้าเพราะอุบัติเหตุข้อเท้าพลิกแต่หมอก็ยังมาผ่าตัดตามที่นัดกันไว้....หมอยังใช้ไม้เท้าช่วยเดินตอนมาตรวจเยี่ยมอาการฉันหลังวันผ่าตัดอีกหลายวันฉันได้แต่อึ้งและซาบซึ้งใจที่สุด.....ไม่รู้ว่าต้องขอบคุณอย่างไรจึงจะเพียงพอ..

                 ฉันอยากบอกหมอว่าขอบคุณที่เข้าใจถึงความรู้สึกลึกๆในใจแม้ฉันจะไม่ได้พูดหรือถามออกไปในวันนั้นแต่คำพูดคำแนะนำที่ฉันได้รับฟังมันทำให้ฉันเชื่อมั่นว่าฉันจะยังเป็นฉันแม้ไม่มีมัน.....เหมือนเช่นเคยและฉันเพิ่งรู้ตัวว่า...นี่แหละ....การเยียวยาด้วยมิติจิตวิญญาณของการเป็นมนุษย์....จาก...หมอชัญวลี.    เชื่อไหมวันนี้ฉันดีใจที่ฉันได้มีโอกาสเป็นคนบอกต่อคำพูดและคำแนะนำดีดีแบบนี้กับเจ้าหน้าที่และคนไข้อื่นๆที่เป็น Myoma คล้ายกับฉัน...ถ้าเราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามันก็เป็นเรื่องธรรมดา....ไม่น่ากลัวอย่างที่เคยคิด..              

               ฉันมีโอกาสมานั่งทบทวนว่าหลายครั้งที่ผ่านมาหากเราจะทำอะไรให้กับใครแต่เขายังไม่มั่นใจหรือปฏิเสธการรับการรักษา.....ขอให้เรารับรู้และเข้าใจว่าเขาอาจต้องการเพียงเวลาทำใจกับการที่จะต้องสูญเสียอวัยวะหรืออะไรบางสิ่งไปเพื่อการรักษา........ถ้าเราให้ทางเลือกและโอกาสที่เขาได้เลือกด้วยตัวเขาเองในบางเรื่องที่รอได้ให้โอกาสเขาได้ทำใจกับการสูญเสีย... ( แม้แต่ในบางสิ่งนั้น.....เราคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย )

               วันนี้ถ้าเรายังพอมีเวลาลองให้เวลากับคนอื่นเพียงหยิบยื่น.....ออกไปเราก็จะได้รับ.....กลับมาเช่นกัน

 

                           SALTOGENESIS & SELF TRANSCINDENCE                       

by  ORAPHAN       No. 2

 

คนในดวงใจ     ความทรงจำ....สำหรับห้องผ่าตัด     2545

                

                ความคิดของคนส่วนใหญ่อาจรู้สึกว่า O.R เปรียบคล้ายอาณาจักรลึกลับในบรรยากาศเย็นๆเพราะแต่ละวันไม่ค่อยมีใครได้มีโอกาสเข้าไปเห็นว่าข้างในเขาทำอะไรกันบ้าง...เพราะด้านหน้ามีแต่กระดานที่บอกรายการผ่าตัดของแต่ละวันพร้อมกับพยาบาลประชาสัมพันธ์..สาว  ( สูงวัย ) อยู่ไม่กี่คน

               Combine   เป็นวิธีใหม่ที่ใช้ในการระงับความรู้สึกก่อนผ่าตัดโดยวิธีผสมผสานระหว่างการดมยาสลบร่วมกับการบล็อกไขสันหลังอาจารย์สุชัยเป็นวิสัญญีแพทย์ที่นำเอาวิธีนี้มาใช้ที่พิจิตร...เสียงพี่แจ๋วอธิบายให้ฉันฟังก่อนการผ่าตัด....ผลดีของการใช้วิธีนี้คือหลังจากผู้ป่วยฟื้นจากยาสลบแล้วจะยังไม่รู้สึกปวดแผล..........เพราะมีฤทธิ์ของยาชาที่ได้จากการบล็อกไขสันหลังคงอยู่...พูดถึงอาจารย์สุชัยฉันเองก็ยังไม่เคยเห็นหน้าตาสักทีรู้เพียงว่าแกโสด ( ? ) แกเพิ่งย้ายมาจาก ร.พ.ไหนสักแห่งๆไม่แน่ใจ       ตอนที่ฉันถูกเข็นเข้ามาในห้องผ่าตัดพี่ๆที่นั่นหลายคนเวียนกันมาทักทายในกำลังใจ         บ้างก็มาแสดงความยินดีกับสมาชิกใหม่ใน ชมรมคนไร้มด (ลูก)

ฉันเคยผ่าตัดที่นั่นมา 2 ครั้งตอนผ่าคลอดลูก 2 คน.....ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนแต่สำหรับฉันแล้วที่นั่นเป็นความทรงจำที่ดีเสมอ......พี่ทุกคนให้ความหวังใยเป็นกันเองสนุกสนานครื้นเครงทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายและไม่เครียด.....พอถึงเวลาอันสมควร ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งในชุดสีเขียวของ OR เดินเข้ามา...ทุกคนเรียกว่า..อาจารย์สุชัย  แม้ไม่ได้เคยเห็นหน้ากันมาก่อนฉันก็รู้สึกว่าแกน่าจะเป็นหมอที่ใจดีคนหนึ่งฉันจีงเริ่มออกตัวว่าหนูยังไม่เคยถูกบล็อกไขสันหลังก็กลัวๆอยู่เหมือนกันค่ะ( จริงๆแล้วอยากจะบอกว่ากลัวมากกลัวว่าจะเจ็บตอนแทงเข็มเล่มยาวๆเข้าไปในกระดูกสันหลังและกลัวว่าจะไม่ตื่น ) แต่อาจารย์บอกว่าไม่ต้องกลัวนะพอฉีดยาชาแล้วจะไม่รู้สึกเจ็บตอนแทงเข็มทำใจให้สบาย...แล้วก็นอนตะแคงหลังไว้ท่านี้นะอย่าขยับตัว  แล้วอาจารย์ก็บอกอะไรอีกสองสามอย่างทำให้ฉันมั่นใจว่าจะไม่เจ็บ..........เออ..จริงแฮะ ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยอุตส่าห์กั้นหายใจไว้เกือบตาย......แล้วการผ่าตัดก็ผ่านไปได้ด้วยดีด้วยวิธี  Combine  

ขอบคุณนะคะอาจารย์สุชัยกับพี่ๆที่ห้องผ่าตัดทุกคนคงยังไม่สายเกินไปใช่ไหมที่ฉันจะได้โอกาสบอกคำว่าขอบคุณๆกับความอบอุ่นห่วงใยและไมตรีจิตที่ทุกคนมอบให้แก่ฉัน......

 

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะพี่น้องชาวพิจิตรทุกท่าน

• คุณยายมาเยี่ยมพิจิตรเมื่อวันที่ 11 ธันวาคมที่ผ่านมาค่ะ พักที่บ้านกำนันเต่า เช้าก็ตระเวนเที่ยว ประทับใจมากค่ะ
• วันนี้ส่งดอกไม้มาเป็นกำลังใจให้ทุกท่านเลยนะคะ

[oraphan]

สวยจังค่ะ ดอกกุหลาบแดง ขอบคุณแทนชาวพิจิตรทุกคนค่ะ

เคยแอบเจอคุณยายหลายครั้งในอาณาจักร sha

เป็นสาวก วง sha คนหนึ่งค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

[coronary25]

หมอชัญวลี ยังอยู่โรงพยาบาลพิจิตรรึเปล่า เหมือนเคยเห็นในหนังสือว่าทำงานที่นี้

[oraphan]

ยังอยู่ค่ะเป็นห้วหน้าแผนกสูติ ที่ร.พ เราเอง

ตัวเล็กๆผิวขาว ผมยาว และก็ปราดเปรียว

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีหมอก็ยังเฟรชชี่เหมือนเดิม

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะ