รอยทางสร้างสุขในโรงเรียนเพลินพัฒนา (๒)
บทสรุป
จิตตปัญญาศึกษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการสร้างให้ครูและบุคลากรมีจิตวิญญาณของความเป็นครู ซึ่งคือหัวใจของการทำงานโรงเรียน เสียงสะท้อนของผู้เข้ารับการอบรมข้างต้นแสดงให้เห็นว่าการเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญนี้ เป็นการเปิดประตูใจเข้าไปสู่การสำรวจตัวตน เกิดเป็นความเข้าใจในตัวเองและผู้อื่น ส่งผลให้ผู้เข้าอบรมเกิดการปรับเปลี่ยนจิตสำนึก และการเคลื่อนไปของทัศนคติ ทำให้การปฏิบัติต่อตนเองและผู้อื่นเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นด้วย
จิตตปัญญาศึกษาตอบโจทย์ของการสร้างหน่วยการเรียนเพลินภาวนาที่มีวัตถุประสงค์เพื่อปลูกและสร้างพลังภายในจิตใจให้ครูและบุคคลากรของโรงเรียนมีความสามารถในการดูแลจิตใจตัวเอง เกิดความรักความเมตตา และทำงานอย่างมีความสุข ซึ่งเป็นโจทย์ที่มีความสัมพันธ์กับคุณค่าหลักขององค์กร
ก่อนที่จะรู้จักกับจิตตปัญญาศึกษา ความหมายของพัฒนาตนด้วยการเรียนรู้นี้ เน้นไปที่การเรียนและการสร้างความรู้ในความหมายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป แต่จิตตปัญญาศึกษาได้เข้ามาเติมเต็มมิติของการเรียนรู้ให้หยั่งลงไปถึงการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นภายในตนด้วย อันเป็นการโน้มนำให้ครูและบุคลากรหันมาสนใจวาระเรื่องการพัฒนาโลกภายในซึ่งแท้ที่จริงแล้วเป็นฐานชีวิต และเป็นการเติบโตไปด้วยกันจากการขัดเกลาของกัลยาณมิตรที่รับเอา ความเคารพ ความกล้า การให้ และการพัฒนาตน มาเป็นคุณค่าหลักขององค์กร
ปัจจัยความสำเร็จของโครงการเพลินภาวนา : จิตตปัญญาศึกษา (สำหรับการพัฒนาครู)
- มีผู้นำองค์กรที่เห็นความสำคัญ และจัดประเด็นวาระให้การพัฒนาชีวิตด้านในเป็นความสำคัญอันดับต้นๆ
- มีการจัดสรรเวลา และโอกาสให้บุคลากรได้ปลีกตัวออกจากงานประจำเพื่อเรียนรู้โลกภายใน
- กระบวนกรมีทักษะในการพาให้ผู้เข้าร่วมได้สืบค้นเข้าไปในตนเอง และเรียนรู้จากกันและกันในบรรยากาศของความไว้วางใจ
- ในช่วงเวลาของการทำงานมีการจัดสรรเวลาให้กับการสืบค้นเข้าไปในมิติของอารมณ์ ความรู้สึก รับรู้ รับฟังกันอย่างลึกซึ้ง แบ่งปัน ทำให้การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นเป็นการเรียนรู้ร่วมกัน
- คนส่วนใหญ่มีความเป็นกัลยาณมิตรให้แก่กัน เห็นคุณค่าในเห็นและกัน ให้อภัย ไม่ด่วนตัดสิน
ปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของโครงการเพลินภาวนา : จิตตปัญญาศึกษา (สำหรับการพัฒนาครู)
- ทัศนคติของผู้นำองค์กรที่มีต่อการพัฒนาชีวิตด้านใน
- การจัดลำดับความสำคัญ และการจัดสรรงบประมาณให้กับโครงการที่เอื้อต่อการพัฒนาชีวิตด้านใน
- การทำให้ทุกคนตระหนักว่าตนเป็นเหตุและปัจจัยของกันและกัน ที่มีส่วนทั้งในการเกื้อกูล เยียวยา และเติบโตไปด้วยกัน
- การมีชุมชนย่อยๆ ที่ให้ความสำคัญกับเรื่องของชีวิตด้านใน และมีวาระของการนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอยู่เสมอ
- การปฏิบัติต่อกันอย่างกัลยาณมิตร
ตราบเท่าที่ปัจจัยความสำเร็จ และปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของโครงการ ฯ ยังคงอยู่ ความเป็นชุมชนที่เอื้อให้ผู้คนได้พัฒนาความรู้ในตนก็จะยังคงดำเนินอยู่สืบไป
ความเห็น (3)
มาตามอ่านต่อ ;)...
ขอบคุณมากครับ
เข้ามาอ่านเพลินเลยละครับครูใหม่
เห็นทีมวิชาการจัดประชุม เวทีวิชาการศึกษาศาสตร์กับการพัฒนาสังคม
ในงานประชุมประจำปี ๔๑ ปีของคณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล บอกว่าได้เชิญครูใหม่ไปเสวนาปิดท้ายรายการให้เครือข่ายศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันศึกษาศาสตร์มหิดลด้วย ขอต้อนรับสู่เวทีชาวมหิดล และดีใจร่วมไปกับทุกท่านที่จะได้ฟังประสบการณ์จากครูใหม่อีกครั้งหนึ่งครับ
เรียน อาจารย์วิรัตน์ ที่นับถือ
ต้องขออภัยอาจารย์เป็นอย่างสูงค่ะ ที่ไม่สามารถไปร่วมงานประชุมในครั้งนี้ได้ เนื่องจากเป็นวันแต่งงานของน้องสาวพอดี หวังว่าโอกาสหน้าคงจะได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับชาวมหิดลอีกค่ะ
ครูใหม่