ครั้งหนึ่งในชีวิต เราคือผู้พิชิต...ภูกระดึง

              

              วันนี้จะขอเล่าเรื่องไปเที่ยว ภูกระดึง ในวันหยุด 4-6 ธันวาคม  ที่ผ่าน

มาขอบอกว่านี่คือครั้งแรกในชีวิตจริงๆ เพราะแต่ก่อนไม่กล้าไป กลัวไปไม่ไหว

แต่ปีนี้คิดว่ายังไงก็ต้องไปให้ได้ จึงได้ชักชวนน้องๆ ที่สนิทกันไปด้วยรวมทั้งหมด

11 คน โดยมีน้องนก รู้จักพี่ที่ทำงานที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึงให้เขาติดต่อเรื่อง

จองเต็นท์ให้เรียบร้อยก่อนเดินทางไป  ทีมงานพวกเราออกเดินทางเช้าวันเสาร์

ที่ 4 ตั้งแต่ หกโมงเช้า ถึงที่ทำการภูกระดึง  7.30 น. ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมที่พัก

คนละ30 บาท/คืน  ส่วนค่าเข้าภูกระดึงช่วงนี้ งดเก็บเราจึงไม่ต้องจ่ายเพิ่ม 

เราเริ่มเดินทางจากที่ทำการอุทยานเวลา 8.00 น.พอดี น้องที่ไปด้วยกันบางคนก็

จ้างลูกหาบในการนำสัมภาระขึ้นไป ราคา กิโลกรัม ละ 15 บาท แต่ถ้าใครจะจ้าง

ลูกหาบต้องไปตั้งแต่เช้ามากๆ เพราะกว่าที่สัมภาระจะขึ้นไปถึงจะช้ามากกว่าที่

เรานำไปเอง

        ส่วนตัวฉันเดินทางพร้อมเป้ที่สะพายบนหลังหนัก ประมาณ 2-3 กก.ขาดไม่

ได้คือน้ำดื่ม ติดตัวไป 1 ขวด ช่วงแรกในการเดินขึ้นเขาร่างกายยังไม่ได้ปรับตัว

จะเหนื่อยมาก เดินขึ้นยังไม่ถึง 100 เมตร มองไปรอบๆ ซึ่งมีนักท่องเที่ยวไปเป็น

จำนวนมาก เริ่มเหนื่อยบางคนก็หน้าซีด  บางคนก็เริมพักก็มีพวกเราเดินทางไป

เรื่อยๆ ทางเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ และเดินลำบากมากขึ้น แต่ความรู้สึกมันเป็นอะไรที่

ท้าทาย เราเดินตามกันไปเรื่อยๆเหนื่อยก็พักไม่รีบร้อนอะไร อากาศที่เคยหนาว

เมื่อตอนเช้า ตอนนี้เริ่มร้อนจนต้องถอดเสื้อแขนยาว

ผูกเอวไว้ กว่าพวกเราจะถึงซำแฮก แต่ละคนก็เหนื่อยล้าไปตามๆกัน

                 

หลังจากที่พักเหนื่อยกันแล้วเราก็เดินทางกันต่อ ทางเดินรู้สึกว่าสบาบขึ้นไม่ชัน

มาก มีที่ราบสลับเป็นช่วงๆ ทำให้เราเดินทางได้สบายขึ้น ในแต่ละซำ ระหว่างทาง

ก็จะมีร้านขาย อาหาร และของทานเล่นให้หายเหนื่อยเยอะมาก  เราไม่ต้อง

เตรียมอะไรไปมาก ยกเว้น เตรียมเงินไปซื้อก็พอ ส่วนราคา ก็เพิ่มขึ้นมาเป็น 2-

2.5 เท่าของราคาพื้นราบแต่เมื่อเราเห็นความยากลำบากในการนำขึ้นไปเราก็

ยินดีในการจ่ายเพราะมันลำบากมากๆ

                               

 เราเดินมาถึงซำสุดท้ายกอ่นที่ระยะทางจะเป็นทางสูงชันที่จะต้องปีน และใช้

ความระมัดระวังเพิ่มมากขึ้น และมีทั้งเดินบนบันไดเหล็ก และจับราวบันได เหล็ก

เป็นช่วงๆ ทางค่อน ข้างลำบาก มากก่อนที่จะถึงหลังแป

                                  

ฉันถึงหลังแป เวลา 12.25 น. เมื่อถึงหลังแปแล้วความเหนื่อยแทบจะหายเป็น

ปลิดทิ้ง อากาศเย็นสบายทีมงานของเราหลายคนที่เดินทางมาถึงก่อน เรานั่งพัก

ผ่อนรออีกหลายคนที่ยังเดินทางยังมาไม่ถึง ฉันสังเกตทุกคนที่ขึ้นมาถึงหลังแป

ทุกคนมีสีหน้ายิ้มแย้ม  ไม่มีสภาพความเหนื่อยล้าให้เห็น

เมื่อน้องมาครบทุกคนเราจึงถ่ายภาพ ร่วมกันเป็นที่ระลึกว่า

            ครั้งหนึ่งเราคือผู้พิชิต..ภูกระดึง

          

[ติ๋ม]

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ...เดินจนอ่อนล้า เพื่อตามล่า หาตะวัน...

[กิติยา เตชะวรรณวุฒิ]

*** แวะมาชื่นชมผู้พิชิตค่ะ

[Boo]

เคยไปปี ๙๕ นานๆ มากมายค่ะ ตอนนี้เส้นทางคงสะดวกขึ้นกว่าเดิมไหมคะ

ดอกไม้ น้ำตก สระอโนดาตเป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่ามีบริการจักรยานบนภูด้วยรึคะ

จะรอชมพระอาทิตย์ขึ้น ตก ตอนต่อไป วางแผนจะไปอีกครั้ง ขอบคุณค่ะ

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

สมัยวัยรุ่นลุยได้เสมอ ยามนี้วันโรย แค่นึกถึงซำแฮกก็ใจถอดแล้ว

[krugui]

ถึงเหนื่อยแต่ก็มีความสุขนะคะ..

[ติ๋ม]

สวัสดีค่ะ คุณกิติยา เตชะวรรวุฒิที่แวะมาเยี่ยม ไปเที่ยวภูกระดึงแล้วประทับใจมากค่ะ

[ติ๋ม]

สวัสดีค่ะ คุณ poo คนที่เคยไปมาแล้วบอกว่าทางไปสะดวกขึ้น แต่ ติ๋มเคยไปครั้งแรก ก็คิดว่าทางขึ้นโหดพอสมควรค่ะ

น้ำตกช่วงนี้ น้ำไม่ค่อยเยอะค่ะ ทีมงานของเราไปเกือบทุกน้ำตก ยกเว้นสระอโนดาด เพราะมีคนบอกว่าไม่มีอะไรจึงเปลี่ยนเส้นทาง

ไปทางผานาน้อยแทน ตอนนี้มีจักรยานให้เช่าแล้วค่ะ ก็เห็นหลายๆคนปั่นจักรยาน พอเจอทางที่เป็นดินทราย ก็ปั่นไม่ไหวเหมือนกัน

ค่ะ เดี๋ยวจะนำรูปที่ไปมาให้ชมอีกค่ะ

[ติ๋ม]

สวัสดีค่ะ ครูหยุยไปภูกระดึงตอนนี้ก็ยังไหว เพราะคนที่อายุมาก รุ่นคุณยายไปก็มี ไม่ต้องรีบ ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก

จะหนักหน่อย ช่วงซำแฮก และก่อนขึ้นหลังแป ที่เหลือก็เดินได้สบายๆ ค่ะ หนูรู้สึกว่ามันท้าทาย และเป็นการทดสอบความแข็งแรง

ของเราเหมือนกันนะตะ

[ติ๋ม]

สวัสดีค่ะ คุณ krugui Chutima ถึงเหนื่อยก็มีความสุขค่ะ เพราะไปกันเป็นหมู่คณะ และสนิทกัน

โดยเฉพาะไปกับคนที่เรารักนี่แหละ เดินไปจูงมือกันไป นี่คือสูตรพิชิตภูกระดึงเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ

[Boo]

มารอชมอีกรอบค่ะ จะไปอาทิตย์หน้าค่ะ หวังว่าฝนคงไม่ตก จองบ้านพักได้คืนเดียวค่ะสำหรับคู่รักวัยดึก เกรงจะหนักไป แต่อีกคืนคงต้องนอนเต๊นท์ ยังไม่ได้จองเลยค่ะ เอ สงสัยคงต้องจองเต๊นท์เพิ่มไว้แล้ว ขอบคุณค่ะ :)

[ติ๋ม]

ช่วงนี้ เจ้าหน้าที่อุทยาน จะจำกัดนักท่องเที่ยว วันละ 5,000 คน ไม่มากจนเกินไป จะได้สดวกสบายในเรื่องของห้องน้ำ

และเรื่องที่พักค่ะ ไม่ต้องเตรียมของไปเยอะนะคะ มีขายทุกอย่าง แต่ราคาจะสูงหน่อย รองเท้าในการเดินขึ้น-ลงเขา แนะนำควรเป็น

รองเท้า ที่เปิดบริเวณส่วนหน้า จะได้ไม่หนีบบริเวณเล็บ เจอหลายคนที่ใส่รองเท้าผ้าใบ พอเดินทั้งวัน เท้าบวม ต้องถอดรองเท้าเดินก็

มี ขอให้มีความสุขในการไปเที่ยวนะคะ

[KRUJOY (ครูจ่อย)]

สวัสดีครับ

• ทุกวันนี้หายเหนื่อย แข้งขาหายปวดหรือยังครับ
• เสียดายจังเลย ไม่ทราบว่าจะขึ้นเขาพร้อมกัน
• ไม่งั้นคงได้มีโอกาสเจอตัวจริงเสียงจริงของกัลยาณมิตร G2K แล้ว
• อย่างไรเอาไว้ปีหน้านะครับค่อยไปพิชิตกันใหม่นะครับ
• อนาคต ครูจ่อยตั้งใจไว้ว่า จะไปพิชิตทุกปีอย่างน้อยก็เพื่อเช็คสภาพกายใจตัวเอง
• โชคดีมีสุขนะครับ