รื่นรมย์ชมพันธุ์ไม้ ณ งานเกษตร ม.เกษตรฯกำแพงแสน


การที่เราเป็นมนุษย์ ไม่ได้หมายความว่าเราจะมีสิทธิ์ไปเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่น...
“การเดินทางในแต่ละครั้ง ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ อยู่เสมอ”    ข้อความนี้เป็นจริงเสมอและมักจะถูกข้าพเจ้ายกมาอ้างอิงเพื่อสนับสนุนเหตุผลของการเดินทางไปเที่ยวอยู่บ่อยๆ 555 อยู่ป่าคอนกรีตมาเกือบครึ่งปี แต่ข้าพเจ้าก็ยังไม่ชินกับการอยู่ท่ามกลางตึกสูงระฟ้าและผู้คนมากมาย หากมีโอกาสเมื่อใด ข้าพเจ้าขอออกเดินทางเพื่อทัศนศึกษาและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แม้ยามกลับจากเดินทาง พลังกายจะล้าบ้าง แต่พลังใจกลับเต็มเปี่ยม ^o^

 

 

อ.ขจิตเล่าให้ข้าพเจ้าทราบว่ามีงานเกษตรฯ ที่ ม.เกษตรกำแพงแสน...แหม งานน่าสนใจอย่างนี้ ข้าพเจ้าจะพลาดได้อย่างไร ถึงจะแม้จะติดภาระต้องอยู่เวร แต่ก็จะพยายามจัดสรรเวลา อิอิ ข้าพเจ้าชอบไปเที่ยวงานเกษตรตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่ มข.จะมีงานเกษตรบ่อยๆ ซึ่งมีต้นไม้และของกินขายเยอะมากๆ...ปีนี้ขอเปลี่ยนบรรยากาศไปเที่ยวงานเกษตรที่ ม.เกษตรฯ กำแพงแสนดูบ้าง อยากรู้ว่าจะเหมือนกันไหม

 

 

กว่าจะเดินทางไปถึง ม.เกษตรฯ ก็บ่ายโมงกว่าๆ รถติดมากๆ ไม่รู้ว่าทุกคนต่างมุ่งหน้าเดินทางมาซื้อหาต้นไม้ มาเที่ยว มาชม ผลิตผลทางการเกษตรเหมือนกันหรือเปล่า...แต่ที่แน่ๆ ข้าพเจ้าคาดเอาไว้แล้วว่า ข้าพเจ้าคงได้แต่ชมอย่างเดียว เพราะไม่สะดวกที่จะต้องขนต้นไม้ ดอกไม้กลับบ้านแน่ๆ...ยกเว้นแต่ว่าจะเจอต้นไม้ต้องตาต้องใจกันจริงๆ จึงจะยอมตัดใจยอมรับรับความลำบากในการขนย้าย

 

เมื่อมาถึงที่ ม.เกษตรฯท่าน อ.ขจิต กรุณาเอื้อเฟื้ออาหารกลางวันและกาแฟเย็นแก้วโต เพิ่มคาเฟอีนในเลือด ก่อนที่จะทำหน้าที่เป็นไกด์นำเที่ยวงาน นัยว่าคุณพี่ท่านไปสำรวจมาแล้วหลายรอบตั้งแต่เค้าเริ่มจัดงาน เลยทำให้รู้แทบทุกซอกมุมของงาน จนมีบางคนคิดว่าเป็นอาจารย์ที่คอยเฝ้าซุ้มให้ความรู้กับผู้ชมงาน 555

 

 

 

เริ่มต้นกันที่โซนที่เค้าประกวดกล้วยไม้ มีกล้วยไม้สีสันสดใสแข่งขันประชันความงาม...ไม่ว่าจะเป็นกล้วยไม้สาวสวยแห่งตระกูลแวนด้าและฟาแลน  งามแบบไทยๆ อย่างกล้วยไม้หวาย  หรือเลอค่าบนผืนดินอย่างรองเท้านารี มีแต่สวยๆ ทั้งนั้น ละลานตาไปหมด แต่ละช่อสวยงามไม่แพ้กัน...ถ้าข้าพเจ้าเป็นกรรมการคงจะตัดสินไม่ถูกว่าจะให้ใครชนะดี แถมไม่มีการแสดงความสามารถพิเศษหรือตอบคำถามกรรมการเสียด้วย ตัดสินยากจริงๆ 

  

 

 

  

   

 

 

 ถัดมาจากกล้วยไม้  ก็ถึงซุ้มพืชผักสวนครัว มีผักพื้นบ้านหลายชนิดที่ข้าพเจ้าเพิ่งจะเคยเห็น ข้าพเจ้าชอบไอเดียในการปลูกผักสวนครัวแบบที่สามารถทำเป็นไม้ประดับได้ด้วย เพราะพืชผักสวนครัวบ้านเรามีความน่ารักสวยงามอยู่ในตัว ทั้งสีสันและรูปทรง เช่นปลูกฟักหรือปลูกมะระเป็นซุ้ม (แต่อาจจะต้องคอยระวังศีรษะเวลาเดินผ่าน อิอิ) ปลูกมะเขือเทศใส่กระถาง ปลูกพลูให้เลื้อยขึ้นตามแผงเหล็กดัดสีขาวก็ดูน่ารัก (น่าเอามาทำเมี่ยงด้วย) ปลูกพริกตามแนวรั้วเพิ่มสีสันให้กับบ้าน ฯลฯ
 

  

 

พริกสีสันสดใสเหมือนลูกกวาดเห็นแล้วนึกถึง jelly beans ส่วนอีกภาพคือมะระจีน

 

 

 

มะเขือเทศสีแดงสดใส น่ากินมากๆ เห็นแล้วอยากเด็ดใส่ปาก 555
 
 
 
 
ภายในงานมีการจำหน่ายต้นกล้าผักสวนครัว และเมล็ดพันธุ์ผักด้วย...ข้าพเจ้าบอกให้ท่าน อ.ขจิต แพ็คเมล็ดพันธุ์ผักขายบ้าง แต่ท่านยืนยัน ขอแจกฟรีอย่างเดียว...^^
 
 
 
ฟักข้าว ดูน่ากิน...แต่ไม่รู้ว่าอร่อยหรือเปล่า
 
 
 
 
มีการสาธิตการทำยาหม่องสมุนไพร ได้รับความสนใจทั้งจากเด็กๆ และผู้ใหญ่
 
 
เดินมาเรื่อยๆ ก็ถึงโซนของน้องๆ คณะสัตวแพทย์ มีสัตว์นำมาแสดงให้ชม มีนกหลากหลายชนิด ทั้งนกแก้ว ไก่ฟ้า ข้าพเจ้าชอบใจมากที่เค้าใส่ใจกับเด็กๆ ที่มาเที่ยวงาน มีการจัดบริเวณให้เด็กฝึกระบายสีนกด้วย...ถ้ามีเวลาว่างมากกว่านี้ ข้าพเจ้าคงจะต้องร่วมละเลงสีรูปนกด้วยแน่ๆ อิอิ

 

 

ไก่ฟ้าสีสันจัดจ้าน...

 

 เด็กๆ พาฝึกกันระบายสีรูปนก
 
 
 
ที่เห็นแล้วรู้สึกหดหู่ใจคือเหล่าบรรดาสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บจากน้ำมือมนุษย์ สัตว์ที่คนกลุ่มหนึ่งทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดรักษาชีวิต ในขณะที่คนอีกกลุ่มทำร้ายอย่างไร้ปราณี
 
   
 
เต่ากระดองแตกได้สัตวแพทย์ใจดีช่วยซ่อมกระดองให้ (เหมือนคนเข้าเฝือกเลย)และนกที่ต้องถูกตัดขาเพราะโดนคนทำร้าย

 

 

 
ข้าพเจ้าเพิ่งจะเคยเห็นนกแสกตัวจริง นกแสกตัวนี้ขาหักปีกหักจากการถูกมนุษย์ทำร้ายเพียงเพราะว่าเชื่อว่าเป็นสัตว์ที่นำโชคร้ายมาให้
ดูช่างโหดร้ายในความรู้สึกของข้าพเจ้ามาก...การที่สิ่งมีชีวิตหนึ่งจะถูกพิพากษาลงทัณฑ์เพราะเชื่อว่านำโชคร้ายมาให้ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้ทำร้ายใครก่อน พิพากษาบนพื้นฐานของความเชื่อที่เล่าสืบๆ ต่อกันมา ข้าพเจ้าเองไม่ได้ลบหลู่ความเชื่อที่มีมาแต่โบร่ำโบราณ แต่ข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกว่า มันช่างไม่ยุติธรรมกับการที่เราจะไปทำร้ายเค้า  การที่เราเป็นมนุษย์ ไม่ได้หมายความว่าเราจะมีสิทธิ์ไปเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่น...

 

ข้างๆ โซนจัดแสดงนก เป็นตู้กระจกจัดแสดงสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำแปลกๆ รวมทั้งสัตว์เลื้อยคลาน...ข้าพเจ้ารีบๆ เดิน ดูแบบผ่านๆ เพราะมีการจัดแสดงงูด้วย (เป็นสัตว์ที่ข้าพเจ้ากลัวและไม่ชอบเอาซะเลย แค่คิดก็สยองแล้ว)
 
To be continue ^^

 

หมายเลขบันทึก: 413036เขียนเมื่อ 10 ธันวาคม 2010 13:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน 2012 09:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)
  • มาชมผลผลิตทางการเกษตร มองหานางแบบอยู่ว่าไปไหน น๊า
  • คิดถึงจัง
  • ฝากความคิดถึง เจ้าภาพด้วยค่ะหมอ....

มุขกรรมการถูกใจอีกแล้วค่ะคุณน้องหมอศิลปิน อ่านแล้วเพลินเหมือนอยู่ในงานจริงๆ

ชอบรองเท้านารี  นี้เหมือนมีสายตาอีกคู่จับจ้องดูอยู่เลยค่ะ 

สวัสดีครับหมอดาว

ชอบเดินชมงานเกษตรครับ

มีโอกาสเดินถามเดินคุยชื่อพันธ์ไม้แปลกๆดี

ภาพนี้ เหมือนมีหน้าและมีตาไหมครับ คุณหมอดาว ;)

 

ส่วนเรื่องการทำร้ายและทารุณสัตว์ ผมรับไม่ได้

มันหดหู่และสิ้นหวังกับสันดานดิบของมนุษย์

 

เคยคิดจะเรียนสัตวแพทย์อยู่เหมือนกันครับ

เพียงแต่ว่าเรียนไม่เก่ง

ตอนนี้เลยมาสอนครูดอยแทนแล้วกัน

ได้บุญกุศลเหมือนกัน

 

ขอบคุณความเชี่ยวชาญเรื่องดอกไม้ของคุณหมอด้วยครับ

 

ป.ล. ตกลง อ.ขจิต แกสอนภาษาอังกฤษ หรือ สอนเกษตรกรรม อ่ะครับ อิ อิ

อ้าว คุณ poo คิดเหมือนผมเลย อิ อิ ;)

แวะมาเดินชมงานด้วยคนค่ะ

แค่อ่านก็เหมือนได้เดินชมเองไม่เหนื่อยด้วย  อิๆๆๆ

เห็นแล้วอยากกินส้มตำจัง!

ขอบคุณน่ะค่ะที่พาชมงาน

  • เพิ่งว่างเข้ามาครับ
  • ยังติดอยู่ที่ระยองยังไม่ได้เขียนบันทึกเพิ่มเลย
  • แวะมาดูดอกไม้สวยๆชอบมุมถ่ายรูป
  • แต่สงสารนกจริงๆๆด้วย

Ico32 พี่โอคะ...นางแบบหายตัวไปเป็นช่างภาพค่ะ 555

ส่วนความคิดถึง ดาวรับฝากแต่ขอคิดดอกเบี้ยนะคะ อิอิ

Ico32 สวัสดีค่ะพี่ปู

จริงๆ ด้วย....เค้าแอบมองพวกเราอยู่!!!

สงสัยจังเลยค่ะว่า ถ้าคุณรองเท้านารีเค้าเกิดมีปากพูดได้ เค้าอยากจะบอกอะไรกับบรรดามนุษย์อย่างเราๆ  555

 

Ico32 งานกว้างมากๆ ค่ะท่านวอญ่า...จะเดินดูละเอียดคงต้องใช้เวลาสักสามวัน 555

มีต้นไม้แปลกๆ เยอะดี หรืออาจจะไม่แปลก เพียงแต่ดาวไม่เคยเห็น...^^

เดินดูต้นไม้ไปเรื่อยๆ เพลินดีค่ะ

Ico32 สวัสดีค่ะอาจารย์

การทำร้ายสัตว์เป็นเรื่องที่น่าหดหู่จริงๆ ค่ะ.... แต่บางครั้งคนก็ทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็มีนะคะ ถ้าคิดอย่างนี้ก็จะรู้สึกดีขึ้นค่ะ...;-)

เป็นคุณครูที่ดีก็ได้บุญกุศลอยู่แล้วล่ะค่ะ....ไม่ว่าอาชีพอะไร หากเป็นอาชีพที่สุจริตและเราทำหน้าที่เราอย่างเต็มความสามารถแล้วถือเป็นการปฏิบัติธรรมดีๆ นี่เอง ^^

 

Ico32 พี่หนูรีคะ...มะเขือเทศแดงอวบน่ากินจริงๆ ค่ะ

พี่หนูรีพูดถึงส้มตำแล้วหิวเลย 555

Ico32 ไปติดอยู่ระยอง มีภาพสวยๆ มาฝากมั้ยคะ?

จะรออ่านบันทึกนะคะ...อิจฉาคนได้ไปเที่ยว เอ้ย ไปทำงานต่างที่ 555

อ้อ...พี่แอ๊ดเห็นที่ท่านอาจารย์ Wasawat ถามแล้วใช่ไหมคะว่า ตกลงว่าเป็นครูสอนภาษาอังกฤษหรือว่าเป็นครูเกษตร? มาไขข้อข้องใจด่วน อิอิ

Ico32 สวัสดีค่ะพี่ครู

ขี้โกงนี่นา เที่ยวงานเกษตณแบบไม่ต้องเดิน ไม่เมื่อ....ล้อเล่นค่ะ อิอิ

ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันในบันทึก ^^

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท